Denizli'de sığır ve besicilerden izole edilen enterokok türlerinin antibiyotik direnç paternleri
Ergun Mete, İlknur KaleliPamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı, DenizliGİRİŞ ve AMAÇ: Enterokokların intrinsik antibiyotik direnci olması ve ek antibiyotik direncini hızla kazanabilme kapasiteleri, enfeksiyonları tedavi etmeyi zorlaştırır. Hayvanlarda enterokok enfeksiyonları nadiren antibyotiklerle tedavi edilir; Bununla birlikte, diğer enfeksiyonların tedavisinde, büyüme promotörleri veya profilaktik antibiyotik kullanıldığında enterokoklar, gastrointestinal sistemdeki varlıklarından dolayı, antimikrobiyallere maruz kalırlar.
Bu çalışmada besicilerden ve sığırlardan izole edilen enterokok suşlarının antibiyotik dirençlerinin bölgesel dağılım farklarının incelenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya alınan örnekler Denizli ve çevresinde, 4 farklı bölgeden (21 farklı yerleşim yeri) toplanmıştır. 72 sığır ve 111 besiciden alınan rektal sürüntü ve dışkı örnekleri izolasyon için Enterococcosel Agar (ECA) ve Enterococcosel Broth (BD, Heidelberg, Germany) besiyerlerine ekildi. Enterokokların tanımlanmasında koloni morfolojisi, koyun kanlı agardaki hemoliz karakterleri, Gram boyama, katalaz testi, %40 safralı eskülin hidrolizi, 10°C ve 45°C’de üreme özellikleri, %6.5 NaCl'de üreme yeteneği ve pyrrolidonyl-beta-naphthylamide testleri yapıldı. Antibiyotik duyarlılıkları Kirby-Bauer disk difüzyon yöntemi ile Mueller Hinton agar besiyeri kullanılarak araştırıldı. Betalaktam antibiyotikler [(penisilin (10 IU), ampisilin (10 μg), sefaklor (30 μg), sefalotin (30 μg)] aminoglikozidler [(yüksek düzey gentamisin (120 μg), yüksek düzey streptomisin (300 μg)], Kinolon [siprofloksasin (5 μg)], ve tetrasiklin (30 μg) duyarlılıkları incelenmiştir.
BULGULAR: Bu çalışmada toplam 161 (96 besici, 65 sığır) enterokok suşu izole edilmiştir. Besicilerden elde edilen izolatlarda II., III, ve IV. bölgede siprofloksasin direnci; I. bölgeye göre daha yüksek bulunmuştur. Sığırlardan elde edilen izolatlarda ise I. ve II. bölgede betalaktam ve siprofloksasin direnci; III. ve IV. bölgeye göre daha yüksek bulunmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sunulan araştırmada elde edilen verilere göre bölgesel veteriner hekimlikte antibiyotik kullanımının çok farklı olabileceği, kullanılan antibiyotik yapısına göre besici ve sığır izolatlarında farklı direnç görülebileceği öngörülmüştür.
Antibiotic resistance patterns of Enterococcus species isolated from cattle and cattle farmers in Denizli,Turkey
Ergun Mete, İlknur KaleliPamukkale University, Faculty of Medicine, Department of Medical Microbiology, Denizli, TurkeyINTRODUCTION: The intrinsic antibiotic resistance of enterococci and their ability to rapidly gain additional antibiotic resistance make it difficult to treat infections. In animals, enterococcal infections are rarely treated with antimicrobial agents. However, during the treatment of other infections, when growth promoters or prophylactic antibiotics are used, enterococci in the gastrointestinal tract are exposed to the antimicrobials. The aim of this study was to investigate the differences in regional distribution of antibiotic-resistant Enterococcus strains isolated from cattle and cattle farmers in Denizli, Turkey.
METHODS: Samples were collected from four regions (21 settlements) in and around Denizli. Rectal swabs and stool specimens from 72 cattle and 111 cattle farmers were sown in Enterococcosel Agar (ECA) and Enterococcosel Broth medium (Becton Dickinson, Heidelberg, Germany) for isolation of bacteria. Colony morphology, haemolysis characteristics in sheep blood agar, Gram staining, catalase tests, 40% biliary hydrolysis, 10°C and 45°C reproduction characteristics, 6.5% NaCl growth ability and pyrrolidonyl-beta-naphthylamide tests were performed to identify enterococci. The antibiotic susceptibility of the isolated enterococci was investigated using the Kirby-Bauer disk diffusion method and the Mueller-Hinton agar medium. Sensitivities to beta-lactam antibiotics (penicillin, 10 IU; ampicillin, 10 μg; cefaclor, 30 μg; and cephalothin, 30 μg), aminoglycosides (high-level gentamicin, 120 μg; and high-level streptomycin, 300 μg), quinolone (ciprofloxacin, 5μg) and tetracycline (30 μg) were examined.
RESULTS: A total of 161 Enterococcus strains were isolated in this study, 96 from cattle farmers and 65 from cattle. Ciprofloxacin resistance in isolates from cattle farmers was found to be higher in regions II, III, and IV than in region I. Beta-lactam and ciprofloxacin resistance in isolates from cattle was found to be higher in regions I and II than in regions III and IV. No tetracycline resistance was found in any of the bovine isolates.
DISCUSSION AND CONCLUSION: According to the data obtained in the study, it was predicted that the use of antibiotics in veterinary medicine varies by region, and that different antibiotic resistances can be seen in isolates from cattle farmers and cattle according to the antibiotics used in each region.
Sorumlu Yazar: Ergun Mete, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |