Background: Recent studies have shown the positive effect of Magnesium Sulphate (MgSO4) on pain reduction and postoperative analgesics requirement in patients undergoing surgery. We assessed the effect of MgSO4 on intra-operative and postoperative analgesic requirements in patients undergoing lower abdominal gynecologic laparotomy.
Materials and Methods: This randomized clinical trial was conducted on 30 female patients at Rasool-e-Akram (referral and academic) hospital in Tehran from August 2012 till March 2013. These patients who were candidate for gynecologic surgeries (hysterectomy and/or myomectomy) were randomized into study (n=15) and control (n=15) groups. Same anesthetic technique was used in all patients. Besides induction of the anesthesia in the study group, for analgesic purposes we administered MgSO4 50 mg/ kg/hr. intravenously (IV) as a bolus dose and then 8 mg/kg IV as maintenance dose. Control group received the same anesthetic agents and the same amount of isotonic saline instead of MgSO4. Analgesic consumption was measured in both groups postoperatively within 24 hours. Visual Analog scale (VAS) was used for postoperative pain evaluation in both groups.
Results: There was a decrease in analgesic consumption and pain in the group receiving MgSO4, in comparison to control group. Pain severity assessment, 24 hours post operatively showed similar results in both groups. There was a statistically significant difference regarding prescribed dose of Pethidine in study and control groups (p=<0.0001).
Conclusion: Intra-operative MgSO4 is effective in postoperative pain control following lower abdominal laparotomy. Further studies with larger sample sizes and longer follow up should be performed to obtain more informations about safety and to determine whether doses of magnesium sulfate can provide postoperative analgesic benefits

Fibromlar, içerdikleri mitoz sayısına göre klasik fibromdan, fibrosarkoma kadar giden bir yelpazede sıralanırlar. Yüksek mitoz ve nükleer atipi, daha agresif seyirli ve malign natürlü fibrosarkomdan sorumludur. Mitozun 10 büyük büyütmede 4'ün altında olduğu olgular, yani selüler fibromlar iyi huyludur. Fibrosarkom ve selüler fibrom arasında yer alan, 4 ve üzerinde mitoza sahip olan ama nükleer atipi barındırmayan ve literatürde "mitotik aktif selüler fibrom" olarak adlandırılan ara grup, literatürde az sayıda ve olgu sunumları şeklinde bildirilmiştir. Bu olgu sunumunda da kliniğimize pelvik kitle nedeniyle başvurmuş ve operasyon sonrası overde "mitotik aktif selüler fibrom" tanısı almış bir olgu tartışılacaktır.

Fibromas are classified in a spectrum from fibromas to fibrosarcomas according to the mitosis that they are involved. Malignant fibrosarcomas which have aggressive pattern has higher mitotic activity and nuclear atypia. Cellular fibromas that have less than 4 mitotic figures under 10 high power fields (HPF) are benign. "Mitotically active cellular fibromas" that are classified between the cellular fibromas and fibrosarcomas, has ≥4 mitotic figures in 10 HPF but do not have nuclear atypia. They are very rare cases and mentioned in case reports. In this report, we will discuss a mitotically active cellular fibroma case who applied to our clinic with the complaint of pelvic mass.

Amaç: Gebe kadınlarda genel uykululuk düzeyini ve uyku kalitesini etkileyen etmenleri araştırmak amaçlanmıştır.
Gereç ve yöntemler: Çalışmamız 1 Ocak 2014 ve 1 Mart 2014 tarihleri arasında Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Polikliniğine başvuran gebeler üzerinde gerçekleştirildi. Katılımcılar çalışma öncesinde bilgilendirildi ve onam veren 100 gebe çalışmaya dahil edildi. Hastalara sosyodemografik özellikleri, gebelik öyküleri ve epworth uykululuk skalasını sorgulayan anket uygulandı. Gebe kadınlarda genel uykululuk düzeyini ve uyku kalitesini etkileyen faktörler karşılaştırıldı.
Bulgular: Yüz gebenin yaş ortalaması 27.9 yıl (min=16, max=42). Katılımcıların ortalama gebelik haftası 24.8 (min=5, max=40) hafta olarak saptandı. Gebelerin %9’u daha önce ölü doğum yaptığını, %25’i ise daha önce kürtaj olduğunu ifade etti. Katılımcıların %6’sında sigara kullanımı ve olguların %6’sı uyku bozukluğu nedeniyle daha önce hastaneye başvurusu mevcuttu. Gebelerin gündüz aşırı uykululuk skalası puan ortalaması 4.56 olarak tespit edildi. Düzenli egzersiz (p=0.137), sigara kullanımı (0.784), eşlik eden hastalık (0.437) açısından gündüz aşırı uykululuk skalası puanı açısından anlamlı bir fark tespit edilmedi.
Sonuç: Çalışmamızda daha önce uyku bozukluğu şikayeti ile sağlık kuruluşuna başvuran hastaların gebelik döneminde de aynı sorunları yaşadığı belirlendi. Gebelik planlayan kadınlara gebelik öncesi dönemde uyku bozukluğuna yönelik tedavi uygulanması gerek anne gerekse bebek sağlığı açısından önem taşımaktadır. Ayrıca gebelik döneminde, gebeye uyku kalitesini düşüren faktörler konusunda bilgilendirme yapılmalıdır.

Objective: We aimed to investigate factors affecting general sleep pattern and quality of sleep in pregnant women.
Material and methods: We assessed all of pregnant women came to Department of Obstetrics and Gynecology in Training and Reseach Hospital, School of Medicine, Kahramanmaras Sutcu Imam University between 01 January 2014 and 01 March 2014. Participants were informed prior to the study and 100 pregnant women who informed consent were included to the study. Patients were applied to the questionnaires which consist sociodemographic characteristics, pregnancy history and questioning the epworth sleepiness scale. Factors affecting general sleep pattern and quality of sleep in pregnant women were compared.
Results: Mean age of 100 pregnant women was 27.9 years (min=16, max=42). Mean gestational age of participants was found 24.8 week (min=5, max=40). In obstetric history, 9 % of women that previously had a stillbirth and also 25% of women that previously had curettage performed. There were tobacco use in 6 % of participants and 6% of patients previously had been to the hospital due to a sleep disorder. Excessive daytime sleepiness scale scores mean of pregnant women were found to be 4.56. Exercise regularly (p= 0.137), tobacco use (p=0,784), accompanying disease (p=0,437) due to the excessive daytime sleepiness scale scores between pregnants were detected no significant difference.
Conclusion: In our study, patients had a complaint of sleep disorder previously admitted to a health center were also found to suffer from the same problem during pregnancy. Treatment of sleep disorders for women planning pregnancy in preconceptional period in terms of mother and the baby's health is important. However, pregnant women about factors reducing the quality of sleep should be informed during pregnancy.

Wilson hastalığı (WH) otozomal resesif bir hastalıktır. Bakır metalinin safra atılım sisteminin bozukluğundan dolayı, özellikle karaciğer, böbrek, kornea ve beyin dokusunda, toksik dozda birikimi ile karakterizedir. Hepatik bulgular oldukça değişkendir; aminotransferazların asemptomatik yükselmesinden, kronik hepatit, siroz, akut veya fulminant karaciğer yetmezliğine kadar değişim gösteren bir klinik tablo izlenebilir. WH’da akut karaciğer yetmezliği, akut intravasküler hemolitik anemi ile karakterizedir. WH olduğu bilinen bir gebede, görülen hemoliz ve trombositopeni bulgusu karaciğer yetmezliğinin yanısıra HELLP (Hemolysis, Elevated Liver Enzymes, Low Platelet Count) sendromuna bağlı olarak geliştiği yorumlanabilir. Ancak tanı koymak oldukça güçtür. Burada HELLP sendromu ile prezente olan, postpartum dönemde akut karaciğer yetmezliği bulguları da gelişen WH vakası literatür eşliğinde tartışılmıştır.

Wilson’s disease (WD) is an autosomal recessive disorder. It is characterized by toxic accumulation of copper mainly in the liver and brain but also in cornea and kidney due defect in biliary excretion of copper. The hepatic manifestation of WD is diverse and may include asymptomatic elevation of aminotransferase, chronic hepatitis, cirrhosis, or acute/fulminant hepatic failure. Characteristic of acute hepatic failure in WD is concomitance of acute intravascular hemolytic anemia. Acute intravascular hemolytic anemia and thrombocytopenia in WD that may be interpreted as a feature of HELLP (Hemolysis, Elevated Liver Enzymes, Low Platelet Count) syndrome besides acute liver failure. The differential diagnosis may be very difficult. Here, WD in pregnancy presenting with clinical symptoms of HELLP syndrome and developing acute liver failure in postpartum period is discussed.

Amaç: Bu çalışmada, preterm prematür membran rüptürü ile komplike gebelerde latens süresini öngörmede etkili olabilecek bazı klinik ve laboratuvar parametrelerini değerlendirmeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntemler: Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’ne 1-1-2013 ve 31-12-2013 tarihleri arasında PEMR tanısı ile yatırılan 24-34 gebelik haftaları arasındaki 65 gebe hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Hastaların serum CRP, prokalsitonin, sedimentasyon hızı, lökosit sayısı ve servikal uzunluğu(transvaginal ultrasonla ölçülmüştür) latens süresi ile korelasyon açısından değerlendirilmiştir.
Bulgular: Parametrelerin hiçbiri latens süresi ile korele olarak bulunmamıştır. Fakat, servikal uzunluğu <25mm olan hastaların latens süresinin daha kısa olduğu bulunmuştur.
Sonuç: Preterm prematür membrane rüptürü her ne kadar infeksiyöz temelli veya infeksiyöz komplikasyonlara açık bir hastalık olsa da, major infeksiyöz belirteçler latens süresini öngörmede faydalı olmamaktadır. Bu hastaların, eğer servikal uzunlukları <25mm ise daha erken doğum yapacakları beklenebilir ve tersiyer bir merkeze daha erken refere edilebilirler.

Objective: In this study we aimed to evaluate some laboratory and clinical factors in the prediction of latency period for pregnant patients complicated with preterm premature rupture of the membranes.
Materials and Methods: 65 pregnant patients between 24 and 34 weeks of gestation,who were admitted to University of Cukurova School of Medicine Hospital with the diagnosis of PPROM between 1-1-2013 and 31-12-2013 were included in this study. Serum CRP, procalcitonin, sedimentation rate, leucocyte count and cervical length(measured with transvaginal ultrasound) of patients were analyzed for the correlation with the latency period.
Results: None of the parameters were found to be correlated with the latency period. However, patients with cervical length <25mm were found to have shorter duration of latency.
Conclusion: Although preterm premature rupture of the membranes is thought to be an either infection based disease or a disease increasing the risk of infectious complications, major infection markers are not found to be helpful criteria for the prediction of latency period. These patients if together with cervical length <25mm, can be expected to deliver earlier and therefore can be referred to a tertiary center earlier.

Objektif: İntrauterin inseminasyon (IUI) sikluslarında spermlerin hazırlandıktan sonra IUI öncesi oda sıcaklığı ve 37 °C’de saklanmasının IUI sonuçlarına etkisinin karşılaştırılması
Planlama: Retrospektif klinik çalışma
Ortam: Üniversite Hastanesi, Üremeye Yardımcı Tedavi Merkezi
Hastalar: İnfertilite süresi 6 yıldan az olan, enjekte edilen total motil sperm sayısı 10 milyondan fazla olan, 20- 40 yaş arası, bir veya iki follikülü olan hastalar
Girişim: IUI için hazırlanan spermlerin IUI yapılana kadar geçen sürede oda sıcaklığında veya 37 ºC’de saklanması
Değerlendirme Parametreleri: Spermlerin hazırlık sonrası 37 ºC’de saklandığı 1 Ocak 2004 ile 1 Aralık 2011 arasındaki 1844 IUI siklusu ile sperm hazırlığı yapıldıktan sonra spermlerin oda sıcaklığında saklandığı 1 Aralık 2011 ile 31 Mayıs 2014 arasındaki 1373 IUI siklusunun gebelik sonuçları.
Sonuç: Spermlerin 37 ºC’de saklandığı sikluslar ile oda sıcaklığında saklandığı sikluslardaki gebelik oranları benzerdi (%9,3 vs %8,9). İki folikül olan sikluslardaki klinik gebelik oranları tek folikül olan sikluslara göre daha yüksek bulundu (%10,8 vs %7,6) (p: 0,002). Klinik gebelik oranlarını istatistiksel olarak anlamlı ölçüde etkileyen folikül sayısının etkisini ekarte etmek için yapılan analizde tek folikülü olan hastaların 37 ºC’de ve oda sıcaklığında saklananların gebelik oranları benzerdi (%7,6 vs %7,6), aynı şekilde iki folikülü olan hastalarda da gebelik oranları benzer (%11,5 vs %10,1) bulundu.
Yorum: İntrauterin inseminasyon sikluslarında sperm hazırlığı yapıldıktan sonra spermin 37 ºC yerine oda sıcaklığında saklanmasının klinik gebelik oranlarına olumsuz etkisi yoktur.

Objective: The comparison of the effect of the preserving prepared sperm samples at room temperature or at 37 °C before intrauterine insemination (IUI) on clinical pregnancy rate
Design: Retrospective clinical research
Setting: University hospital, infertility clinic
Patients: Patients with one or two follicles, between the ages of 20 and 40, whose infertility period was less than 6 years and the injected total motile sperm count.
Interventions: Preserving sperm samples prepared for IUI at 37 ºC or at room temperature before IUI.
Main outcome measures: The clinical pregnancy rate of IUI cycles between 1st of January 2004 and 1st of December 2011 in which prepared sperm samples were preserved at 37 ºC and the clinical pregnancy rate of IUI cycles between 1st of December 2011 and 31st of May 2014 in which prepared sperm samples preserved at room temperature.
Results: Clinical pregnancy rates were similar in IUI cycles in which prepared sperm samples were preserved at 37 ºC and at room temperature (%9.3 vs %8.9). Clinical pregnancy rates in IUI cycles with 2 follicles were higher than IUI cycles with 1 follicle (%10.8 vs %7.6) (p: 0.002). The further statistical analysis after splitting data according to the number of the follicles revealed that there was no statistical difference between clinical pregnancy rates after IUI cycles in which prepared sperm samples were preserved at 37 ºC or at room temperature in both one follicle (%7,6 vs %7,6), and two follicle cycles (%11,5 vs %10,1).
Conclusions: Preserving prepared sperm samples at room temperature had no negative effect on clinical pregnancy rates when compared to reserving prepared sperm samples at 37 ºC during IUI cycles.

İnfertilite günümüz jinekoloji pratiğinde önemli bir yer tutmaktadır. Non-puerperal uterin inversiyon ise çok nadir karşılaşılan bir durumdur ve genellikle submüköz myom, leiyomyosarkom, rabdomyosarkom, malign mikst müllerian tümör ve endometriyal poliple birliktelik göstermektedir. Bu olgu sunumunda, 39 yaşında bir hastada, çok nadir bir klinik bulgu olan sekonder infertilite – uterus inversiyonu birlikteliğini bildirmekteyiz.

Today, infertility takes a major place in gynecology practice. Non-puerperal uterine inversion is a rare event and usually accompanies submucous myoma, leiomyosarcoma, rabdomyosarcoma, malign mixed mullerian tumour and endometrial polyp. Herein, we report a 39-year-old woman suffered from secondary infertility together with uterine inversion, which is an extremely rare co-existence.

Uterus transplantasyonu konjenital veya edinsel nedenlere bağlı uterusu olmayan kadınlarda evlat edinme ve taşıyıcı anneliğe bir alternatif yöntem olarak uygulanmaya başlanmıştır. Taşıyıcı annelik etik, sosyal ve hukuki nedenlerden dolayı sadece bazı ülkelerde yasaldır. Günümüze kadar insanda toplam 11 tane uterus transplantasyonu gerçekleştirilmiştir. Bunlardan 10’u canlı donörlerden biri ise beyin ölümü gerçekleşmiş bir donörden yapılmış nakillerdir. 2000 yılında başarısız olan ilk uterus transplantasyonu sonrası çeşitli hayvan modelleri üzerinde çalışmalar yapılmış bu da bu konuda bilgi birikimimizin artmasını sağlamıştır. İlk olarak kemirgenlerde başlayan çalışmalar sonrasında koyun, domuz ve tavşan modellerinde denenmiştir. Yakın zamanda, insan dışı primatlarda yapılan çalışmalar transplantasyon tekniği ile ilgili tecrübemizin artmasını sağlamıştır. Bu derlemede, uterus transplantasyonu ile ilgili yapılmış olan deneysel hayvan modelleri ve insanlardaki son deneyimlerden bahsedeceğiz.

Uterus transplantation has been considered as an alternative management modality to adoption or gestational surrogacy for women with the absence of uterus owing to congenital and acquired reasons in the past few years. Surrogacy is legal in only a few countries, owing to concerns about ethical, social, and legal issues. To date, a total of 11 uterus transplantation cases has been reported inwhich uteri were harvested from ten live and one brain dead donor. After unsuccessful attempt of first uterus transplantation, many studies have been conducted in animals and these experimental models allow to increase our knowledge about this issue. First experimental studies were performed in rodents; later uterus transplantation was accomplished in sheep, pigs and rabbits. Recently, researches in non-human primates lead to increase the experience about transplantation technique and success. In this review, we mention about experimental animal researches in uterus transplantation field and current experience in human uterus transplantation cases.

Amaç: Bu çalışmada, evre 1 ve 2 pelvik organ prolapsusu olan kadınlarda stabilizasyon egzersizleri ile pelvik taban kas eğitiminin etkinliğinin karşılaştırılması amaçlandı.
Gereç ve Yöntemler: Yaş ortalaması 45.60 yıl olan 38 pelvik organ prolapsuslu kadının, pelvik taban kas kuvveti elektromyografi ile, prolapsus pelvik organ prolapsus sınıflama sistemi ile, yaşam kalitesi ise prolapsus yaşam kalitesi ölçeği ile değerlendirildikten sonra olgular, stabilizasyon egzersiz (n=19) ve pelvik taban kas eğitim grubu (n=19) olarak ikiye ayrıldı. Stabilizasyon egzersiz grubuna haftada 3 kez 8 hafta eğitim, pelvik taban kas eğitim grubuna ise 8 haftalık ev programı verildi. Her grup eğitim öncesi ve 8 hafta sonrası değerlendirildi.
Bulgular: Her iki grubun pelvik aktivasyon kas cevabında artış bulundu (p<0.05). Gruplar arası karşılaştırmada fark olmadığı saptandı (p>0.05). Her iki gruptaki olguların Aa, Ba, C referans noktalarında (p<0.05) ve pelvik taban kas eğitimi grubundaki olguların TVL, Ap, Bp, D referans noktalarında ilk ve son değerlendirmeleri arasında fark (p<0.05) saptanmasına rağmen, gruplar arasında fark bulunmadı (p>0.05). Her iki gruptaki olguların prolapsus yaşam kalitesi ölçeği prolapsusun etkisi alt parametresinde ve stabilizasyon egzersiz grubundaki olguların genel sağlık algısı alt parametresinde olumlu yönde fark saptandı (p<0.05).
Sonuçlar: Uygulanan her iki tedavi yönteminin de pelvik taban kas kuvvetini artırdığı ve prolapsus evrelerinde gerileme sağladığı tespit edildi. Stabilizasyon egzersizlerinin ev programından farklı olarak genel sağlık algısını da artırması, prolapsusu olan kadınların tedavisinde bu egzersizlerin tedavi programlarına eklenebileceği sonucuna varıldı.

Objective: This study aimed to compare the effectiveness of stabilization exercises and pelvic floor muscle training on women with stage 1 and 2 pelvic organ prolapse.
Materials and Methods: Totally on 38 women with pelvic organ prolapse whose average age was 45,60 years, pelvic floor muscles were evaluated with electromyography, and prolapse with pelvic organ prolapse quantification system, and the quality of life with prolapse quality of life questionnaire; afterwards, the subjects were divided into two groups; stabilization exercise group (n=19) and pelvic floor muscle training group (n=19). Stabilization exercise group were given training for 8 weeks, 3 times a week. Pelvic floor muscle training group were given eight-week home exercises. Each group was assessed before training and after eight weeks.
Results: An increase was found in the pelvic muscle activation response of the 2 groups (p<0.05). There was no difference in EMG activity values between groups (p>0.05). According to the before and after pelvic organ prolapse quantification system assessment, a difference was found in the values Aa, Ba and C in subjects of each group (p<0.05), and the TVL, Ap, Bp and D values of subjects in pelvic floor muscle training group (p<0.05); however, no difference was found among groups (p>0.05). According to the prolapse quality of life questionnaire, a positive difference was found in the effect of prolapse sub parameter in each of the two groups, and in general health perception sub parameter in subjects of stabilization exercise group (p<0.05).
Conclusions: It was concluded that both training programs increased the pelvic floor muscle strength, provided a decline in prolapse stages. Stabilization exercise has increased general health perception unlike home training thus these exercises can be add to treatment of women with prolapse.

Objektif: Bu çalışmadaki esas amacımız polikistik over sendromu olan ve olmayan hastalarda, serum 25 hidroksi vitamin D (25-OH D) düzeyi ile klinik, metabolik ve hormonal parametreler arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.
Planlama: Kesitsel çalışma.
Ortam: Üniversite Hastanesi
Hastalar: 48 normal kilolu [vücut kitle index (VKİ) 19-24.99kg/m2], 36 fazla kilolu (VKİ: 25-29.99 kg/m²) yeni tanısı konulmuş PCOS’lu hasta ve 56 sağlıklı kontrol hastası (VKİ: 19-24.99 kg/ m²) çalışmaya dahil edildi.
Girişim: Adetin 2. ile 5. günü arasında 10-12 saatlik açlık sonrası sabah 09: 00’da kan örnekleri alındı.
Değerlendirme parametreleri: Serum 25 hidroksi vitamin D (25-OH D), FSH, LH, E2, serbest testesteron (st), prolaktin, TSH, 17-OH progesteron, seks hormon bağlayıcı globulin (SHBG), açlık insulin, açlık glukoz, ve lipid profili değerlendirildi.
Sonuç: 25-OH D düzeyi normal ve kilolu PCOS’lu hastalarda da kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düşük düzeylerde bulundu (p<0.05, p<0.01 sırası ile). 25-OH D düzeyi ile bel çevresi, bel kalça oranı, serbest testesteron, modifiye Ferriman Galwey skoru arasında istatistiksel olarak anlamlı negatif korelasyon; SHBG ile pozitif korelasyon saptandı.
Yorum: PCOS, D vitamini eksikliği ile ilişkilidir.

Objective: The main aim of this study was to determine the the association of serum 25-hydroxyvitamin D (25-OH D) vitamin levels with hormonal, clinical and metabolic profile in patients with and without PCOS.
Design: Cross-sectional
Setting: University hospital.
Patient(s): 48 normal weight [body mass index (BMI) 19-24.99 kg/m2 ] women with PCOS, 36 overweight (BMI 25–29,9 kg/m2) women with PCOS and 56 normal-weight controls participated in the study.
Intervention(s): Blood samples were collected in the early follicular phase (between day 2 and day 5 of the menstrual cycle) at 9: 00 AM, after an overnight fast.
Main Outcome Measure(s): Circulating concentrations of 25-OH D, luteinizing hormone(LH), follicle stimulating hormone (FSH), prolactin, TSH, free testosterone, dehydroepiandrosterone sulfate (DHEA-SO4), 17-hydroxyprogesterone, sex hormone-binding globulin (SHBG), fasting insulin, fasting glucose, lipid profile were assessed.
Result(s): Normal weight (BMI 19-24.99 kg/m2) and overweight (BMI 25-29,99 kg/m2) women with PCOS were compared to normal weight controls, lower 25-OH D levels were also found in both PCOS groups (p<0.05, p<0.01 respectively). 25-OH D correlated significantly negatively with waist circumference (WC), waist-to-hip ratio (WHR), free testosterone, modified Ferriman Gallwey scores; however correlated positively with SHBG levels (p<0.05).
Conclusion: Our findings suggest that PCOS is associated with hypovitaminosis D

Amaç: Geniş katılımlı olarak düzenlenen ulusal ve uluslararası kongrelerde gerçekleştirilen sözel ve poster bildiriler, en güncel bilimsel verilerin paylaşımı ve deneyimlerin aktarımını sağlayan önemli bir araç olarak kabul edilmektedir. Ancak bu toplantılarda sunulan fikirlerin ve paylaşımların büyük bir kısmı bilimsel dergilerde yayına dönüştürülememektedir. Bu çalışmanın amacı, 2009 senesinde gerçekleştirilen 7. Ulusal Jinekoloji ve Obstetrik Kongresi’nde sunulan sözlü ve poster bildirilerin yayına dönüştürülme oranlarının saptanması ve literatürde bildirilen diğer sonuçlarla karşılaştırılmasıdır.
Gereç ve Yöntemler: Veri tabanları taranarak hakemli dergilerde yayınlanan ve 2009 Ulusal Jinekoloji ve Obstetrik Kongresi’nde sunulmuş bildirilere uyan yayınlar tespit edildi. Tüm bildiriler için bildiri tipi, bildiri konu başlığı, birinci yazara ait kurum tipi; yayınlanmış bildiriler için ayrıca yayınlanma süresi, yayınlanan dergi adı ve etki faktörü, yazar isimlerinde değişiklik olup olmaması kaydedildi.
Bulgular: Ulusal kongrede sunulan toplam 243 bildiriden 45’i (%18,5) uluslararası, 39’u (%16) ulusal hakemli dergilerde yayınlanmıştır. Ortalama yayınlanma süresi yurtiçi için 11 ± 4 ay, yurtdışı için 17 ± 2 ay olarak tespit edilmiştir (p=0.102). Sözel bildirilerin uluslararası yayın olma oranı poster bildirilere kıyasla anlamlı derecede daha yüksektir (%50‘ye karşılık %16,2; P=0.03). Makaleler toplam 21 farklı yabancı dergide yayınlanmıştır ve bu yazıların %49’u 4 dergide (International Journal of Gynecology Obstetrics, International Journal of Gynecological Cancer, European Journal of Gynaecological Oncology ve Clinical and Experimental Obstetrics and Gynecology ) yayınlanmıştır. Üniversite ve diğer kurumlar arasında yayına kabul edilen bildiri oranları açısından anlamlı bir fark saptanmamıştır.
Sonuç: 7. Ulusal Jinekoloji ve Obstetrik Kongresi’nde sunulan bildirilerin önemli bir bölümü ulusal ve uluslararası dergilerde yayınlanmış olmakla birlikte sınırlı bir kısmı yabancı dergilerde yayına dönüştürülebilmiştir. Sözel bildirilerin uluslararası yayına dönüştürülme oranının posterlere kıyasla daha yüksek olması, sözel sunum olarak kabul edilen araştırmaların bilimsel açıdan daha değerli ve ilgi çekici olduğunu göstermesi açısından anlamlıdır.

Objective: Oral and poster presentations held at national and international congresses are recognized as an invaluable tool for the sharing of current scientific data and experience among physicians. However a large proportion of these works fail to be published in scientific journals. We have designed a study to identify the publication rate of presentations held at the 7th National Congress of Obstetrics and Gynecology in 2009.
Materials and Methods: A systematic search of databases was performed using author names and keywords from the abstract title to locate publications in peer-reviewed journals corresponding to the presentations held at the 7th National Congress of Obstetrics and Gynecology. Information regarding mode of presentation, topic, type of affiliation, name and impact factor of the scientific journal, change in author names and time elapsed between presentation and publication were recorded and statistically analyzed.
Results: Of 243 abstracts that were presented at the congress, 45 papers (18.5%) were published in international peer-reviewed journals, whereas 39 (16%) were published in national journals. The mean time to publication was 17 ± 2 months for international and 11 ± 4 months for national journals (p=0.102). The international publication rate of oral presentations was significantly greater than that of poster presentations (50% vs. 16.2%;P<0.03). Manuscripts were published in a total of 21 journals, with four journals accounting for 49% of the publications. The comparison of the publication rates of the universities with other institutions has yielded no significant difference.
Conclusion: Alltough a significant proportion of the abstracts presented in the 7. National Gynecology and Obstetrics Congress have been succesfully converted to publication overall, only a limited percentage of all abstracts have been published in international peer-reviewed journals. The relatively higher conversion to international publication rate of the oral presentations show their being of higher interest and clinical relevance.

Menopoz, over aktivitelerinin azalması, doğurganlık olasılığının düşmesi, bir takım semptomların ve düzensiz menstrüasyon aralıklarının görülmesiyle karakterize bir süreç olan klimakterik dönem içerisinde bir kesittir. Menopoza girme yaşı çoğunlukla 40’lı yaşlarda başlamakla birlikte kadından kadına değişiklik göstermektedir. Menopoz yaşını etkileyen pek çok faktör olmasına karşın, söz konusu faktörlerin kesin olduğuna dair görüş birliği yoktur. Yapılan çalışmalarda anne menopoz yaşı, menarş yaşı, gebelik yaşı, oral kontraseptif kullanımı, düzensiz menstrual döngü, gebelik sayısı, vücut kitle indeksi, sigara ve alkol kullanımı, fiziksel aktivite, unilateral ooferektomi, serum kurşun düzeyi, çoklu doymamış yağ tüketimi, sosyo-ekonomik durum ve eğitim seviyesi gibi faktörlerin menopoz yaşını etkilediği görülmektedir. Bu dönem süresince ortaya çıkan hormonal ve biyokimyasal farklılaşmalar kadın vücudunda çeşitli semptomlara yol açmaktadır. Menopozal dönemde fiziksel, psikolojik, sosyal ve cinsellik yönünden gözlenen değişimler, kadınların yaşam kalitesini olumsuz yönde etkilemektedir. Son yıllarda menopozal geçiş dönemindeki kadınların yaşam kalitesini değerlendirmede farklı ölçekler kullanılmaktadır. Bu derlemenin amacı menopoza girme yaşını etkileyen faktörlerin ve menopoza özgü yaşam kalitesi ölçeklerinin irdelenmesidir.

The menopause is a process in the climacteric period, characterized by a reduction in ovarian activity, a fall in the fertility rate, and a range of symptoms including irregular menstruation intervals. Most women enter the menopause in their 40s, but this can vary from one individual to another. Although there are many factors affecting the age of menopause onset, there is no general agreement on them. Studies have shown many factors to affect the age of menopause, such as the mother’s age at menopause, the age at menarche, gestational age, use of oral contraceptives, irregular menstrual cycle, number of pregnancies, body mass index, use of tobacco and alcohol, physical activity, unilateral oopherectomy, serum lead levels, consumption polyunsaturated fat, socioeconomic status and educational level. During this period, hormonal and biochemical changes give rise to various symptoms in the woman’s body. In the menopause period, physical, psychological, social and sexual changes have a negative effect on quality of life in women. Recently, different measures have been used to assess women’s quality of life in this period of change. The purpose of this review was to examine the factors affecting age at menopausal and the measures of quality of life relating to the menopause.