Effect of the timing of admission upon patient prognosis in the Intensive Care Unit: Off-hours and on-hours
Yeliz Bilir1, Fulya Ciyiltepe2, Dilara Çopur1, Kemal Tolga Saraçoğlu11Health Sciences University Kartaldr.lutfikirdar City Hospital, Department Of Anesthesiology And Reanimasyon, Intensive Care Unit, Istanbul, Turkey2Antalya Training and Research Hospital, Intensive Care Clinic
INTRODUCTION: Intensive care units (ICUs) are clinics where critical patients are followed dynamically for 24hours. This study was planned to evaluate the clinical features and outcomes of patients hospitalized in the ICUs during and after on-hours.
METHODS: Ethics committee approval was obtained for the study. Patients hospitalized in adult ICU between July 2021-January 2022 were evaluated retrospectively. The patients were divided into two groups as those who were accepted during on-hours (Group Workdays (WD); worksday 08.00 am-05.00 pm ) and out of hours (Group Time-off (TO); weekdays-05.01 pm - 07.59 am, weekends and all public holidays). The groups were compared in terms of patient characteristics and intensive care outcomes.
RESULTS: Of the173 patients included in the study, 69.94%(n=121) were hospitalized during out-of-hoursand 30.05%(n=52) during on-hours. The median age of the patients was 70.3±9.5years, 58.4% were male and 41.6% were female. The number of patients hospitalized in TO was statistically significantly higher than the number of patients in WD (p=0.04). There was no significant difference between the two groups in terms of demographic data, except that CRF (18.2%,p=0.024) was more common as a comorbidity in TO patients. The need for CRRT treatment, which is one of the reasons for ICU admission, was found to be significantly higher in TO patients (p=0.048). The length of stay in ICU, and intubation period were higher in Group TO (p=0.006, p=0.022). It resulted in death in 34.1% of the patients. There was no significant difference in mortality and discharge between the groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, the clinical outcome was found to be similar in patients followed up ICUs under WD and TO conditions. This result; This can be attributed to the fact that the shift team is not different in our hospital, the number of experienced health personnel is high, and the necessary diagnostic procedures are not delayed.
Yoğun Bakım Ünitesine kabul zamanının hasta prognozu üzerine etkisi: Mesai içi ve mesai dışı yatışlar
Yeliz Bilir1, Fulya Ciyiltepe2, Dilara Çopur1, Kemal Tolga Saraçoğlu11Kartal Dr. Lütfi Kırdar Şehir Hastanesi Anezteziyoloji Ve Reanimasyon Kliniği, Yoğun Bakım2Antalya Eğitim araştırma Hastanesi, Yoğun bakım kliniği
GİRİŞ ve AMAÇ: Yoğun bakım üniteleri (YBÜ) kritik hastaların 24 saat boyunca dinamik olarak takip edildiği kliniklerdir. Bu çalışma; YBÜ’sine mesai-içi ve mesai-dışı yatan hastaların klinik özelliklerini ve sonuçlarını değerlendirmek amacıyla planlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma için etik kurul onamı alınmıştır. Temmuz 2021-Ocak 2022 tarihleri arasında Kartal Dr. Lütfi Kırdar Şehir Hastanesi Erişkin YBÜ’de yatan hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar mesai içi (Grup-Mİ; hafta içi 08.00-17.00) ve mesai dışı (Grup-MD; hafta içi 17.01-07.59, hafta sonları ve tatil günleri) kabul edilen hastalar olmak üzere iki gruba ayrıldı. Gruplar hasta özellikleri ve yoğun bakım sonuçları açısından karşılaştırıldı.
BULGULAR: Çalışmaya dahil edilen 173 hastanın %69,94’ü (n=121) mesai dışı, %30,05’i (n=52) mesai içi zamanlarda takip edilmişlerdir. Hastaların medyan yaşı 70,3±9,5 yıl olup, %58,4’ü erkek, % 41,6’sı kadındır. MD yatan hasta sayısı, Mİ yatan hasta sayısına göre istatistiksel olarak anlamlı daha yüksektir.(p=0,04). MD yatan hastalarda komorbidite olarak KBY’nin (%18.2, p=0.024) daha sık görülmesi dışında iki grup arsında demografik veriler açısından anlamlı fark yoktur. YBÜ’ye yatış nedenlerinden CRRT tedavisi ihtiyacı MD yatan hastalarda anlamlı daha yüksek olarak bulunmuştur (p=0,048). Yoğun bakım gün sayısı ve entübe gün sayısı Grup MD’de daha yüksek bulunmuştur (p=0.006, p=0.022). Hastaların %34.1 eksitus ile sonuçlanmıştır. Gruplar arasında mortalite ve taburculuk açısından anlamlı fark yoktur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda yoğun bakımlarda Mİ ve MD koşullarda takip edilen hastalarda klinik sonlanım benzer bulunmuştur. Bu sonuç; hastanemizde nöbet ekibinin farklı olmamasına, deneyimli sağlık personeli sayısının fazla olmasına ve gerekli tanısal işlemlerin geciktirilmemesine bağlanabilir.
Corresponding Author: Yeliz Bilir, Türkiye
| TOOLS |
 Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |