GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, yeni tanı meme invaziv duktal karsinom (İDK) hastalarında primer evreleme PET/MR görüntülerinden elde edilen görüntüleme parametrelerinin, histopatolojik özelliklerin ve uzak metastatik yayılım tipleri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 289 kadın hastanın verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Primer tümörün SUVmaks, MTV, TLG ve ADCmin değerleri PET/MR görüntülerinden elde edildi. Uzak metastaz sayısına göre hastalar nonmetastatik (NM), oligometastatik (OM) (1-5 metastatik lezyon) ve multimetastatik (MM) (>5 metastatik lezyon) olarak gruplandı. Uzak metastazı bulunan hastalar ayrıca metastatik yayılım bölgelerine göre izole kemik metastazı (İKM) ve mikst/yumuşak doku metastazı (M-YDM) olarak iki gruba ayrıldı.
BULGULAR: MM ve OM gruplarında NM grubuna göre metabolik parametreler daha yüksek değerler gösterirken, ADCmin değeri anlamlı olarak daha düşüktü. MTV, MM ve OM grupları arasında anlamlı farklılık gösteren tek parametreydi. M-YDM grubunda MTV ve TLG değerleri İKM grubuna göre anlamlı olarak daha yüksekti. FDG PET parametreleri grade 3, hormon reseptör negatif, HER2 pozitif, triple negatif ve yüksek proliferatif (Ki-67 ≥ 14%) tümörlerde anlamlı olarak daha yüksek değerlere sahipti. Uzak metastaz varlığını öngörmek için oluşturulan ve görüntüleme parametrelerini içeren modellerin ayırıcılık gücü, sadece histopatolojik özellikleri içeren öngörü modelinden daha yüksek olarak bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Meme İDK’de yüksek metabolik-glikolitik aktivite ve yüksek hücresellik gösteren primer tümörler daha agresif ve daha yüksek metastatik potansiyele sahiptir. Tek başına histopatolojik parametrelere kıyasla primer tümörün histopatolojik özelliklerinin ve görüntüleme parametrelerinin kombinasyonu tümör biyolojisi ve davranışının daha iyi anlaşılmasına yardımcı olabilir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the relationship between the types of distant metastatic spread, histopathological features and the imaging features of primary tumor on PET/MRI for primary staging in newly diagnosed breast invasive ductal carcinoma (IDC) patients.
METHODS: The data of 289 female patients were evaluated retrospectively. SUVmax, MTV, TLG and ADCmin values of primary tumors were obtained from PET/MR images. The patients were grouped as nonmetastatic (NM), oligometastatic (OM) (1-5 metastatic lesions) and multimetastatic (MM) (>5 metastatic lesions) disease according to the number of distant metastases, and divided into two groups as isolated bone metastasis (IBM) and mixed/soft tissue metastasis (M-SM) groups according to the sites of metastatic spread.
RESULTS: Metabolic parameters had higher values and ADCmin had lower values in MM and OM groups compared to NM group. MTV was the only parameter which showed significant difference between MM and OM groups. MTV and TLG were significantly higher in the M-SM group compared to the IBM group. FDG PET parameters had significantly higher values in grade 3, hormone receptor negative, HER2 positive, triple negative and highly proliferative (Ki 67 ≥ 14%) tumors. The prediction models which included imaging parameters to predict the presence of distant metastasis had higher discriminatory powers than the prediction model which included only histopathological parameters.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Primary tumors with higher metabolic-glycolytic activity and higher cellularity were more aggressive and had higher metastatic potential in breast IDC. Compared to histopathological parameters alone, the combination of imaging parameters and histopathological features of primary tumors may help to better understand tumor biology and behavior.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, üstel bozulmada kullanılan formül ile gMPI ile elde edilen sol ventrikül hacim eğrisinin sistolik kısmını analiz etmek ve sonuçların klinik değerini araştırmaktı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 158 hasta geriye dönük olarak çalışmaya alındı. Çalışma grubu normal, iskemi ve enfarktüs olmak üzere üç gruba ayrıldı. Sol ventrikül hacim eğrisinin sistolik kısmı da üstel bozulma formülü ile analiz edildi. Bu formülle elde edilen sintigrafik parametreye ejeksiyon sabiti (Ec) adı verilmiştir.
BULGULAR: Enfarktüs, iskemi ve normal gruplarda Ec sonuçları sırasıyla 1.8±0.8, 2.7±0.9, 3.5±1 idi ve gruplar arasındaki EC sonuçları farkı istatistiksel olarak anlamlıydı (p=<0.001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak, Ec'in sol ventrikülün sistolik fonksiyonlarının değerlendirilmesinde sintigrafik bir parametre olarak klinik bir rolü olabileceği görünmektedir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to analyze the systolic part of the left ventricular volume curve obtained by gMPI with the formula used in exponential decay and to investigate the clinical value of the results.
METHODS: 158 patients were retrospectively enrolled to the study. The study group was divided into three groups as normal, ischemia and infarct. The systolic portion of the left ventricular volume curve was also analyzed with exponential decay formula. The scintigraphic parameter obtained with this formula has been called the ejection constant (Ec).
RESULTS: The Ec results were 1.8±0.8, 2.7±0.9, 3.5±1 in infarct, ischemia, and normal groups, respectively and the difference of EC results between the groups were statistically significant (p=<0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a conclusion, it seems that Ec may have a clinical role as a scintigraphic parameter in the evaluation of systolic functions of the left ventricle.

GİRİŞ ve AMAÇ: Akciğer Q-SPECT/BT’nin BT komponenti kaynaklı maruz kalınan etkin doz (ED) miktarını araştırmak.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu tek merkezli ve retrospektif çalışmada, görüntüleme verileri 2016-2022 dönemi için klinik veri tabanından toplandı. Tanımlanan 327 hastanın yaşları 20 ile 94 arasındaydı. Tüp voltajı, tüp akımı, pitch, gantri rotasyon süresi, hacim bilgisayarlı tomografi doz indeksi (CTDIvol) ve doz-uzunluk çarpımı (DLP) kaydedildi. DLP daha sonra dönüştürme faktörleri kullanılarak ED’ye dönüştürüldü. İkili gruplar arasındaki ED karşılaştırması Mann-Whitney U non-parametrik test ile yapıldı.
BULGULAR: ED (ortalama±SD, mSv) pulmoner emboli (PE) (-) grup için 1.20±0.70 ve PE (+) grup için 1.54±1.04 idi (p<0.05). PE (+) grup için ED'de %28'lik bir artış olduğu gözlendi. BT doz azaltımı uygulamasına göre olgular BT doz azaltımı yapılmayan (nonCTDR) ve BT doz azaltımı yapılan (CTDR) gruplar olarak ayrıldı. Bu gruplar için ED PE (-) olgular için sırasıyla 0.87±0.72 ve 1.55±0.47 (p<0.05); ve benzer şekilde PE (+) olgular için sırasıyla 1.56±1.17 ve 1.49±0.54 (p>0.05) olarak elde edildi. Daha derin bir anlayış için ED, hem nonCTDR hem de CTDR için uygulanan tüp voltajının farklı değerleriyle oluşturulan üç grup için yeniden hesaplandı. Grup 2 PE (+) ile karşılaştırıldığında Grup 1 PE (+) için ED'de %42 azalma (1.21±0.28, 2.07±0.91, p<0.05) ve Grup 2 PE (-) ile karşılaştırıldığında Grup 1 PE (-) için ED'de %41 azalma (1.17±0.32, 1.97±0.65, p<0.05 vardı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Etkin doz azaltma protokolünün PE (-) grubu için nonCTDR protokol ile, PE (+) grubu için 100 kVp seviyesinde tüp voltajı uygulaması ile olabileceği sonucuna varılabilir.

INTRODUCTION: To investigate the amount of effective dose (ED) due to the CT component of lung Q -SPECT/CT.
METHODS: In this single-center and retrospective study, the imaging data were collected from the clinic database for the period 2016-2022. The 327 patients identified were aged between 20 and 94 years. Tube voltage, tube current, pitch, gantry rotation time, volume computed tomography dose index (CTDIvol) and dose-length product (DLP) were recorded. DLP was then converted to an ED using the conversion factors. The comparison of the ED between two groups was performed by means of the Mann-Whitney U non-parametric test.
RESULTS: ED (mean±SD, mSv) were 1.20±0.70 for the pulmonary embolism (PE) (-) group and 1.54±1.04 for the PE (+) group (p<0.05). It was observed that there was a 28% increase in the ED for PE (+) group. By the appliance of CT dose reduction (DR), the cases were divided as nonCTDR and CTDR groups. For those, ED were obtained as 0.87±0.72 and 1.55±0.47 for PE (-) cases (p<0.05); 1.56±1.17 and 1.49±0.54 for PE (+) cases (p>0.05 ) correspondingly. For a deeper understanding, ED was also calculated for three groups created by different values of the tube voltage applied for both nonCTDR and CTDR. There was a 42% decrease in the ED for Group 1 PE (+) compared to Group 2 PE (+) (1.21±0.28, 2.07±0.91, p<0.05 ) and there was a 41% decrease in the ED for Group 1 PE (-) in comparison to Group 2 PE (-) (1.17±0.32, 1.97±0.65, p<0.05) respectively.


DISCUSSION AND CONCLUSION: It could be concluded that the effective DR protocol is the nonCTDR application for the PE (-) group and the application of tube voltage at 100 kVp level for the PE (+) group.

Abstract | Full Text PDF

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, tedavi uygulanmamış meme kanserinde klinik, histopatolojik özellikler, mikropapiller (MP) komponent oranı ile 18F-Floro-2-Deoksiglukoz Pozitron Emisyon Tomografisi/Bilgisayarlı Tomografi (18F-FDG PET/BT)'den elde edilen maksimum SUV (SUVmax) değeri arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalışmaya herhangi bir lokal ve/veya sistemik tedavi uygulanmadan önce PET/BT görüntülemesi yapılan mikropapiller komponentli meme kanseri tanılı 29 hasta dahil edildi. Tüm klinik, histopatolojik özellikler kaydedildi. Primer tümörlerin ve metastatik aksiller lenf nodlarının SUVmax değerleri FDG PET görüntülerinden ölçüldü.
BULGULAR: MP component oranı yaş dışında herhangi bir klinik-histopatolojik özellik ile korele değildi. Erken yaşlarda, MP komponent oranı anlamlı olarak daha yüksekti. Sonuçlarımız SUVmax değeri ile MP komponent oranı arasında anlamlı bir ilişki olmadığını gösterdi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Agresif malignitelerde genelde yüksek düzeyde SUVmax değeri beklenir. Ancak bu varsayım meme kanserinde diğer alt gruplara kıyasla agresif seyir gösteren mikropapiller alt grup için geçerli olmayabilir.

INTRODUCTION: The aim of this study is to evaluate the correlation between clinical histopathologic features and micropapillary (MP) ratio with the maximum SUV (SUVmax) value derived from 18F-Fluoro-2-Deoxyglucose Positron Emission Tomography/Computed Tomography (18F-FDG PET/CT) in treatment naïve breast cancer.
METHODS: Twenty-nine patients diagnosed with breast cancer with micropapillary component who underwent PET/CT imaging before any local and/or systemic treatment were included in this retrospective study. All clinical histopathologic features were recorded. SUVmax values were measured from FDG PET images for primary tumors and also metastatic axillary lymph nodes.
RESULTS: MP component percentage did not correlate with any clinical histopathologic features except age. At early ages, MP component ratio was higher significantly. Our results showed that there is no significant correlation between SUVmax value and MP component percentage.
DISCUSSION AND CONCLUSION: A high SUVmax value is generally expected in aggressive malignancies. However, this assumption may not be valid for the micropapillary subgroup, which has an aggressive course compared to other subgroups in breast cancer.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, grade I/II metastatik nöroendokrin tümörler (NET) tanılı hastalarda [225Ac]Ac-DOTATATE ile alfa hedefli tedavinin stabilitesini, güvenliğini ve etkinliğini değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Primer tanıları bulunan (bronşiyal, pankreatik, non-pankreatik GEP NET'ler, paraganglioma ve primeri bilinmeyen) metastatik nöroendokrin tümör (NET) olan ve Kasım 2019 ile Mart 2022 arasında kliniğimizde tedavi edilen hastalar retrospektif olarak incelendi. Hastalara ortalama 8.2±0.41 MBq (aralık: 7.5-8.95 GBq) aktivite ile [225Ac]Ac-DOTATATE tedavisi uygulandı (n=11). [225Ac]Ac-DOTATATE'in in-vivo ve in-vitro stabilitesi hesaplandı. Güvenlik profili CTCAE-v5.0'a göre değerlendirildi. Tedavi etkinliği [68Ga]Ga-DOTATATE PET/BT görüntüleri ve RECIST 1.1 kriterlerine göre değerlendirildi.
BULGULAR: Hastaların %72.7'sinde (n=8) lenf nodu metastazı, %90.9'unda (n=10) karaciğer metastazı, %36.4'ünde (n=4) akciğer metastazı ve %72.7'sinde (n=8) kemik metastazı bulunuyordu. Hastaların bir tanesi hariç tümü, [177Lu]Lu-DOTATATE ile tedaviye dirençliydi. [225Ac]Ac-DOTATATE, in vitro (salin içinde) en az 5 saat ve in vivo (idrar ve kan örnekleri) en az 3 saat boyunca stabil kaldı. Bir hastada Grade 2 böbrek toksisitesi ve Grade 2 hematotoksisite gözlendi. Grade 3-4 toksisite izlenmedi. Tedavi sonrası [68Ga]Ga-DOTATATE PET/BT'ye (n=9) göre, %11'inde (n=1) progresyon, %44.4'ünde (n=4) stabil hastalık ve %44.4'ünde (n=4) kısmi yanıt gözlendi. Hastalık kontrol oranı %89 (n=8) idi. Kaplan-Meier'e göre tahmini medyan progresyonsuz sağkalım 12 aydı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmanın ön sonuçları, [225Ac]Ac-DOTATATE'in ileri evre ve [177Lu]Lu-DOTATATE tedavisine dirençli NET'lerin tedavisinde stabil, güvenli ve etkili olduğunu ortaya koymaktadır. Bununla birlikte, tedavinin genel sağkalım üzerindeki etkisini belirlemek ve olası yan etkileri ortaya çıkarmak için prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the stability, safety, and efficacy of alpha-targeted therapy with [225Ac]Ac-DOTATATE in patients with grade I/II metastatic neuroendocrine tumors (NETs).
METHODS: This retrospective cohort included patients (n=11) with metastatic neuroendocrine tumors (NETs) from different primary sites (bronchial, pancreatic, non-pancreatic GEP NETs, paraganglioma, and unknown primary site) treated with [225Ac]Ac-DOTATATE with a mean activity of 8.2±0.41 MBq (range: 7.5-8.95 GBq) at our institution between November 2019 and March 2022. The in vivo and in vitro stability of [225Ac]Ac-DOTATATE was calculated. The safety profile was evaluated according to CTCAE-v5.0. Treatment efficacy was evaluated according to [68Ga]Ga-DOTATATE PET/CT images and RECIST 1.1 criteria.
RESULTS: Patients had 72.7% (n=8) lymph node metastases, 90.9% (n=10) liver metastases, 36.4% (n=4) lung metastases, and 72.7% (n=8) bone metastases. All but one patient was refractory to treatment with [177Lu]Lu-DOTATATE. [225Ac]Ac-DOTATATE was stable for at least 5 hours in vitro (in saline) and 3 hours in vivo (urine and blood samples). Grade 2 renal toxicity and Grade 2 hematotoxicity were observed in one patient. No Grade 3-4 toxicities were reported. According to post-treatment [68Ga]Ga-DOTATATE PET/CT (n=9), 11% (n=1) had progressive disease, 44.4% (n=4) had stable disease, and 44.4% (n=4) had a partial response. The disease control rate was 89% (n=8). The median PFS estimated according to Kaplan-Meier was 12 months.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The preliminary results of this study suggest that [225Ac]Ac-DOTATATE is stable, safe, and effective in the treatment of advanced and [177Lu]Lu-DOTATATE-refractory NETs. However, prospective studies are needed to determine both the impact of treatment on overall survival and to uncover potential side effects.

Yetmiş yaşında bir erkek hastaya, akciğer adenokarsinomu nedeniyle sağ üst lobektomi uygulandı. Operasyon sırasında, pulmoner laserasyona bağlı kanamayı önlemek için hemostatik matriks (Floseal®) kullanıldı. Operasyon sonrasında evreleme amacıyla 18F-FDG PET/CT yapıldığında girişim bölgesindeki skatrisyel fibrotik dokuda yoğun FDG tutulumu saptandı ve 4 yıllık takibinde bu bulguda anlamlı bir değişiklik gözlenmedi. Sürecin bir bölümünde tedavi uygulanmayan ve stabil olarak izlenen bulguların homeostatik materyalin neden olduğu yabancı cisim reaksiyonundan kaynaklandığı düşünüldü.

A 70-year-old man underwent right upper lobectomy for lung adenocarcinoma. During the operation, hemostatic matrix (as known Floseal®) was used to prevent pulmonary laceration-associated bleeding. When 18F-FDG PET/CT was performed for staging after surgery, it revealed intense FDG uptake located at cicatricial fibrotic tissue in the operation area and no significant change was observed in that area during the 4-year follow-up. Since it remained stable for several years without treatment, this finding was thought to be due to foreign body reaction caused by homeostatic material.

Yeni rektum kanseri tanılı 70 yaşında erkek hasta evreleme amacıyla 18F-FDG PET/BT'ye ve devam eden çalışma için 68Ga-FAPI PET/BT'ye gönderildi. Hem 18F-FDG PET/BT hem de 68Ga-FAPI-04 PET/BT'de primer rektal tümörde ve sağ akciğerde yer alan nodüler alanlarda yoğun radyofarmasötik tutulumu izlendi. Bu yüzden akciğer lezyonları metastaz olarak değerlendirildi. Antibiyoterapiden 20 gün sonra lezyonlar BT'de rezolüsyona uğradı ve tanı pnömoni olarak doğrulandı.

A 70-year-old man with newly diagnosed rectum adenocarcinoma was referred to 18F FDG PET/CT for staging, and Ga68-FAPI-04 PET/CT for ongoing trial. Both 18F-FDG PET/CT and 68Ga-FAPI-04 PET/CT showed intense uptake in the primary rectal tumor, and also in nodular areas in the right lung. Due to intense 68Ga-FAPI-04 and 18F-FDG uptake, the lung lesions were considered as metastases. However the lesions were reduced in size on CT after 20 days antibiotherapy and diagnosed as pneumonia.

13 yaşında erkek hasta sağ bacakta ağrı ve yürümede zorluk ile başvurdu. Kontrastlı MR görüntülemede sağ uyluk ön grup kasları arasında yumuşak doku lezyonu saptandı. Yapılan eksizyonel biyopsi sonucu İnflamatuar Miyofibroblastik Tümör (İMT) olarak sonuçlandı. F-18 FDG PET-BT çalışmasında uzak metastaz olmaksızın yumuşak doku lezyonunda multifokal hipermetabolizma izlendi. 3 fazlı 99mTc-MDP çalışmasında, bölgede heterojen artmış vaskülarite izlendi. Biz pediyatrik bir hastada sıra dışı bir İMT vakası ve lezyonu tanımlamada F-18 FDG-PET-BT’nin önemini anlattık.

A 13-year-old male patient presented with right leg pain and difficulty walking. Contrast-enhanced MR imaging showed a soft-tissue lesion between muscle groups in the anterior half of the right thigh. The excisional biopsy result ended in an inflammatory myofibroblastic tumor (IMT). The F-18 FDG PET/CT scan showed hypermetabolism in the multifocal soft tissue lesion and also confirmed that no other distant foci were present. A three-phase 99mTc-MDP study of the region showed heterogeneously increased vascularity within the region. We described an unusual case of IMT in a pediatric patient and the importance of PET/CT scanning to delineate the lesion.

Radikal prostatektomi geçirmiş 61 yaşındaki erkek hastaya, şüpheli biyokimyasal Prostat Kanseri (PCa) nüksünün değerlendirilmesi için 68Ga etiketli prostat spesifik membran antijeni (PSMA) pozitron emisyon tomografisi/bilgisayarlı tomografi (PET/BT) yapıldı.. PET/BT taraması, her iki adrenal bez lokalizasyonunda hipodens kitle lezyonlarında 68Ga PSMA ekspresyonlarında artış gösterdi. Sağ taraf için, hastanın yüksek dereceli PCa'sı ile ilişkili kötü diferansiye karsinom metastazları gösteren bir adrenal bez tru-cut biyopsisi yapıldı. Geniş bir literatür taraması ile tespit edebildiğimiz kadarıyla bu, prostat kanserli bir hastada 68Ga PSMA PET-BT çalışması ile izole adrenal metastaz saptanan ikinci olgudur.

A 61-year-old male patient, who had undergone radical prostatectomy, underwent 68Ga labeled prostate-specific membrane antigen (PSMA) positron emission tomography/computerized tomography (PET/CT) for evaluation of suspected biochemical recurrence of Prostate Cancer (PCa). PET/CT scan showed increased 68Ga PSMA expressions in hypodense mass lesions in both adrenal gland localizations. An adrenal gland tru-cut biopsy was performed for the right side, which showed poor-differentiated carcinoma metastases associated with the patient’s high-grade PCa. As far as we could determine based on an extensive literature search, this is the second case in which isolated adrenal metastasis was detected by 68Ga PSMA PET-CT study in a patient with PCa.

Adrenal adenomlar popülasyonun yaklaşık %7'sine kadar gözlenir ve ağırlıklı olarak fonksiyon göstermemektedir. FDG PET/BT görüntülemede bunların sadece küçük bir bölümünde artmış FDG tutulumu gözlenmektedir. Bu raporda, adrenal lezyonlarda FDG tutulum paternlerini belirgin şekilde değiştiren radyolojik veya patolojik olarak doğrulanmış adrenal adenomu olan 2 hastanın ardışık FDG PET/BT görüntüleme bulgularını sunuyoruz. Bu bulgular ışığında adrenal adenomların tek görüntülemeden elde edilen semi-kantitatif PET/CT parametreleri ile kesitsel olarak değerlendirilmesinin yanlış yorumlamalara yol açabileceğini vurgulamak istedik.

Adrenal adenomas are observed in up to 7% of the population and are predominantly non-functional, increased FDG uptake is seen in only a small portion of them on FDG PET/CT imaging.In this report, we present the sequential FDG PET/CT imaging findings of 2 patients with radiologically or pathologically confirmed adrenal adenomas who have severely altered FDG uptake patterns in adrenal lesions in different imaging studies of the same patient. In the light of this findings, we wanted to highlight that evaluating adrenal adenomas as cross-sectionalwith semi-quantitative PET/CT parameters obtained from single imaging may cause misinterpretation.

A 79-year old man, treated for prostate cancer (PCa) in 2018 with concurrent hormone therapy and radical radiotherapy (RT), was given metastasis-directed RT due to a skeletal progression of PCa in 2021. On [18F]-choline PET/CT for a biochemical recurrence (prostate-specific antigen level: 4.96 ng/mL), he showed a significant uptake in multiple skeletal lesions and a focal uptake in a left lung nodule. CT-guided biopsy revealed a sarcomatoid lung carcinoma. This case confirms that histopathological evaluation is mandatory in the event of a significant radiolabeled choline uptake in a single lung nodule.

Bilinen herediter sferositoz ve ülseratif kolit tanısı olan 7 yaşında erkek hastaya dalakta 28mm boyutlu malignite şüpheli lezyon görülmesi sebebiyle 18F-FDG PET/BT uygulanmıştır. İnsidental bir bulgu olarak periportal bölgede karşılığında tanımlanabilen bir lezyon olmayan artmış 18F-FDG tutulumu izlenmiştir. MR görüntülemede ise aynı bölgede daha önce USG’de tanımlanan ‘periportal cuffing’ ile uyumlu bulgular saptanmıştır.

A 7-year-old boy with known diagnosis of hereditary spherocytosis and ulcerative colitis was referred for 18F-FDG PET/CT after detection of a 28 mm lesion in spleen on upper abdomen MRI.As an incidental finding, a moderately increased uptake of 18F-FDG was observed in periportal region with no definable mass. MRI revealed compatible findings with “periportal cuffing” as described on ultrasonography.