Amaç:
Pediatrik hematopoetik kök hücre nakli yapılan hastalarda gelişen oküler graft versus host hastalığının (GVHH) sıklığını ve bulgularını incelemek
Gereç-Yöntem:
Oküler GVHH tanısı alan pediatrik hastaların dosyaları retrospektif olarak incelendi ve bu hastaların Schirmer testi, gözyaşı kırılma zamanı ve korneal boyanma derecelenmesini içeren muayene bulguları kaydedildi. Ciddi kuru gözü olan hastalara topikal siklosporin-A başlandı ve tedavinin sonuçları değerlendirildi.
Bulgular:
Hematopoetik kök hücre nakli yapılan 218 hastadan 51’inde (%23,4) GVHH tespit edildi ve bu hastaların 4’ü takipleri sırasında öldü. Takip edilen toplam 47 hastanın %63,8’inde kronik oküler GVHH tespit edildi ve 4 hastaya ortanca takip süresi 12,1 ay olmak üzere ciddi kuru göz göz bulguları nedeniyle topikal siklosporin-A tedavisi uygulandı.İki hastada ciddi kuru göz bulgularında belirgin bir düzelme izlenirken, 1 hastada ilaç yan etkisi nedeniyle tedavinin kesilmesi gerekti.
Sonuç:
Kronik oküler GVHH, çocuklarda hematopoetik kök hücre nakli sonrası gelişen GVHH’nin sık izlenen bir bulgusudur. Bu nedenle, bu hastaların kuru göz açısından belirli aralıkla muayene edilmesi gerekmektedir.

Purpose:
To evaluate the frequency and findings of dry eye associated with ocular graft versus host disease (GVHD) in pediatric hematopoietic stem cell transplantation patients.
Materials and Methods:
Retrospectively the records of pediatric patients with ocular GVHD were evaluated and ophthalmologic examination findings as well as Schirmer test results, tear film break-up time and corneal staining grades were recorded. In severe dry eye patients topical Cyclosporine-A was prescribed and the results were evaluated.
Results:
Graft versus host disease was detected in 51 of 218 patients with hematopoietic stem cell transplantation (HSCT) (23.4%), 4 patients died during follow up period. Thirty of 47 (63.8%) had chronic ocular GVHD and 4 patients with severe dry eye were treated with topical cyclosporine-A with a median follow-up of 12.1 months. Severe dry eye symptoms and findings significantly improved in 2 patients. However, 1 patient had to stop treatment due to side effects.
Conclusion:
In children, chronic ocular GVHD is a common finding of GVHD after HSCT. Therefore, these patients should be examined periodically for dry eye.

Amaç: Açık açılı glokomda (AAG) katarakt cerrahisi ile birlikte ab interno jelatin mikrostent (XEN 45 Gel Stent) cerrahisinin göz içi basıncını (GİB) azaltma etkisini ve güvenliğini değerlendirmek.
Method: Bu retrospektif çalışmada eş zamanlı katarakt cerrahisi ile birlikte XEN 45 implantasyonu uygulanan AAG'li 25 hastanın 30 gözü klinik olarak değerlendirildi. İki yıllık takipte analiz edilen veriler arasında göz içi basıncı (GİB), GİB azalması yüzdesi, ilaç kullanımı, komplikasyonlar, en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) ve cerrahi sonuçlar yer aldı.
Bulgular: XEN 45 ile kombine katarakt cerrahisi sonrasında GİB, ameliyat öncesi ortalama 3.07 ± 1.04 ilaç kullanımı ile 20.37 ± 4.80mmHg'den 24 ayda ortalama 0.94 ± 1.11 ilaç kullanımı ile 14.83 ± 1.91mmHg'ye düştü (p = 0.001, p <0.001, sırasıyla). Hastaların % 55.6'sında ilaçsız GİB ≤18mmHg, hastaların% 94.4'ünde ilaçlı veya ilaçsız GİB ≤18mmHg idi ve hastaların % 61.1'i 24. ayda başlangıca kıyasla ≥% 20 GİB azalmasına ulaştı.
Sonuç: XEN 45, uzun süreli takipte GİB ve glokom ilaçlarında belirgin azalma ve minimal komplikasyon oranı ile AAG için etkili bir minimal invaziv cerrahi tedavidir.

Purpose: To evaluate the effect on intraocular pressure (IOP) reduction and safety of ab interno gelatin microstent (XEN 45 Gel Stent) microincisional glaucoma with cataract surgery in open angle glaucoma (OAG).
Methods: In this retrospective study, 30 eyes of 25 patients with OAG were evaluated clinically which underwent XEN 45 implantation combined with simultaneous phacoemulsification. Clinical outcomes analyzed included: intraocular pressure (IOP), percent of IOP reduction, medication use, complications, best corrected visual acuity (BCVA) and surgical outcomes at 24 months follow-up.
Results: After XEN 45 combined cataract surgery procedure, IOP dropped from 20.37 ± 4.80mmHg with a mean of 3.07± 1.04 medication classes preoperative to 14.83 ± 1.91mmHg with a mean of 0.94 ± 1.11 medication classes at 24 months (p=0.001, p<0.001, respectively). 55.6% of patients had IOP ≤18mmHg without medication, 94.4% of patients had IOP ≤18mmHg with or without medication and 61.1% of patients reached ≥ 20% IOP reduction from baseline at 24 months.
Conclusion: XEN 45 is an effective minimal invasive surgical treatment for OAG with significant reduction in IOP and glaucoma medications and minimal complication rate on long-term follow-up.

Amaç: Güneydoğu Anadolu bölgesinde hizmet veren bir hastanenin sağlık kuruluna başvuran hastalarda körlük nedenlerini ortaya koymak
Gereç ve yöntem: Mart 2016 - Kasım 2018 tarihleri arasında sağlık kurulumuza başvuran 3234 hasta arasından her iki gözünde de körlük düzeyinde görme kaybı olan 340 hastanın kayıtlarını geriye dönük olarak inceledik.
Bulgular: Bu çalışmamızda her iki gözde ağır görme kaybı olan hastaların 166 (48,8 %) sının kadın, 174 (%51,2) ’ünün ise erkek olduğu ve yaş ortalamasının 64,3±25,4 yıl olduğu saptandı. 340 hastanın her iki gözünü incelediğimizde, en sık rastlanan görme kaybı nedenlerinin; 158 (%23,2) hastada katarakt, 114 (%16,98) hastada korneal opasite, 92 (%13,5) hastada retinal distrofi, 73 (%10,7) hastada optik atrofi, 65 (%9,6) hastada glokom ve 59 (%8,7) hastada ftizik göz olduğu görüldü.
Sonuç: Katarakt ve kornea opasitesi (trahoma sekonder) gibi kaçınılabilir körlük nedenleri, yüksek oranlarda tespit edilmiştir. Bu nedenle, bölgemizdeki bu kaçınılabilir körlüğü azaltmak için daha fazla bilinç ve çaba gerektiğine inanıyoruz.

Purpose: To reveal the causes of blindness in patients who applied to the medical board of a hospital which serves in the Southeastern Anatolian region of Turkey.
Materials and Methods: We retrospectively reviewed the records of 340 bilaterally blind patients who were among 3234 patients who were referred to our hospital's medical board between March 2016 and November 2018 for disability evaluation and rating report.
Results: One-hundred sixty (48.8%) were female, 174 (51.2%) were male, and the mean patient age was 64.3 ± 25.4 years. Most common cause of blindness was cataract in 158 (23.2%) eyes, followed by corneal opacities in 114 (16.8%) eyes, retinal dystrophy in 92 (13.5%) eyes, optic atrophy in 73 (10.7%) eyes, glaucoma 65 (9.6%), phthisis bulbi in 59 (8.7%) eyes.
Conclusions: Avoidable causes of blindness such as cataract and corneal opacity (secondary to trachoma) were detected at high rates. Therefore, we believe that more awareness and effort might be required in our region to reduce avoidable blindness due to these causes.

Amaç: Fiksasyon tercihi testi özellikle konuşma öncesi dönemdeki çocuklarda olmak üzere ambliyopi tespiti için yaygın olarak kullanılmaktadır. Patern elektroretinogram (pERG) makuler fonksiyonu hassas olarak gösteren elektrofizyolojik bir testtir. Bu çalışmanın amacı şaşılığı olan çocuklarda fiksasyon tercihi ile pERG’deki makuler fonksiyonun ilişkisini araştırmaktır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya şaşılığı olan 11 çocuk dahil edilmiştir. Tüm hastalara binoküler fiksasyon paterni testi, en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) ve pERG’yi içeren oftalmolojik muayene yapılmıştır.
Bulgular: Hasta yaşı ortalama 10.09±1.18 yıl idi. Tüm hastaların unilateral fiksasyonu vardı. Ortalama EİDGK tercih edilen gözlerde 0.85±0.17, tercih edilmeyen gözlerde ise 0.48±0.19 idi (p=0.003). Ortalama P50 amplitüdü tercih edilen gözlerde 6.07±2.06μV, tercih edilmeyen gözlerde 5.29±2.20μV (p=0.203), ortalama N95 amplitüdü ise sırasıyla 8.27±2.86 μV ve 8.03±3.24 μV olarak bulundu (p=0.594). Tercih edilmeyen gözlerde EİDGK, P50 ve N95 amplitüdleri arasında korelasyon saptandı (p=0.023 ve p=0.014). İki göz arasındaki EİDGK farkı ile iki göz arasındaki P50 amplitüdü farkının ilişkili olduğu belirlendi (r=0.688, p=0.019).
Sonuç: Ambliyopi temel olarak kortikal bir olay olarak kabul ediliyor olsa da fiksasyon tercihi ile makulanın elektrofizyolojik fonksiyonu arasındaki ilişkiyi değerlendirecek başka ve geniş çalışmalara ihyitaç vardır.

Objectives: Fixation preference testing is widely used in order to detect amblyopia particularly in preverbal children. Pattern electroretinogram (pERG) is an electrophysiological test which is a sensitive indicator of the macular function. The aim of this study was to investigate the relation between fixation preference and macular function on pERG in children with strabismus.
Materials and Methods: The study included 11 children with strabismus. All underwent ophthalmological examination including fixation preference by binocular fixation pattern test, best corrected visual acuity (BCVA) and pERG.
Results: The mean age of the patients was 10.09±1.18 years. All patients had unilateral fixation. The mean BCVA was 0.85±0.17 in preferred and 0.48±0.19 in non-preferred eyes (p=0.003). The mean p50 amplitude was 6.07±2.06 μV in preferred and 5.29±2.20 μV in non-preferred eyes (p=0.203), and the mean N95 amplitude was 8.27±2.86 μV and 8.03±3.24 μV respectively (p=0.594). BCVA and p50 and N95 amplitudes were found to be correlated in the non-preferred eyes (p=0.023 and p=0.014). Interocular BCVA difference was found to be correlated with interocular P50 amplitude difference (r=0.688, p=0.019).
Conclusions: Future larger studies are needed to investigate the relation between fixation preference and macular electrophysiological function although amblyopia is typically considered as a cortical phenomenon.

AMAÇ: Psödoeksfoliyasyon sendromlu (PES) hastalarda sensörinöral işitme kaybı yanında denge problemlerine de rastlanmaktadır. Çalışmamızın amacı PES’li hastalarda vestibülokoklear sistem tutulumunu değerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yaş ortalaması 66,12±5,64 olan PES’li 16 birey (çalışma grubu) ve yaş ortalaması 61,70±8,46 olan 17 sağlıklı birey (kontrol grubu) çalışmaya alındı. Her iki gruba oftalmolojik, nörootolojik, odyolojik ve vestibuler değerlendirme yapıldı. Odyolojik test olarak saf ses odyometrisi ve timpanogram, vestibuler test olarak ise; bitermal kalorik test ve Vestibuler Uyarılmış Kas Potansiyelleri (VEMP) testleri yapıldı. Ayrıca Romberg, Tandem Romberg, Unterberger ve Dix Hallpike testleri de yapıldı.
BULGULAR: PES’li grupta klinik olarak denge kaybı öyküsü olmadığı halde bitermal kalorik test sonucunda 6 olguda sağ kanal parezisi, 3 olguda sol kanal parezisi, 2 olguda bilateral uyarılma azlığı saptandı. Kontrol grubunda hiçbir olguda kalorik testte parezi saptanmadı. PES’li grupta 3 olguda tek taraflı VEMP dalgası elde edilemedi. VEMP dalgası elde edilen okuler PES’li olgularla kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu(p<0.05). Vestibuler değerlendirme için yapılan ofis testlerinde; çalışma grubunda 16 hastadan 7’sinde kontrol grubunda ise sadece 4 olguda patolojik bulgu tesbit edildi.Yapılan odyolojik değerlendirme sonucunda saf ses eşiklerinde PES’li olgularda 4000 Hertz ve 8000 Hertz’de sensörinöral düşüş gözlendi. Çalışma grubu ile kontrol grubu arasında istatistiksel değerlendirme açısından anlamlı fark elde edildi (p<0.05).
SONUÇ: Psödoeksfoliasyon sendromlu hastalarda saf ses eşiklerinde yükselme, superior ve inferior vestibuler sinir fonksiyonunda azalma saptanmıştır. PES’li hastalarda işitme yanında denge sisteminin de etkilendiği gösterilmiştir.

Purpose: In patients with pseudoexfoliation syndrome (PES), sensorineural hearing loss as well as balance problems are encountered. Our study aim is to evaluate the involvement of the vestibulocochlear system in PES patients.
Material and Methods: 16 subjects with PES (study group) with a mean age of 66.12 ± 5.64 and 17 healthy subjects (control group) with a mean age of 61.70 ± 8.46 were included in the study. Both groups were evaluated ophthalmologically, neuro-otologically, audiologically and vestibular. Pure tone audiometry and timpanogram as audiological test and vestibular test as; bithermal caloric test and vestibular stimulated muscle potentials (VEMP) tests were performed. Romberg, Tandem Romberg and Unterberger tests were also performed.
Results: In the PES group, 6 cases of right canal paresis, 3 cases of left canal paresis and 2 cases of bilateral stimulation loss were detected as a result of the bithermal caloric test, even though there was no clinical evidence of balance loss.There was no paresis in the caloric test in any case in the control group. Unilateral VEMP wave in 3 cases in PES group could not be obtained. There was a statistically significant difference between the PES cases with VEMP wave and control group (p<0.05). In office tests for vestibular evaluation; pathologic findings were found in 7 of 16 patients in the study group and only 4 in the control group. Audiologic evaluation revealed sensorineural decline at 4000 Hertz and 8000 Hertz in PES cases with pure tone thresholds. A statistically significant difference was found between the study group and the control group (p <0.05).
Conclusion: Patients with pseudoexfoliation syndrome showed elevation in pure tone thresholds and a decrease in superior and inferior vestibular nerve function. In patients with PES, it has been shown that the vestibular system as well as the hearing system is affected.

AMAÇ: Yeni tanı almış ve daha önce hiç tedavi uygulanmamış neovasküler tip yaşa bağlı maküla dejeneresanslı (nvYBMD) gözlerde intravitreal (İV) aflibercept (A) tedavisi ile elde edilen fonksiyonel ve anatomik sonuçları belirlemek, başlangıç lezyon özelliklerinin tedavi sonuçları üzerine etkisini araştırmak
GEREÇ-YÖNTEM: Bu kesitsel, prospektif klinik çalışmaya aktif nvYBMD tanısı konulan, tedavi almamış 133 hastanın 139 gözü dahil edilmiştir. Gözlerin hepsinde tam oftalmolojik muayene, spektral-domain optik koherens tomografi ve floressein anjiyografi tetkikleri yapılmış olup 42 göze ayrıca indosiyanin yeşili anjiyografi çekilmiştir. İV A tedavisi, 4-6 hafta ara ile ardışık yapılan 3 doz tedaviyi takiben “tedavi et ve uzat” rejimine göre sürdürülmüştür. Üç doz tedaviyi tamamlayan gözler ile bu gözler arasından düzenli takip ve tedavisi yapılarak 6 doz tedaviyi tamamlayan gözlerde, son tedaviden 1 ay sonra yapılan kontrol muayenesindeki anatomik ve fonksiyonel cevaplar kesitsel olarak incelenmiştir. Tedavi sonuçları ile başlangıç lezyon özelliklerinin sonuçlar üzerine olan etkileri analiz edilmiştir.
BULGULAR: Çalışmaya dahil edilen ve 3 doz İV A tedavisi alan 139 göz (grup 1) ile bunlar arasından 6 doz İV A tedaviyi tamamlayabilen 62 gözün (grup 2) tedavi öncesi ortalama EİDGK’lerinin tedavi ile istatistiksel olarak anlamlı artış gösterdiği saptanmıştır (sırasıyla p<0.001, p<0.001). Grup 1 ve 2'de tedaviye “tam cevaplı” göz oranları sırası ile %54.6 ve %58.0 olarak tespit edilmiştir. Grup 1’de başlangıç lezyon özelliklerinden pigment epitel dekolmanı (PED) varlığının yokluğuna göre, seröz PED bulunmasının ise diğer PED tiplerine göre tedavi cevabını daha olumsuz etkilediği (p=0.043, p=0.005) saptanırken grup 2 de başlangıç lezyon özelliklerinden hiçbirisi ile tedavi cevapları arasında istatiksel olarak anlamlı ilişki saptanmamıştır.
SONUÇ: Bu çalışmada yeni tanı almış ve daha önce tedavi uygulanmamış nvYBMD’li gözlerde 3 ve 6 doz İV A tedavisi ile önemli oranlarda başarılı fonksiyonel ve anatomik cevaplar elde edilmesinin yanısıra başlangıç lezyon özelliklerinden PED varlığının ve özellikle seröz PED varlığının tedavi başarısını olumsuz olarak etkileyen faktörler olduğu kanısına varılmıştır.

OBJECTIVE: To evaluate functional and anatomical responses obtained from intravitreal (IV) aflibercept (A) treatment in newly diagnosed and untreated neovascular age-related macular degeneration (nvAMD) cases and to investigate baseline lesion characteristics’ effect on anatomical responses.
MATERIALS-METHODS: This prospective, cross-sectional study includes a series of 139 eyes of 133 patients that were diagnosed with active nvAMD without treatment. All eyes were subjected to complete ophthalmological examination, spectral-domain optical coherence tomography and fluorescein angiography, 42 eyes were also subjected to indocyanine green angiography. IV A treatment performed according to ‘treat and extend regimen’ after 3 injections with 4-6 weeks intervals. Anatomical and functional responses evaluated according to the control examination performed 4 weeks after the last injection in the eyes which completed 3rd and 6th IV A injections. The effect of baseline lesion characteristics on IV A treatment results were also investigated.
RESULTS: One hundred and thirty nine eyes included in the study and completed 3rd IV A injection (group 1) and among them 62 eyes completed 6th IV A injecitons showed statistically significant difference in best-corrected visual acuity (BCVA) (p<0.001, p<0.001 respectively). ‘Fully responsive’ rates were 54.6% and 58.0% in group 1 and 2 respectively. In group 1, among baseline characteristics, pigment epithelial detachment (PED) existence and among PED types, serous PED determined as negative initial factors (p=0.043, p=0.005, respectively) however in group 2 no baseline characteristics showed statistically significant difference in terms of anatomical response.
CONCLUSION: In our study, it has been determined that 3 and 6 doses of IV A treatment showed successful anatomical and functional results in eyes with newly-diagnosed and untreated nvAMD. Among baseline characteristics, PED existence and among PED types, serous PED were found to be the factors affecting treatment response negatively.

Fundus otofloresans (FOF), uzun yıllardır bilinen bir görüntüleme yöntemi olmasına karşın, son yıllarda gelişen teknolojiye bağlı olarak yeni görüntüleme cihazlarının kullanıma girmesi, oftalmoloji klinik pratiğinde retina hastalıklarının ayırıcı tanısı ve hastalık takibinde sıkça kullanılmasını sağlamıştır. Retinada bulunan lipofusin ve diğer floroforların yoğunluğu, FOF görüntüleri için belirleyici rol oynamaktadır. Kuru tip yaşa bağlı makula dejeneresansında, retina pigment epitel hücrelerinde artan lipofusin, hiperotofloresansa, coğrafik atrofide retina pigment epitel hücresi kaybına bağlı azalan lipofusin ise hipootofloresansa neden olmaktadır. Son yıllarda, yaşa bağlı makula dejeneresansında FOF görüntülerinin, prognoz ile ilgili bilgi verdiği çalışmalar ile gösterilmiştir. Derleme, fundus otofloresans görüntülemenin, kuru tip yaşa bağlı makula dejeneresansında kullanım yeri ve önemini aktarmak amaçlanmıştır.

Fundus autofluorescence (FAF) has been a well-known imaging method for quite sometime. Nevertheless, in recent times, through developing technologies and novel imaging devices, FAF is being used more often to diagnose and monitor retinal diseases. The density of lipofuscin and other fluorophores in the retina have a distinctive role in FAF images. In dry age-related macular degeneration, hyper-autofluorescence is seen in cases of increasing lipofuscin in the retina pigment epithelium, whereas hypo-autofluorescence is detected in decreasing lipofuscin resulting from geographic atrophy. Recently, FAF images of patients with age-related macular degeneration have been used to designate prognosis in several studies in literature. Our research was designed to highlight the importance of FAF imaging in dry age-related macular degeneration.

Endogenous endophthalmitis (EE) is an ophthalmological emergency. We report the long-term outcome of bilateral MRSA-EE in a 23-year-old healthy immunocompetent athlete who presented with EE secondary to pelvic abscess and remained with excellent vision.

Öz
Endojen endoftalmi (EE), oftalmolojik bir acil durumdur. Pelvik apseye sekonder EE ile başvuran ve mükemmel görme ile kalan 23 yaşındaki sağlıklı, bağışıklığı yeterli bir atlette bilateral MRSA-EE'nin uzun vadeli sonuçlarını bildiriyoruz.

Nekrotizan fasyitis (NF) nadir, hızlı ilerleyici bir bakteriyel enfeksiyondur. Periorbital NF göz kapaklarından arka orbitaya yayılabilir. Enfeksiyonun uzanımı cerrahi debridmanın planlanması açısından önemlidir. Yetmiş yaşında diyabetik bir erkek, sol periorbital bölgede hafif bir travmayı izleyen siyah bir yara ve şiddetli bir ağrıyla başvurdu. Klinik bulgular göz kapakları, temporal ve malar bölgeleri tutan bir NF ile uyumluydu. Bunların dışında, hastada, derin orbital tutulumu düşündüren, proptozis, diffüz oftalmopleji ve santral retinal arter tıkanıklığı vardı. Bilgisayarlı tomografi ön orbitada yumuşak doku anormallikleri gösterdi. Hasta cilt altı debridman, antibiyoterapi ve metabolik destekle başarılı bir biçimde tedavi edildi. Periorbital NF, muhtemelen bakteriyel toksinlerin yolaçtığı uzak vasküler trombüsler nedeniyle, orbital sellülit benzeri semptomlar ve retinal damar tıkanıklıkları ile komplike olabilir. Bu klinik görünüm, ekzanterasyon gibi daha ağır tedaviler gerektirebilecek, arka orbitanın gerçek bakteriyel invazyonundan ayırt edilmelidir.

Necrotizing fasciitis (NF) is a rare, rapidly progressive bacterial infection. Periorbital NF may spread from the eyelid into the posterior orbit. Extent of the infection is critical in planning surgical debridement. A diabetic 70-year-old man presented with a black wound and severe pain in the left periorbital area following a mild trauma. Clinical findings were consistent with an NF involving the eyelids, temporal and malar regions. In addition, he had proptosis, diffuse ophthalmoplegia, and central retinal artery occlusion, suggesting a deep orbital involvement. Computed tomography showed soft tissue abnormalities in the anterior orbit. The patient was successfully treated with subcutaneous debridement, antibiotherapy, and metabolic support. Periorbital NF may be complicated with posterior orbital cellulitis-like symptoms and retinal vascular occlusions, possibly because of remote vascular thrombi induced by bacterial toxins. This clinical manifestation should be distinguished from true bacterial invasion of the posterior orbit, which may require more aggressive surgical treatments such as exenteration.

Maküla deliği, fovea merkezinde retina katmanlarında tam kat kaybı ile karakterize olup santral görme kaybının önemli bir nedenidir. Maküla deliğinde spontan kapanma nadirdir ve en sık travmatik ve idiyopatik maküla deliklerinde görülmektedir. Bu vaka takdiminde, miyopik maküler delik gelişmiş ve spontan kapanmış 51 yaşında kadın hasta sunulmaktadır. Dejeneratif miyopisi bulunan, daha önce her iki gözden saydam lens cerrahisi ve retinal yırtık nedeniyle birden fazla kez lazer retinopeksi öyküsü olan hastanın sağ gözünde saptanan maküla deliği saptanmıştır. Ameliyatı kabul etmeyen hasta takip edilmiştir ve başvurudan 66 ay sonra maküla deliğinin köprü oluşturarak spontan olarak kapandığı görülmüştür. Miyopik maküla deliği olgularında spontan kapanma oldukça nadir görülen bir durum olup, uzun süre takip edilen hastalarda saptanabilmektedir.

Macular hole is characterized by the full-thickness defect of retinal layers in the center of the fovea which is an important cause of central vision loss. Spontaneous closure of macular hole is rare that occurs in traumatic and idiopathic macular holes the most common. In this case report, we present a 51-year-old female patient who diagnosed with myopic macular hole that closed spontaneously. Macular hole was detected in the right eye of the patient with degenerative myopia, who had a history of clear lens surgery and laser retinopexy more than once due to retinal tear in both eyes. The patient did not accept the surgery and followed up. Spontaneous closure of macular hole with bridge formation occured 66 months after the admission. Spontaneous closure is an extremely rare condition in cases of myopic macular hole, and it can be detected in patients who are followed up for a long time.

Bu gözlemsel olgu sunumunda, bilateral Best vitelliform maküla distrofisi (BVMD) tanısı konulmuş 38 yaşındaki bir erkek hastanın her iki gözünde optik koherens tomografi anjiografi (OKTA) ile saptanan asemptomatik ve sessiz, tip 1 neovaskülarizasyonlar (NV) ve multimodal görüntüleme özellikleri sunulmuştur. BVMD’li gözlerde hemen her evrede bu tür asemptomatik ve sessiz nv oluşumlarının bulunabileceği vurgulanırken, bunların saptanmasında noninvaziv, kolay ve çabuk uygulanabilir bir görüntüleme yöntemi olan OKTA’nın diğer yöntemlere göre üstün olduğu kanısına varılmıştır.

In this case report of a 38 year-old male patient with bilateral Best vitelliform macular dystrophy (BVMD) diagnosis, bilateral quiescent type 1 neovascularizations (NV) detected by optical coherence angiography (OCTA) and their multimodal imaging characteristics were presented. It was emphasized that in eyes with BVMD, this kind of quiescent and asymptomatic NV might be present in every stage of the disease while OCTA was found to be superior to other imaging methods.