AMAÇ: Nekrotizan enterokolit (NEK) yenidoğan infantların en acil gastrointestinal acillerinden biridir. NEK bin canlı doğumda 1-3, tüm yenidoğan yoğum bakım ünitesi (YYBÜ) yatışlarının %1-7.7’sinde görülmektedir. Artan gestasyonel yaş ve artan doğum ağırlığı ile sıklığı azalır ve çok düşük doğum ağırlıklı (doğum ağırlığı 1500 gr altı olanlar) infantlarda %6-7 sıklığında ortaya çıkar. Biz çok merkezli bu çalışmada yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde NEK prevalansını ve risk faktörlerini değerlendirdik.
YÖNTEMLER: Otuz sekiz YYBÜ’de NEK’li hastalar üzerinde nokta prevalans anket çalışması yaptık. Çalışmaya anket tarihinde mevcut olan hastalar dahil edildi. Tüm yoğun bakım hastalarının demografik verileri, altta yatan hastalıkları, tıbbi müdahaleler/tedaviler, enfeksiyonlar ve hastaların klinik gidişleri kaydedildi.
BULGULAR: Çalışmaya 38 merkezden 933 hasta dahil edildi, bunların 39’u NEK idi, NEK prevalansı %4.2 idi. On dört hastada (%35.8) Evre 1, 16 hastada (%41) Evre 2 ve dokuz hastada (%23) Evre 3 NEK tespit edildi. Yedi hastada (%17.9) etken patojenler tespit edildi. Üç hastada Klebsiella pneumoniae (%12.9), iki hastada koagülaz negatif stafilokok (%5.1) iki hastada Candida türleri (%5.1) tespit edildi. Enfeksiyon gelişimi için total parenteral nutrisyon, gestasyon yaşının 32 haftadan küçük olması ve cerrahi uygulamalar risk faktörü olrak tespit edildi. NEK neonatal mortalite için bir risk faktörü olarak tespit edildi (p=0,017).
SONUÇ: Çok merkezli bu çalışma göstermiştir ki YYBÜ kaynaklı enfeksiyonların prevalansı yüksektir. Bu enfeksiyonların önlenmesi ulusal öncelik olmalıdır.

OBJECTIVE: Necrotizing enterocolitis (NEC) is one of the most common gastrointestinal emergencies in the newborn infant. NEC occurs in 1 to 3 per 1000 live births and 1 to 7.7 percent of admissions to neonatal intensive care units (NICUs) The incidence decreases with increasing gestational age and birth weight, and is about 6 to 7 percent in very low birth weight infants (birth weight less than 1500 g). We conducted a national multicenter assessment of NEC in NICUs to determine the prevalence of infections, describe of associated risk factors.
METHODS: We conducted a point prevalence survey of NEC in 38 NICUs. Patients present on the survey date were included. Data on demographics, underlying diagnoses, therapeutic interventions/treatments, infections, and outcomes were collected for all NICU patients.
RESULTS: A total of 933 patients in 38 NICUs participated in the study, 39 of whom had NEC, corresponding to a prevalence of 4.2%. The stage of NEC patients were reported as 14 patients (35.8%) stage 1, 16 patients (41%) stage 2 and nine patients (%23) stage 3. Causative microorganisms were isolated in seven (17.9%) patients with NEC. This pathogens were Klebsiella pneumoniae (3 infections, 12.9%) coagulase negative Staphylococcus (2 time infections, 5.1%), and Candida spp. (2 infections, 5.1%). The risk factors for NEC were total parenteral nutrition (TPN), gestation age ≤ 32 week and previous surgical operation. NEC were found to be a risk factor for neonatal mortality (p=0,017).
CONCLUSION: This national multicenter study documented the high prevalence of NICU-acquired infections. Preventing these infections should be national priority.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalışmada; vazovagal senkoplu hastaların en az 3 yıllık orta dönem izlemleri, izlemde tedavi yanıtları, senkop ve presenkop tekrarlama sıklığı, senkop nükslerine neden olan predispozan faktörler ve prognozun değerlendirilmesi, bu hastaların izlemi ve tedavisine yönelik katkıda bulunacak bilgilerin elde edilmesi amaçlandı.
YÖNTEMLER: Ocak 2008-Aralık 2009 tarihleri arasında senkop nedeniyle başvuran 285 hasta dosyası tarandı. Bunlardan ulaşılabilen ve vazovagal senkop tanısı kesinleşen 114 hasta çalışmaya alındı.
BULGULAR: Senkop nedeniyle araştırılan 285 hastada; vazovagal senkop %51.2, psikiyatrik psödosenkop %22.1, nörolojik kökenli senkop %14.4, kardiyak senkop %2.1, açıklanamayan senkop %10.2 sıklıkta saptandı. İzlem sonuçları değerlendirilen 114 hastanın 67'si kız (% 58.8), 47’si erkekti (%41.2), (kız/erkek oranı 1.4/1). Hastalarımızın başvuru yaş ortalaması 11.7±2.5 yıl olarak bulundu. İlk senkop yaşı ortalaması 11.3±2.5 bulundu. Cinsiyet faktörünün, prodromal semptomların varlığı ya da yokluğunun, tanı anında tilt yanıtının ve türünün senkop nüksüne ve izlemdeki senkop sayısına etkisi
saptanmadı. Tilt testi sonrası senkop atak sayısında belirgin azalma görüldü. İlaç tedavisi başlanan 26 hastadan 15’inde takipleri boyunca senkop nüksü görülürken, ilaç başlanmayan 88 hastanın 16’sında senkop nüksü görüldü. İlaç tedavisi alan grupta senkop nüksü daha yüksek saptandı.

SONUÇ: Eğitim ve tavsiyeler, sıvı ve tuz alımının arttırılması çocukluk çağı vazovagal senkobu için başarılı bir tedavi şeklidir. Tekrarlayan senkop atakları olan hastalarda β bloker tedavisi önerilerin yanısıra kullanılabilir. Ancak tekrarların önlenmesi için beta bloker tedavisinin etkisi sınırlıdır. Bu nedenle, ilaç sadece sık sık tekrarlayan vazovagal senkobu olanlarda kullanılmalıdır.

OBJECTIVE: In this study, we aimed to evaluate 3-year mid-term follow-up results that consist of
treatment response, frequency of recurrences, predisposing factors that cause recurrence and prognosis in patients with syncope and presyncope. We also aimed to obtain useful information that will contribute to follow-up and treatment of these patients.

METHODS: 285 consecutive patients diagnosed with syncope between January 2008 and December 2009 were enrolled into study. Patients files were rewieved retrospectively. Etiology of syncope in these patients were evaluated. 114 patients were diagnosed with vasovagal syncope.

RESULTS: Vasovagal syncope 51.2 %, pseudo-syncope 22.1%, syncope with neurological origin 14.4%, cardiac syncope 2,1 % and unexplained syncope 10.2 % were found in 285 patients that were examined for syncope. 114 patients diagnosed with vasovagal syncope. Of those 58.8% female, 41.2% were male. Female to male ratio was 1,4. Mean age at presentation 11.7 ± 2.5 years, the mean age of first syncope 11.3 ± 5.2 years, and the mean duration of follow-up 42.8 ± 3.4 months were found. During the follow-up period recurrence of syncope was found in 31 patients (27.2%). Any effects of sex, absence or persence of prodromal symptoms, response type to tilt table test at the time of diagnosis was not determined on the reccurence and type of syncope. Significant decrease was seen in the number of syncope attacks after the tilt table test. The recurrence of syncope was observed in 15 of 26 patients that were treated with beta blockers,whereas 16 of 88 untreated patients. Reccurence of syncope were found more frequent in patients with drug therapy.
CONCLUSION: In childhood period, education and recommendations, increasing fluid and salt intake are
successful form of treatment for vasovagal syncope. In patients with recurrent syncope attacks β blocker treatment is used besides the recommendations. But effect of the beta blocker therapy for preventing the recurrence is limited. For this reason, medication should be used only in cases with frequently repeated vasovagal syncope attacks.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Antiepileptik ilaç kullanan çocuklarda D vitamini eksikliği görülebileceği bildirilmiştir. Çoklu antiepileptik ilaç kullanımının D vitamini eksikliği riskini arttırabileceği düşünülmektedir. Bu çalışmanın amacı dirençli epilepsisi olan olgularda D vitamini düzeyinin belirlenmesi ve D vitamini eksikliği ile ilişkili olabilecek risk faktörlerinin belirlenmesidir
YÖNTEMLER: Çocuk nöroloji polikliniğinde dirençli epilepsi olarak değerlendirilen 40 olgu çalışmaya dahil edildi. Hastaların 25-OH D vitamini, kalsiyum, fosfor, alkalen fosfataz ve paratiroid hormon düzeyleri değerlendirildi. D vitamini eksikliği 25-OH D vitamin düzeyinin <20 ng/mL; D vitamin yetmezliği 25-OH D vitamin düzeyini 21 ve 29 ng/mL arasında olması olarak tanımlandı. D vitamin düzeyi ile birlikte epilepsi tipi, epilepsi etiyolojisi, vücut kitle indeksi, nöbet sıklığı, antiepileptik ilaç sayısı, antiepileptik ilaçların türü, eşlik eden mental retardasyon, ambulatuvar durum ve kaba motor fonksiyon klasifikasyon skorları değerlendirildi.
BULGULAR: Olguların 17’si erkek, 23’ü kızdı. Ortalama yaş: 6.65 ± 5.29 idi. D vitamini eksikliği 25 olguda (%62.5) ve D vitamini yetmezliği 6 olguda (%15) saptandı. D vitamin düzeyi ile epilepsi tipi, epilepsi etiyolojisi, vücut kitle indeksi, nöbet sıklığı, antiepileptik ilaçların türü, eşlik eden mental retardasyon, ambulatuvar durum ve kaba motor fonksiyon klasifikasyon skoru arasında anlamlı ilişki saptanmadı.
SONUÇ: Dirençli epilepsili olguların değerlendirildiği çalışmamızda D vitamini eksikliği ve yetmezliği yüksek oranda saptanmış olup tüm dirençli epilepsili hastalarında risk faktörlerinden bağımsız D vitamini düzeyi kontrol edilmelidir.

OBJECTIVE: Vitamin D deficiency has been implicated in children using antiepileptic drugs. Multiple antiepileptic drugs may increase the risk of vitamin D deficiency. The aim of this study is to evaluate the vitamin D status and risk factors for vitamin D deficiency in children with refractory epilepsy.
METHODS: Forty children with refractory epilepsy seen in our tertiary pediatric neurology outpatient clinic were included and serum 25-hydroxy vitamin D, parathyroid hormone, calcium, phosphate and alkaline phosphatase were measured. Vitamin D deficiency was defined as 25-hydroxy vitamin D levels <20 ng/mL, and insufficiency between 21 and 29 ng/mL. Correlation between vitamin D levels and type of epilepsy (generalized or localization related), etiology of epilepsy (symptomatic vs idiopathic), body mass index, seizure frequency, number of antiepileptic drugs, type of antiepileptic drugs (old or new; enzyme inducing or not), presence of intellectual disability, ambulatory status and gross motor function classification scores were evaluated.
RESULTS: The study group consisted of 17 boys and 23 girls with a mean age of 6.65 ± 5.29 years. Vitamin D deficiency was identified in 25 (62.5%) and insufficiency in 6 (15%) of the patients. There was no correlation between vitamin D levels and type of epilepsy, etiology of epilepsy, body mass index, seizure frequency, number of antiepileptic drugs, type of antiepileptic drugs, presence of intellectual disability, ambulatory status and gross motor function classification scores.
CONCLUSION: We found that vitamin D deficiency was high in this cohort of children with refractory epilepsy. Vitamin D level should be monitored in patients with refractory epilepsy irrespective of the potential risk factors.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Konjenital kalp hastalıkları, hasta çocukların ve ailelerinin sosyal yaşantılarını, yaşam kalitelerini ve çocukların akademik başarılarını etkileyen en yaygın doğumsal hastalıktır. Bu çalışmanın amacı cerrahi veya girişimsel tedavi yöntemi uygulanmış konjenital kalp hastalıklı çocukların okul başarısı değerlendirmektir.
YÖNTEMLER: Çalışmamızda İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Kardiyoloji Biriminde Nisan 2013 – Haziran 2013 tarihleri arasında KKH tanılı ve cerrahi veya girişimsel tedavi yöntemi uygulanmış olan orta öğretim çağındaki 50 hastanın akademik başarı seviyeleri kontrol grubu ile karşılaştırılmıştır. Verilere, getirilen Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) e-okul veli bilgilendirme sistemi çıktıları yoluyla ulaşılmıştır.
BULGULAR: Akademik başarı seviyeleri hasta grupta kontrol gruba göre anlamlı düşük bulunmuştur. Türkçe, matematik dersleri ve davranış notunda siyanotik grubun başarısı kontrol grubuna göre anlamlı ölçüde düşük bulundu. Asiyanotik grubun da davranış notu kontrol grubuna göre düşük bulundu. Fen bilimleri, sosyal bilgiler derslerinde ise gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmadı.
SONUÇ: Konjenital kalp hastalıklı çocuklarda, özellikle siyanotik grupta Matematik ve Türkçe dersleri başarısı düşmektedir Doğuştan kalp hastalıklı ve akademik olarak başarı düşüklüğü olan yada beklenen alanlarda destek verilmesi gerekliliğini öngörmekteyiz.

OBJECTIVE: Congenital heart disease is one of the most common childhood diseases that affect both the children's and their families social life, quality of life and the children's academic achievement. The aim of this study is to evaluate the school performance of children suffering from congenital heart disease who underwent surgical or catheter based interventions.
METHODS: The study group included 50 patients with congenital heart disease underwent surgical or catheter based interventions attending to secondary school (aged 12-15 years old) and 50 healthy controls. The academic success validation from official school grades of lessons Turkish, Mathematics, Science, Social Sciences lessons and behavioral attitudes were obtained from the Ministry of Education ‘’e-school’’ parent information system printouts. The patient group consisted of both cyanotic and acyanotic patients and each groups were compared with controls.
RESULTS: Turkish, mathematics, physical education classes and behavioral attitudes note in the patient group was significantly lower than in the control group. The school success in Cyanotic group was significantly lower than the control group in Turkish, mathematics, education lessons and behavioral attitudes grades. Significant difference was not determined in science and social science lessons.
CONCLUSION: Cyanotic group's success in mathematic and turkish lessons are lower in children with congenital heart disease especially in cyanotic group. We suggest that providing supportive teaching pragrammes for children with congenital hearth disease are needed in order to maintain academic success.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Okul öncesi çocuklarda spirometre kullanılamadığı için objektif olarak astım tanısı koymak güçtür. Spirometre yerine sedasyon ve kooperasyon gerektirmeyen yöntemlerle akciğer fonksiyonları değerlendirilmeye çalışılmaktadır. Havayolu direncini ölçen interrupter tekniği bu yöntemlerden birisidir. Referans değerlerin yetersiz olması tekniğin yaygın kullanımını engellemektedir. Bu çalışmada okul öncesi Türk çocuklarında interrupter tekniğine ait normal değerlerin saptanması amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Bu çalışmaya Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesi'ne Ocak 2008 - Eylül 2008 tarihleri arasında başvuran 50 sağlıklı çocuk alındı. Olguların tidal solunumu sırasında ekspiryum fazında interrupter tekniği ile havayolu direnci ölçümü yapıldı. Her olgu için en az 5 ölçüm yapıldı ve bu ölçümlerin median değeri Rint değeri olarak kabul edildi. Yaşa ve boya göre normal değerler belirlendi.
BULGULAR: Olguların 28’i erkek (%56), 22’si kız (%44) olup ortalama yaşı 3.2 ± 1.8 yıl olarak saptandı. Ortalama Rint değeri 0.489 kPa.L-1.s saptandı. Yaşın artmasıyla Rint değerlerinde azalma saptandı (p<0.001). Boyun artması ile beraber Rint değerinde anlamlı bir azalma olduğu görüldü (p<0.001). Rint değerinin boy parametresi kullanılarak hesaplanacağı bir denklem (Rint (e) = 1.948 – 0.015 × boy (cm)) geliştirildi.

SONUÇ: Okul öncesi çocuklarda interrupter tekniği ile havayolu direncinin objektif ölçümü astım tanısında yardımcı olacaktır. Sağlıklı çocuklara ait ölçümlerin bilinmesi tekniğin daha yaygın kullanılmasını sağlayacaktır.
 

OBJECTIVE: In preschool children, diagnosis of asthma is difficult because of not using spirometry objectively. instead of spirometry, other techiques that not required sedation and cooperation to evaluate pulmonary functions. Interrupter technique that measures the resistance of the airway, is one of these methods. Insufficient of references values hamper the use of this technique commonly. In this study,to determine the referencesal values of Turkish preschool children for interrupter technique is intended.
METHODS: 50 healthy children who applied between January 2008 and September 2008 to the Behcet Uz Children Hospital, were accepted for this study. During the expiratory phase of tidal breathing interrupter technique for airway resistance measurements were performed. At least 5 measurements were made for each case, and median values of these measurements were the base. References values were determined according to age and height.
RESULTS: There were 28 boys (%56), 22 girls (%44); the average age is 3.2 ± 1.8 years respectively. The average value for Rint 0.489 kPa. L-1. s was determined.Rint values decrease with increasing age was observed (p <0.001). Rint value with the increase in height was found to be a significant reduction (p <0.001).Rint values will be calculated using the height parameter equation (Rint (e) = 1948-0015 × (cm)) was developed.
CONCLUSION: Interrupter technique in preschool children with objective measurements of airway resistance will help in the diagnosis of asthma.Knowing reference values of healthy children may enable disseminated use of this tecnique.

Abstract | Full Text PDF

AMAÇ: Bu çalışmada çocuklardaki bakteriyel konjonktivit tedavisinde azitromisin %1,5 göz damlası ile netilmisin % 0.3 göz damlasının tedavideki etkinlik ve güvenirliliğinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Hastalara bakteriyel konjonktivit tedavisi için azitromisin 1.5% (grup 1) göz damlası (3 gün günde 2 kez) veya netilmisin 0.3% (grup 2) göz damlası (günde 4 kez 1 hafta boyunca) uygulanmıştır. Klinik bulgular 3. ve 7. günde değerlendirilmiştir. Klinik iyileşme ( konjonktival hiperemi ve sekresyonun olmaması) grup 1'de 3. gün, grup 2'de 7.gün değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Toplam 92 olgu randomize edilmiş ve iki grupta da tedavi iyi tolere edilmiştir. Klinik cevap 3. ve 7. günde değerlendirilmiştir. Tedavi cevabı iki grupta da birbirine yakın saptanmıştır. (sırasıyla, %91.3 ve %89.1). En sık rastlanan oküler yan etki azitromisin grubunda göz irritasyonu (15.2%) iken netilmisin %0.3 grubunda konjonktival hiperemi (13.0%) olarak görülmüştür.
SONUÇ: Çocuklardaki bakteriyel konjonktivit tedavisinde, benzer klinik cevaplar görülmüş olsa da, azitromisin %1.5 göz damlası netilmicin %0.3 göz damlasına göre daha kısa süreli ve günde iki kez uygulanması açısından daha uygun ve güvenilir gözükmektedir.

OBJECTIVE: To compare the safety and efficacy of 1.5% azithromycin eye drops with 0.3% netilmicin ophthalmic solution in a paediatric population with purulent bacterial conjunctivitis.

METHODS: Patients received either azithromycin 1.5% (group 1) eye drops (twice daily for 3 days) or netilmicin 0.3% (group 2) eye drops (four times in a day for 7 days) to treat bacterial conjunctivitis. Clinical signs were evaluated on day 3 and 7. The primary variable was the clinical cure (absence of bulbar conjunctival injection and discharge) on day 3 for group 1 and day 7 for group 2.

RESULTS: A total of 92 patients were randomized, Both study medications were well tolerated. Clinical signs were evaluated on day 3 and 7. Clinical cure rate was similar between two groups (91.3% vs 89.3%, respectively). The most frequently observed ocular adverse events in the azithromycin group were eye irritation (15.2%) and conjunctival hyperemia (13.0%) in netilmicin%0.3 group.

CONCLUSION: Azithromycin 1.5% eye drops is safe and can be administered in a regimen of less frequent doses than netilmicin 0.3 %, while producing an equivalent clinical outcome in the treatment of purulent bacterial conjunctivitis in children, with a more convenient twice-a-day dosing regimen.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma, televizyonun bir-altı yaş grubu çocukların sağlığı üzerindeki olumsuz etkileri ile annelerin konuya ilişkin tutum ve davranışlarının belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma evrenini 2013 yılı Erzurum ili, Horasan ilçesi, Farabi Aile Sağlığı Merkezine ve Horasan Aile Sağlığı Merkezine kayıtlı bir-altı yaş toplam 4377 çocuk, örneklemini ise bir-altı yaş çocuğu olan 353 anne oluşturmaktadır. Araştırma verileri hazırlanan bilgi formu ile elde edilmiştir. Verileri değerlendirmede bağımsız gruplarda t testi, Mann Whitney U testi, bağımsız gruplarda tek yönlü varyans analizi, Kruskal Wallis Analizi, Pearson ve Yates düzeltmeli ki-kare analizi kullanılmıştır.
BULGULAR: Çocukların çoğunluğunun iki saat ve üzerinde televizyon izlediği, uzun süreli televizyon izlemeleri durumunda %61,2’sinin sağlık sorunları yaşadığı tespit edilmiştir. Annelerin yaş gruplarına göre, bir-altı yaş grubu çocukların televizyon izleme konusundaki tutum puan ortalamaları arasında anlamlı düzeyde fark olmadığı (p>0,05), davranış puan ortalamaları arasında ise anlamlı düzeyde fark olduğu (p<0,001) tespit edilmiştir. Annelerin eğitim, çalışma, ekonomik durumuna, aile tipine ve bir-altı yaş arasında sahip oldukları çocuk sayısı ve cinsiyetine göre, bir-altı yaş grubu çocukların televizyon izleme konusundaki tutum ve davranış puan ortalamaları arasında anlamlı fark olduğu saptanmıştır (p<0,001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çocukların; önerilen sürenin üzerinde televizyon izlediği, uzun süreli televizyon izleme durumunda göz ve uyku sağlığı başta olmak üzere birtakım sağlık sorunları yaşadıkları bulunmuştur. Annelerin eğitim düzeyinin, aile tipinin, sahip olduğu çocuk sayısının, çalışma ve ekonomik durumunun, çocukların televizyon izleme alışkanlıkları üzerinde önemli bir etken olduğu belirlenmiştir.

INTRODUCTION: The study was descriptively undertaken in order to determine the negative effects of TV-watching upon the health of children aged 1-6 and to explore mothers’ attitudes and behaviors about TV-watching.
METHODS: The population of the study consisted of 4377 children aged 1-6 who were registered to Farabi Family Center and Horasan Family Center located in Horasan county of Erzurum Province in 2013. The sample of the study was composed of 353 mothers who had children aged 1-6 years. The data of the study were collected using an information form. For the data assessment; t test, Mann Whitney U test were used for the independent groups while one way variance analysis, Kruskal Wallis Analysis, Pearson and Yates corrected chi-square analysis were used for the independent groups.
RESULTS: It was found out that most of the children watched TV for ≥ 2 hours and 61.2% of them had health problems in case they watched TV for long hours. It was seen that there was no difference in mean attitude scores of children aged 1-6 years in terms of TVwatching as far as mothers’ age groups were concerned (p>0.05) while significant difference existed in terms of mean behavior scores (p<0.001). It was revealed that there was significant difference in mean attitude and behavior scores of the children aged 1-6 in terms of TV-watching as far as mothers’ educational status, employment status, economic status, family type, the number of the children aged 1-6 and children’s gender were concerned (p<0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was understood that children watched TV more than the time interval recommended and had health problems-particularly; eye and sleep problems- in case they watched TV for a long time. It was seen that mothers’ educational status, family type, the number of the children they had, employment and economic status were important factors on children’s TV-watching. It will be useful to organize training programs that will make mothers aware of the fact that TV may have important psychosocial, mental, physical effects upon children.

Abstract | Full Text PDF

Günümüzde internetin eğitim, alışveriş, eğlence, iş ve iletişim gibi birçok alanda hizmet sunması hayatın içinde ne kadar önemli olduğunun bir göstergesi sayılabilir. İnternetin yoğun kullanımı özellikle dijital çağda doğup büyüyen çocuklarda bir problem olarak karşımıza çıkmaktadır. İnternet kullanımı tüm dünyada hızla artmaktadır. Bu artışın kontrol edilmesi özellikle çocuklar için önemlidir. İnternet kullanım süresinin ve sıklığının artması bireyler üzerinde bazı olumsuz etkiler doğurabilir. Ayrıca, internetin sunduğu olanaklar günlük faaliyetlerin gerçekleştirilmesinde işlevsel bozukluklara neden olabilmektedir ve bu risklerin varlığı unutulmamalıdır. Yasal olmayan, şiddet ve cinsellik içeren sitelere kolay erişim, tehlikeli insanlarla iletişim, oyunlara aşırı bağımlılık başta gelen riskler arasındadır. Öte yandan uyuşturucu kullanımı ve terör gibi yasal olmayan yollara destek arayanlar interneti propaganda aracı olarak kullanmaktadırlar. İnternetin riskleriyle mücadelede yetişkinlere önemli roller düşmektedir. Çocukların internet etkinliklerinin yer, zaman, nitelik ve süresini belirli kurallara bağlamak; internette gerçekleştirilen etkinlikleri çocuklar belli bir yaş ve olgunluğa gelene kadar denetlemek, mümkün olduğunca bu etkinlikleri çocukla birlikte gerçekleştirmek; belli içerik ve web sitelerine erişimi sınırlandırmak için internet güvenlik araçlarını kullanmak gibi önlemlere başvurulabilir.

Today providing services of internet in so many area as education, shopping, entertainment, work and communication shows that how it is so important in our life. Using internet so often emerges as a problem in children who borns and grows up in digital age. Internet use increases rapidly all over the world. Controlling this increase is importante specially for children. Increase of internet usage time and frequency can product some negative effects on children. Furthermore we have to remember that posibilities introduced by internet can cause functional deformities and some risks. Easy entry in websites which contains wildcat, violence or sex, communicating dangerous people and addiction to internet games can be considered main of this risks. On the other hand people looking support for illegal things as drug use or terror are getting benefit of internet. In battling risks of internet significant roles belong to adults. Time, place, quality and duration of internet use in children should be connected to specific rules; activities performed on internet should be checked until the child grows up; activities should be performed with the child as possible and internet security tools which limits access to some websites with specific contents shoud be used for precaution.

Abstract | Full Text PDF

Kemoterapi sonrasında febril nötropenik hastalarda bir çok fırsatçı enfeksiyonlar meydana gelmektedir. Febril nötropenik hastalarda akciğerde kitle saptandığında ilk olarak tümör metastazı ve mantar enfeksiyonları akla gelmektedir. Kitle izlenimi veren akciğer apseleri ise son derece nadir bir durumdur.
Bu yazıda febril nötropenik bir hastada kitle görünümü veren mantar topu ve tümör metastazı ile karışan ESBL (-) E.coli ye bağlı apse gelişen hastayı sunuyoruz. Hasta uygun antimikrobiyal tedavi ve cerrrahi girişim ile 52 günde şifa ile tabucu edilmiştir.
Febril nötropenisi olup akciğerinde kitle lezyonu tespit edilen hastalarda mantar topu, tümör metastazı ile birlikte apselerin erken dönemlerinde benzer görünüm yapabileceğine dikkat çekmek istedik.

Many opportunistic infections occur in febrile neutropenic patients after chemotherapy. When lung masses are found in febrile neutropenic patients the first things that come to mind are tumor metastasis and yeast infections. Lung abscess that presents with the appearance of a mass is a very rare situation.
This paper presents a febrile neutropenic patient with an abscess caused by ESBL (-) E.coli with mass appearance similar to fungal ball and tumor metastasis. After antimicrobial treatment and 52 days after surgical intervention the patient was discharged.
We wish to draw attention to the fact that in patients with lung mass lesions and febrile neutropenia, fungal balls, tumor metastasis and abscesses have a similar appearance in the early period.

Abstract | Full Text PDF

Ramsay Hunt Sendromu (RHS) 1907 yılında J. Ramsay Hunt tarafından tanımlanmıştır. Herpes Zoster Oticus olarak da anılan bu sendrom fasiyal paralizi, kulak ağrısı, kulak ve/veya ağız mukozasında eritematöz veziküler lezyonlarla karakterizedir. Erişkinlerde ve büyük çocuklarda sık görülen sendrom, küçük çocuklarda nadir ve çok daha hafif seyretmektedir. Varicella Zoster Virüs’ünün (VZV) birincil enfeksiyonu sonrası duyu gangliyonlarında latent olarak kalan virüs immün sistemin baskılandığı durumlarda reaktive olarak RHS’na neden olmaktadır. Varisella aşısı sonrasında hafif ateş ve veziküler döküntülerin oluştuğu vakalar bildirilmesine rağmen, aşı sonrası RHS çok nadir görülmektedir. Canlı varisella aşısı ile vücuda verilen mikroorganizmanın, özellikle bağışıklık sistemi baskılanmış hastalarda, aktive olarak suçiçeğine neden olduğu bildirilmektedir. Birincil enfeksiyon görülmeden aşı sonrası RHS gelişmesi ise çok nadir bildirilmiştir.
Bu yazıda infantil nefrotik sendrom tanısı alan ve immünosupresif tedavi başlanmadan önce suçiçeği aşısı ve diğer canlı aşıları yapılan 13 aylık bir kız olguda suçiçeği aşısı sonrası gelişen RHS ile ilgili deneyimimizi paylaşmak istedik.

Ramsay Hunt Syndrome (RHS) was first described by J.Ramsay Hunt in 1907. Ramsay Hunt Syndrome also known as Herpes Zoster Oticus consists of facial paralysis accompained by the presence of erythematous vesicles on ear and/or oral mucosa and otalgia. This syndrome is most common in adults and older children and very rare in young children. Affected children display mild symptoms than adults. Following the primary infection, Varicella Zoster Virus (VZV) becomes latent in the cells of the sensory ganglia and a reactivation associated with supressed cell-mediated immunity may occur after a period of time, resulting in RHS. Although subfebrile fever and chickenpox-like rash can happen from Varicella vaccine, the risk of RHS is extremely rare after immunization. It has been reported that the microorganism introduced into the body by means of live attenuated varicella vaccine becomes activated and causes varicella especially in immunocompromised patients. Following receipt of varicella vaccine, RHS has also been reported to occur rarely.
We, herein, report the case of 13-month-old female patient with infantile nephrotic syndrome that who developed RHS after her immunization with vaccine in combination with varicella other live vaccines.

Abstract | Full Text PDF

Dubowitz sendromu ilk kez 1965 yılında Victor Dubowitz tarafından bildirildi. Dubowitz sendromu mikrosefali, kısa yapı, anormal yüz, egzamatöz cilt lezyonları ve hafif-orta dereceli mental retardasyon ile karakterize otomozal resesif geçen nadir bir hastalıktır. Tanımlanan yenidoğan kız olguda mikrosefali, mikrognati, yüksek damak, sindaktili, klinodaktili, ventriküler septal defekt, beslenme güçlüğü ve sakral gamze vardı. Bu olguyu nadir görülmesi nedeniyle yayınlama gereksinimi duyduk.

Dubowitz syndrome was first reported in 1965 by Victor Dubowitz. Dubowitz syndrome is a rare autosomal recessive disorder characterized by microcephaly, short stature, abnormal faces, eczematous skin eruption, and mild to severe mental retardation. In this review, we describe a female newborn with microcephaly, micrognathia, high narrow, syndactyly, clinodactyly, ventricular septal defect, poor feeding and sacral dimple. Here, we heard the requirement to report this case because of rarity.

Abstract | Full Text PDF

Giriş: Psödohipoparatiroidizm (PHPT); parathormon (PTH) salgılanması normal olmasına rağmen hormona hedef organ direnci olması ile karakterize nadir görülen bir klinik tablodur. Tip 1 ve tip 2 olmak üzere iki tipi vardır. Tip 1 PHPT; a, b ve c olmak üzere 3 alt grupta incelenir.
Olgu: On yaşında erkek olgu ellerde uyuşma ve kasılma yakınması ile kliniğimize başvurdu. Yapılan laboratuvar incelemesinde hipokalsemi, hiperfosfatemi, parathormon yüksekliği saptandı. Fenotipik özellikleri normal olan olgunun çekilen kranyal bilgisayarlı tomografik görüntülemesinde çok sayıda yamasal kalsifik alanlar izlendi.
Sonuç: Olgu ön planda PHPT tip 1b veya 2 olarak değerlendirildi. Aktif D vitamini ve kalsiyum tedavisine klinik ve laboratuvar yanıt alındı.

Introduction: Pseudohypoparathyroidism (PHPT) is characterized with end-organ resistance to parathormone (PTH) although normal hormone secretion and divided into two groups as Type 1 and Type 2. Furthermore, Type 1 PHPT is subdivided into 3 subgroups as ‘a’, ‘b’ and ‘c’.
Case: Ten years old male case has admitted to our department with numbness and spasm in hands and we have detected hypocalcemia, hyperphosphatemia and increased parathormone levels. Cranial computed tomography revealed patchy calsific areas in phenotypically normal case.
Conclusion: We primarily considered the case as having PHPT Type 1b or Type 2 and started active vitamine D and calcium replacement therapies which improved clinical and laboratory findings.

Abstract | Full Text PDF

Miller-Fisher sendromu ve Bickerstaff beyin sapı ensefaliti ortak otoimmün etiyolojisi olduğu düşünülen iki durumdur. Anti-gangliosid antikorları olguların çoğunda her iki durumda da pozitif saptanır. Semptomlar periferik ve santral sinir sistemi ile ilişkili olabilir. Hem Miller Fisher Sendromuna hem de Bickerstaff beyin sapı ensefalitine ait semptomların birlikte görüldüğü bir grup hasta için ise ‘Fisher-Bickerstaff sendromu’ tanımı kullanılmaktadır. Mycoplasma Pneumoniae daha önce Fisher-Bickerstaff sendromu etkeni olarak tanımlanmamıştır. Burada Mycoplasma pneumoniae enfeksiyonu ile ilişkili Fisher-Birkerstaff sendromu olan dokuz yaşındaki erkek olgunun klinik ve radyolojik özellikleri sunulmuştur. Dokuz yaşında erkek olgu pitosis, diplopi, uykuya meyil ve arefleksi ile başvurdu. Geçirilmiş bir üst solunum yolu enfeksiyonu öyküsü vardı ve laboratuvarında Mycoplasma Pneumoniae enfeksiyonu kanıtlandı. Beyin manyetik rezonans görüntülemede beyin sapında hiperintens lezyonlar saptandı. Elektromyografide H refleksi alınamadı ve median sinirde F dalgası yanıtları azalmıştı. Olgu intravenöz immunoglobulin tedavisine dramatik yanıt verdi. Mycoplasma Pneumoniae enfeksiyonu ile ilişkili olarak anti-gangliosid antikorları pozitif olmadan Fisher-Bickerstaff sendromu görülebilir. Bu olgularda intravenöz verilmesi iyi bir tedavi seçeneği olabilir.

Miller-Fisher syndrome and Bickerstaff brainstem encephalitis are two conditions that have probably a common autoimmune etiology. Anti-ganglioside antibodies are present in most of the patients with these clinical conditions. The symptoms of these disorders variably involve peripheral nervous system or central nervous system. There is an unclassified group of patients who have symptoms of both Miller-Fisher syndrome and Bickerstaff brainstem encephalitis and a new eponymic terminology “Fisher-Bickerstaff syndrome” is suggested for these patients. Mycoplasma Pneumonia as a cause of Fisher-Bickerstaff syndrome has not been reported before. Clinical and radiologic features of a nine-year-old boy with “Fisher-Bickerstaff syndrome” associated with Mycoplasma Pneumonia infection are presented. A nine-year-old boy presented with ptosis, diplopia, drowsiness, areflexia. He had a history of recent upper respiratory tract infection and laboratory evidence of Mycoplasma Pneumonia infection. Brain magnetic resonance imaging revealed hyperintense lesions in the brainstem and electromyography revealed absent H reflex and reduced F wave responses in median nerves. Anti-ganglioside antibodies were negative. The patient dramatically responded to intravenous immunoglobuline treatment. Mycoplasma Pneumonia may cause Fisher-Bickerstaff syndrome without a rise in anti-ganglioside antibodies. Intravenous immunoglubuline treatment seems a good therapeutic option for these cases.

Abstract | Full Text PDF