Yoğun bakım üniteleri (YBÜ) multidisipliner hizmet veren ve hastane yatak kapasitelerine oranla enfeksiyonlarının en sık görüldüğü bölümleridir.
Özellikle çoklu ilaca dirençli enfeksiyonlar ve yoğun antibiyotik kullanımı ciddi sorunlar oluşturmaktadır. Metisiline dirençli Staphylococcus aureus, vankomisine dirençli enterokoklar, genişlemiş spektrumlu beta laktamaz ve karbapenemaz üreten Escherichia coli, Klebsiella türleri ve diğer Enterobacteriaceae ailesi üyeleri, Acinetobacter türleri ve Pseudomonas aeruginosa YBÜ’lerinde hastane enfeksiyonlarından (Hİ) sıklıkla sorumlu tutulan dirençli mikroorganizmalardır. Hastalara uygulanan invaziv girişimler, hastalığın şiddeti, yetersiz enfeksiyon kontrolü gibi faktörler enfeksiyon artışına neden olabilmektedir. Bunun yanı sıra üçüncü kuşak sefalosporinler, anti-pseudomonal penisilinler, karbapenemler, florokinolonlar gibi geniş spektrumlu parenteral antibiyotik kullanımı da hastane enfeksiyonu
gelişiminde rol oynamaktadır. Antibiyotiklere dirençli etkenlerin neden olduğu enfeksiyonlar yalnızca morbidite ve mortaliteyi artırmakla kalmayıp, hastanede yatış süresinde uzama, maliyet ve değişik ciddi medikal komplikasyonlarda artışla sonlanmaktadır.
Hastanelerde ve özellikle YBÜ’lerinde sürekli gözetim gerektiren Hİ’na yönelik önlemler alınması ve ampirik veya kanıta dayalı etkin antimikrobiyal tedavinin yapılabilmesi için, YBÜ’lerinde sıklıkla saptanan etkenlerin ve antibiyotik duyarlılıklarının izlenerek tedavi protokollerinin bu doğrultuda güncellenmesi gereklidir. Dolayısıyla yapılacak sürveyans çalışmaları ile gerçek sorunlar saptanıp, kümülatif antibiyogram sonuçları ile desteklenerek hedefe yönelik tedavi uygulanabilir ve YBÜ’lerinde yaşamı tehdit eden enfeksiyonlar kontrol altına alınabilir.

Intensive care units (ICU) are parts of the hospitals which provide multidisciplinary services, and have the highest incidence of nosocomial infections relative to their bed occupancy rates.
Especially infections with multidrug-resistant organisms and intensive use of antibiotics cause serious problems in intensive care units. Methicillin-resistant Staphylococcus aureus, vancomycin-resistant enterococci, extended-spectrum betalactamase and carbapenemase producing Escherichia coli, Klebsiella species and other members of the Enterobacteriacea, Acinetobacter species and Pseudomonas aeruginosa are the resistant organisms responsible from nosocomial infections in ICUs. Factors such as invasive procedures performed on patients, severity of the disease and insufficient infection control measures all accelerate infection rates. Additionally,
use of parenteral, extended spectrum antibiotics such as third generation cephalosporins, antipseudomonal penicillins, carbapenems and fluoroquinolones play an important role in the development of nosocomial infections. Infections due to antibiotic resistant organisms not only increase morbidity and mortality, but also lead to prolonged hospital stay, excessive costs and increase in severe medical complications.
Organisms that cause infections in ICU’s and their antibiotic susceptibility profiles should be monitored and treatment protocols should be revised accordingly in order to provide evidence- based and effective empirical antimicrobial treatment and to take necessary measures against nosocomial infections in hospitals, especially in ICU’s. By way of performing surveillance studies, actual
problems can be detected and targeted therapies based on supportive cumulative antibiogram results can be applied and life-threatening infections in ICU’s can be controlled.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, Salmonella spp. izolatlarının antibiyotik duyarlılıklarının, biyofilm oluşturma kapasitelerinin araştırılması ve ayrıca biyofilm oluşumuna çeşitli ortam koşullarının ve siprofloksasin (CIP) varlığının etkilerinin incelenmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Mikrobiyoloji Bakteriyoloji Laboratuvarı’nda 2012 yılında izole edilen 44 Salmonella spp. izolatı çalışmaya alındı. İzolatların CIP duyarlılıkları CLSI kriterlerine göre mikrodilüsyon yöntemi ile ve biyofilm oluşturma kapasiteleri kristal
viyole kullanılarak spektrofotometrik mikroplak yöntemi ile araştırıldı. Daha sonra, farklı sıcaklık, NaCl konsantrasyonu, pH değeri uygulanan koşullar altında ve farklı konsantrasyonlarda CIP (1/2MİK, MİK, 2MİK) varlığında biyofilm oluşturma kapasiteleri araştırıldı. Orta ve güçlü düzeyde biyofilm oluşturabilen Salmonella izolatları için her bir parametrenin biyofilm oluşumuna etkisi diğer iki parametre sabit tutularak (sıcaklık: 4°C, 20 °C, 37°C, pH: 4, 6, 7.3, NaCl: %0.5, %4, %6) test edildi.
BULGULAR: Standart koşullarda (37°C, pH: 7.3, NaCl: %0.5), orta düzeyde biyofilm (%59) ve güçlü biyofilm (%5) oluşturan 28 izolatın pH: 6’da pH: 4’e, %6 NaCl’de %4 NaCl’ye ve 20°C de 4°C’ye göre daha iyi biyofim oluşturduğu gözlendi. Bir Salmonella izolatında CIP direnci saptanırken, bir izolat da orta duyarlı olarak bulundu. CIP, orta düzeyde biyofilm oluşturan bir izolatta hem biyofilm üretimini azalttı hem de önceden oluşmuş biyofilm tabakası üzerinde inhibe edici etki gösterdi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma, incelenen Salmonella izolatlarının belirli çevre koşullarında daha fazla biyofilm oluşturarak yaşam şanslarını arttırabildiklerini ve CIP’nin biyofilm üretimi üzerine etkili olduğunu ortaya koymuştur.

INTRODUCTION: This study aimed to investigate the antibiotic susceptibility and biofilm forming capacity of isolates of Salmonella spp., and the effect of different environmental conditions and the presence of ciprofloxacin (CIP) on biofilm forming ability.
METHODS: Forty-four Salmonella spp. strains isolated in 2012 in Ege University, Faculty of Medicine, Bacteriology Laboratory of Department of Medical Microbiology, were included in this research. CIP susceptibilities were determined by microdilution method according to the CLSI recommendations and biofilm forming capacities were examined using crystal violet by spectrophotometric microplate method. Afterwards, the effects of different ambient temperatures, NaCl concentrations, pH values and presence of CIP (1/2MIC, MIC, 2MIC) on their biofilm forming capacities were assessed. The impact of each parameter on biofilm formation in Salmonella strains with moderate and strong biofilm forming capacities at standard conditions (pH 7.3- NaCl 0.5%- 37°C) were tested singly while the other two parameters were kept at fixed levels (temperature: 4°C, 20°C, 37°C; pH: 4, 6, 7.3; NaCl: 0.5%, 4%, 6%).
RESULTS: Under standart conditions, a total of 28 isolates of Salmonella spp. with moderate (59%) and strong biofilm (5%) forming capacities showed higher biofilm forming ability at pH 6, NaCl concentration of 6%, and ambient temperature of 20°C when compared with pH 4, NaCl concentration of 4%, and ambient temperature of 4°C. CIP resistance was found in one Salmonella spp. isolate, and one isolate demonstrated intermediate resistance to CIP. CIP inhibited both biofilm formation and showed inhibitory effect on pre-formed biofilm
layer in a modarate biofilm producer.
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study revealed that Salmonella isolates increased their changes of staying alive in certain conditions by increasing their biofilm forming ability and CIP was found to be effective on biofilm formation.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: BD MAXTM CRE Assay, karbapenem dirençli Enterobacteriaceae üyelerinde KPC, OXA-48 ve NDM direnç genlerinin belirlenmesinde kullanılan, DNA eldesi gibi basamakları otomatize olan, bir gerçek zamanlı polimeraz zincir tepkimesi (PZT) kitidir. Bir seferde 24 örneğin çalışılabildiği bu sistemde, örneklerin yaklaşık 20-30 dakika süren ön işlemlenmesinden sonra, 2.5-3 saatte sonuç alınabilmektedir. Bu çalışmada, BD MaxTM CRE Assay yöntem etkinliğinin Moleküler Epidemiyoloji Laboratuvarımızda kullanılan yöntem ile karşılaştırarak araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde riskli ünitelerde yatan hastalardan alınan rektal sürüntü örneklerinde, BD MaxTM CRE Assay ve Moleküler Epidemiyoloji Laboratuvarı’mızda kullanılan kültür ve “in-house” polimeraz zincir tepkimesi (PZT) yöntemi ile karbapenemaz üreten Enterobacteriaceae (KÜE) taranmıştır. Her iki yöntem için de 46 hasta örneği çalışmaya dâhil edilmiş olup,
karbapenemaz genleri bilinen iki örnek de pozitif kontrol olarak eklenmiştir.
BULGULAR: Enterobacteriaceae üyelerinde herhangi bir karbapenemaz geninin pozitifliği esas alınarak değerlendirme yapıldığında, her iki yöntemle de 26 örnekte Enterobacteriaceae üyelerinde karbapenemaz geni saptanmamıştır. On beş örnekte ise saptanan enzimler arasında fark olmakla birlikte, her 2 yöntemle de en az bir karbapenemaz geni saptanmıştır. Kalan 5 örneğin 3’ünde kültür ve PZT yöntemi ile 2’sinde ise BD MAXTM CRE ile karbapenemaz geni saptanmıştır. BD MAXTM CRE için duyarlılık %88, özgüllük %90, negatif prediktif değer %93 ve pozitif prediktif değer %83 olarak hesaplanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: BD MAXTM CRE sistemi etkinliğinin belirlenmesinde daha fazla sayıda çalışmaya gereksinim olmakla birlikte, çalışma bulgularımız, yöntemin karbapenemaz üreten Enterobacteriaceae üyelerinin hızla saptanmasını ve taşıyıcıların belirlenmesini sağlamak amacıyla kullanılmaya uygun olduğunu göstermektedir.

INTRODUCTION: BD MAXTM CRE is a real-time polymerase chain reaction (PCR) assay kit which determines KPC, OXA-48 and NDM genes where all steps like DNA extraction are automatized. Twenty- four samples can be loaded to the system in one run and results can be obtained in 2.5-3 hours. In this study, our aim was to investigate efficiency of BD MAXTM CRE assay’s by comparing the system with in-house method used in our molecular epidemiology laboratory.
METHODS: Carbapenemase- producing Enterobacteriaceae (CPE) were screened in rectal swab samples of patients hospitalized in units with increased risk for nosocomial infection. Both BD MAXTM CRE assay and culture followed by an “in-house” PCR method already in use in our molecular epidemiology laboratory, were performed. Forty-six rectal swab samples were included in the study and also two samples with predetermined carbapenemase gene types were included as positive controls in each run.
RESULTS: When evaluation based on any carbapenemase gene positivity in Enterobacteriaceae members was performed, no carbepenemase genes were detected in twenty-six samples by both methods. In although different enzyme types were identified in fifteen samples, at least one carbapenemase gene was found by two methods. In three samples, carbapenemase genes were detected only by the “in house” method following the bacterial culture and for the remaining two only by BD MAXTM CRE assay. Sensitivity, specificity, positive, and negative predictive values for BD MAXTM CRE assay were 88, 90, 83, and 93%, respectively.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although further studies are needed to determine the efficiency of BD MAXTM CRE system. Our results indicate that BD MAXTM CRE Assay is suitable for use in that it enables rapid detection of carbapenemase–producing Enterobacterteriaceae strains, and carriers.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Micrococcaceae familyasının üyesi olan Staphylococcus aureus insanlarda gıda zehirlenmelerinde en önemli bakterilerden biridir. Gıdalarda bulunması gıda işletmeleri ile büyük mutfaklarda hijyen eksikliğinin göstergesi olarak kabul edilir. Bu çalışma Antalya’da, turizm sektöründe hizmet veren otel işletmelerinde S. aureus enterotoksin varlığı ve tipinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma altı otelden alınan sıcak yemek örneklerini (her otelden onar örnek) içermektedir. Alınan gıda örnekleri önceden hazırlanan egg-yolk tellurite emusion içeren Braid Parker Agar’a ekilerek identifiye edilmiştir. İzole edilen S. aureus’lar enterotoksin analizi
“Reversed Passive Latex Agglutinasyon” (Oxoid, Birleşik Krallık) ticari kiti ile yapılmıştır.
BULGULAR: Altmış adet yemek örneğinin 21’inde (%35) S. aureus ile kontamine olduğu, bunların sayılarının 1.0x103-4.7x104 kob/g olduğu bulunmuştur. S. aureus sayısının 1.0x103’ten fazla olan 12 gıda örneğinin altısında enterotoksin pozitif bulunmuştur. Birinci otelde bir
adet stafilokokkal enterotoksin B pozitif, ikinci otelde bir adet stafilokokkal enterotoksin C pozitif, üçüncü otelde bir adet stafilokokkal enterotoksin C pozitif saptanırken, dördüncü otelde pozitif enterotoksin bulunamamış, beşinci otelde bir adet stafilokokkal enterotoksin B pozitif, altıncı otelde bir adet stafilokokkal enterotoksin A ve bir adet stafilokokkal enterotoksin D pozitif olarak bulunmuştur. İncelenen 21 S. aureus bakterisinden stafilokokkal enterotoksin A, bir gıda örneğinde (%4.8), enterotoksin B iki gıda örneğinde (%9.4), enterotoksin C iki gıda örneğinde (%9.4) ve enterotoksin D bir gıda örneğinde (%4.8) pozitif bulunmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Genelde her şey dâhil şeklinde hizmet veren otellerde sıcak yemekler en fazla hassasiyet gerektiren bölümünü oluşturmaktadır. Isıl işlem görmeleri toksin barındırmama açısından etkili olmamaktadır. Genel sanitasyon kuralları ve HACCP gibi gıda güvenliğine, personel hijyenine dönük uygulamalara daha fazla önem verilerek tüketici sağlığı daha iyi korunabilir.

INTRODUCTION: Staphylococcus aureus, a member of the Micrococcaceae family, is one of the most important bacteria causing food poisoning in humans. The presence of this bacteria in food points to the lack of hygiene in, hotel kitchens, and food enterprises. This research was
carried out in order to search for the presence, and type of Staphylococcus aureus enterotoxin in in hotels serving in the tourism sector.
METHODS: This study was performed with hot meal samples obtained from six hotels (10 samples for each). Food samples were inoculated on Braid Parker Agar containing pre-prepared egg-yolk tellurite emulsion. Isolated S. aureus bacteria were analyzed for enterotoxin
using the commercial kit of “Reversed Passive Latex Agglutination” (Oxoid, United Kingdom).
RESULTS: Out of 60 meal samples 21(35%) were found to be contaminated with S. aureus in quantities of 1.0x103 - 4.7x104 cfu/g. Enterotoxin was found to be positive in six meal samples out of 12 in which the quantity of S. aureus was more than 1.0x10 cfu/g 3. Among food samples obtained from hotels one staphylococcal enterotoxin B positivity in the first, one staphylococcal enterotoxin C in the second, one SEC positivity in the third, one staphylococcal enterotoxin A, and one staphylococcal enterotoxin D positivities in the sixth
hotel were detected. In the fourth otel any endotoxin positivity was not found. Among 21 S. aureus isolates investigated, enterotoxin A positivitywas found in one (4.8 %), enterotoxin B positivity in two (9.4%),enterotoxin C positivity in two (9.4%), and enterotoxin D positivity in one (4.8%) food sample.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In hotels serving on the basis of all- inclusive system, hot meals require extra attention for food safety. Heat-processing is not effective in terms of food intoxication. To protect consumer health in a better way, it is vital to pay extra attention to general sanitation
rules, staff hygiene, and handling food safety in compliance with HACCP.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Cerrahi yara enfeksiyonları için hastanemizde ameliyat öncesi profilaktik olarak sefazolin, yara enfeksiyonu geliştiğinde ise ampirik olarak gram pozitifler için teikoplanin veya vankomisin, gram negatifler için piperasilin-tazobaktam başlanmakta, kültür ve antimikrobiyal duyarlılık test (ADT) sonucuna göre antimikrobiyal tedavi yeniden düzenlenmektedir. Bu çalışmada, ampirik tedaviye ve ADT sonucu çıktığında seçilecek öncelikli ilaçlara yol göstermek için veriler analiz edilmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Mikrobiyoloji Laboratuvarı’na 01.12.2014- 31.12.2015 tarihleri arasında gönderilen yara kültürlerinin direkt Gram boyası incelenmiş, %5 koyun kanlı ve EMB agara ekilmiştir. İnkubasyon sonunda bakteriyel üreme, mikroskopi ve gerekirse klinikle iletişim sonucunda etken düşünüldüğünde tanımlama ve ADT için konvansiyonel yöntemler, Phoenix (BD Diagnostic Systems, ABD) otomatize sistemi, disk difuzyon ve gradient test (Liofilchem, İtalya) kullanılmıştır. ADT “European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing” (EUCAST) kriterlerine göre çalışılmış ve raporlanmış, gerektiğinde “Clinical Laboratory Standards Institute” (CLSI) sınır değerlerinden
yararlanılmıştır.
BULGULAR: Poliklinik, servis ve yoğun bakımda sırasıyla 23, 44 ve 24 adet olacak şekilde toplam 91 adet suş izole edilmiştir. Enterobacteriaceae 50 (23’ü Escherichia coli), nonfermenter 29 (18’i Acinetobacter spp.), Staphylococcus spp. 25 (17’si Staphylococcus aureus) 5 Streptococcus spp. ve 2 Enterococcus spp. üremiştir. ADT sonuçları yine sırasıyla amikasin (%100) ve karbapenemler (%90); kolistin (%100), amikasin (%100) ve piperasilin-tazobaktam (%90); trimetoprim-sülfametoksazol (%100), vankomisin (%100), teikoplanin (%100), linezolid (%100), daptomisin (%100), klindamisin (%94) ve topikal olarak fusidik asit (%92) en duyarlı bulunan antimikrobiyaller
olmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bulgularımıza göre direkt bakıda gram negatif kok görülmesi hâlinde Acinetobacter spp için kolistin başlanması, basilse amikasin ya da karbapenemler, gram pozitif koksa topikal olarak fusidik asit, sistemik olarak trimetoprimsülfametoksazol veya klindamisin başlanması uygun olacaktır. Hastanemizin gram negatifler için ampirik tedavi politikasının değiştirilmesi, gram pozitifler için ise yüksek yüzde ile duyarlı bulunan A grubu ilaçlara öncelik verilmesi önerilir. Üreme sonrası gram özelliğine bakarak ampirik tedaviye devam edilebilir
ya da kesilebilir, ADT sonuçları çıktığında duyarlı ise A grubu ilaçlarla değiştirmek, değilse B grubuna geçmek, zorunlu olmadıkça C grubu ilaçları kullanmamak yerinde bir tutum olacaktır.

INTRODUCTION: In our hospital cefazolin is started before surgery in our hospital for prophylaxis of surgical wound infections. If wound infection develops then empirically teicoplanin or vancomycin for gram positive, and; piperacillin-tazobactam for gram negative bacteria are initiated. Antimicrobial therapy is readjusted according to the results of culture and antimicrobial susceptibility testing (AST). In this study the data were analyzed in order to guide the choice of drug for empirical therapy and after the results of AST were available.
METHODS: The wound culture materials sent to the microbiology laboratory between December 1st, 2014 and December 31st, 2015 were examined by direct Gram staining and inoculated onto EMB and 5% sheep blood agar media. After incubation, based on bacterial growth, microscopy results and- in case of need-direct communication with the clinics, agents decided to be a pathogen were identified and performed using Phoenix automated systems (BD Diagnostic Systems, USA), disk diffusion and gradient test (Liofilchem, Italy). AST was performed and reported according to the criteria of “European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing Standards” (EUCAST), and “Clinical Laboratory Standards Institute” (CLSI) cut-off points were used when needed.
RESULTS: In total 91 strains were isolated from policlinics (n=23), clinics (n=44), and intensive care units (24). Fifty Enterobacteriaceae (23 Escherichia coli), 29 non-fermenters (18 Acinetobacter spp.), 25 Staphylococcus spp. (17 Staphylococcus aureus), 5 Streptococcus spp. and two Enterococcus spp. were isolated. The most effective antimicrobials were amikacin (100% susceptible), carbapenems
(90%), colistin (100%), amikacin (100%) and piperacillin-tazobactam (90%); trimethoprim-sulphametoxazole (100%), vancomycin (100%), teicoplanin (100%), linezolid (100%), daptomycin (100%), clindamycin (94%) and topical fusidic acid (92%).
DISCUSSION AND CONCLUSION: According to our data, we think that it would be suitable to start therapy as follows: colistin for gram negative cocci for Acinetobacter spp; amikacin or carbapenems for bacilli; topical fusidic acid, systemic trimethoprim/ sulfamethoxazole or clindamycin for gram positive cocci. The empirical treatment policy in our hospital for gram negatives need to be changed, and group A drugs which were found to be
highly effective for gram positives should have priority. After growth, empirical treatment may be continued or stopped according to the gram staining characteristics of bacteria. After AST results are available it will be appropriate to switch to susceptible group A antibiotics, if not then group B antibiotics should be chosen, and group C antibiotics should be avoided unless necessary.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Hepatit B virüs (HBV) enfeksiyonu önemli bir sağlık problemi olup tüm dünyada morbidite ve mortalite’nin başlıca nedenlerinden biridir. Bu virüsün neden olduğu enfeksiyonun kronikleşmesi karaciğerde fibrozis, siroz ve kansere yol açabilmektedir. Kronik hepatit B tedavisinde kullanılan antivirallere karşı gelişen dirençte yıllar içinde artış olduğu gözlenmiştir. Çalışmamızda, multipleks PCR ve ters hibridizasyon yöntemi ile lamivudin (LAM) tedavisi alan kronik Hepatit B hastalarında ilaç direnci mutasyonlarının sıklığı ve mutant suş tiplerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya Mayıs 2007-Ocak 2012 tarihleri arasında.................... Hastanesi Gastroenteroloji Polikliniğinde kronik hepatit B (KHB) tanısıyla izlenen ve bir yıl süre ile LAM kullanan 50 hasta alınmıştır. HBV serolojisi (HBsAg, anti-HBs, anti-HBc IgM ve total, HBeAg, AntiHBe) kemilüminesan immünolojik yöntem ile Architect otoanalizöründe çalışılmıştır. Serum örneklerinden HBV DNA izolasyonu ticari bir kit ile üretici firma önerileri doğrultusunda yapılmıştır. HBV DNA düzeyleri gerçek zamanlı PCR yöntemi ile belirlenmiştir. HBV’ünde LAM direncine neden olan mutasyonlar multipleks PCR ve ters hibridizasyon yöntemi ile araştırılmıştır.
BULGULAR: Çalışmamızda bir yıl lamivudin tedavisi kullanmış, kronik B hepatitli 50 hastanın 12’sinde (%24) primer ve onarıcı mutasyonlar belirlenmiştir. Mutasyon saptanan hastalardan altısında ( %50) LAM direnci (rtM204I, YIDD motifi) tek başına, dördünde ( %33.3) LAM ve ADV direnci birlikte ve iki hastada (%16.7) LAM ve ADV direnci birlikte kompensatuvar (onarıcı) mutasyonlar saptanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda en sık rtM204I ve rtL180 mutasyonları belirlenmiştir........ ilinde lamivudin kullanan kronik hepatit B hastalarında, LAM direnci ülkemizde yapılan önceki çalışmalardakine benzer oranda bulunmuştur.

INTRODUCTION: Hepatitis B virus (HBV) infection is a global health problem and major cause of morbidity and mortality worldwide. Chronic HBV infection leads to cirrhosis, liver failure and hepatocellular carcinoma. Increased resistance to antivirals that are used to treat chronic hepatitis B was observed over the years. In this study, we aimed to determine the frequency of lamivudine (LAM) resistance seen in chronic hepatitis B patients and the mutant profiles using multiplex PCR and reverse hybridization methods.
METHODS: Between May 2007 and January 2012, the study was conducted a total of 50 subjects were followed-up for chronic hepatitis B and receiving LAM therapy for at least one year at the Adnan Menderes University Faculty of Medicine, Department of Internal Medicine, Gastroenterology Unit were included. Markers of HBsAg/anti-HBs, hepatitis B e antigen (HBeAg)/anti-HBe, and anti-HBc were studied using the Architect instrument Assay. The isolation of nucleic acid from serum samples performed by a commercial kit according to the manufacturer’s instruction. HBV-DNA levels were determined by commercial real-time polymerase chain reaction (PCR) method. Mutations of LAM resistance was determined by multiplex PCR and revers hibridization method.
RESULTS: Primary and compensatory mutants were detected in 12 patients (24%) who were using lamivudine one year. Six of 12 (50%) patients LAM resistance (rtM204I, YIDD motif) alone, LAM and ADV resistance in four (33.3%) patients, and LAM + ADV with compensatory mutations in two patient (16.7%) were founded.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The most commonly detected mutations are rtM204I and rtL180 mutations. Lamivudine resistance in chronic hepatitis B patients in our locality of....... province is similar to the results of other studies in our country.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Bu rapor, Liberya’ya yaptığı bir iş yolculuğu sonrasında üşüme, titreme ve yüksek ateş bulguları ile hastaneye başvuran ve sıtma tanısı alan hastaya ait bir olgudur. Otuz dört yaşında erkek hasta, periferik kandan hazırlanan ince yayma ve kalın damla preparatlarının mikroskopisi sonucunda Plasmodium falciparum olarak değerlendirildi. Hastanın daha önce aldığı sıtma tedavisinde doksisiklinin yetersiz olması üzerine, yeni bir tedavi protokolü düzenlendi. Tedavi sonrası klinik iyileşme gözlenen hastada, yapılan kontrol amaçlı kan yaymasında sıtma parazitine rastlanmadı. Bu olgu sunumu ile son yıllarda sıtmanın endemik olduğu bölgelere yapılan yolculuk sonrası gelişebilecek sıtma hastalığına dikkat çekmek amaçlandı.

This report presents a case of a patient who presented to the hospital with symptoms of chills, shivering and fever following his business trip to Liberia. The microscopic examination of the thick and thin films of peripheral blood smear revealed the existence of Plasmodium falciparum in the blood sample of the 34 year-old male patient. Doxycycline that the patient had been taking as a part of his ongoing malaria treatment was considered to be inadequate, so. A new treatment protocol was arranged. As a result of this new treatment protocol, the patient’s condition improved clinically and no additional malaria parasite was found in the blood smears prepared at regular
controls. The purpose of this case is to draw attention to the risk of getting infected with malaria after traveling to a region where the disease is endemic.

Makale Özeti | Tam Metin PDF