Organ donation attitudes of relatives of patients in the wards and intensive care units: Will you be a life?

Department of Anesthesiology and Reanimation, Faculty of Medicine, Fırat University, Elazığ, Türkiye

INTRODUCTION: Inadequate organ donation rate is still an obstacle to organ transplantation. Lack of information and negative attitudes are the most important obstacles. Having a patient in intensive care unit may change the perspective and create sensitivity. We aimed to compare the perspectives on organ donation between relatives of patients in intensive care and inpatient services.
METHODS: It is a cross-sectional descriptive survey study. Group I: relatives of patients hospitalized in the 3rd level intensive care unit, and Group II: relatives of patients at inpatient services. Written informed consents were obtained. Questions were consisted of;1-Demographic data, 2- Level of knowledge about organ donation, 3-Attitudes and behaviors regarding organ donation.
RESULTS: There was a significant difference between the groups regarding the purpose of organ donation (p=0.006). The overall rate of support for organ donation by Group I (75.9%) was significantly higher than the Group II (18.7%) (p<0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The attitudes of relatives of patients in intensive care, towards organ donation are better than those who do not have patients in intensive care. Education and awareness-raising activities on organ donation should be carried out more intensively and effectively. Specially designed questionnaires, psychological support, empathy, respectful and early communication can also be effective.

Keywords:

Servis ve yoğun bakımdaki hasta yakınlarının organ bağışı hakkındaki tutumları: Can olur musun?

Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Elazığ, Türkiye

GİRİŞ ve AMAÇ: Yetersiz organ bağışı oranı, organ naklinin önünde önemli bir engel teşkil etmektedir. Bilgi eksikliği ve olumsuz tutum en önemli engelleyici unsurlardır. Yoğun bakımda yatan yakını olması kişilerin bakış açısını değiştirebilir ve hassasiyet yaratabilir. Çalışmamızda yoğun bakım ve yataklı servislerde yatan hasta yakınlarının organ bağışına tutumlarını karşılaştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı, kesitsel bir anket çalışması yaptık. Grup I: Hastası 3. Basamak yoğun bakım ünitelerinde yatan hasta yakınları, Grup II: Hastası normal yataklı servislerde yatan hasta yakınlarıydı. Katılımcılara yazılı bilgilendirilmiş onam formu imzalatıldı. Sorular; 1-Demografik veriler, 2-Organ bağışı hakkındaki bilgi düzeyi, 3-Organ bağışı hakkındaki tutum ve davranışlar’dan oluşuyordu.
BULGULAR: Organ bağışının amacı konusunda gruplar arasında anlamlı bir fark vardı (p=0,006). Grup I’in organ bağışını destekleme oranı (%75,9) Grup II’ye (%18,7) göre anlamlı derecede yüksekti (p<0,001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yoğun bakımda hastası olan hasta yakınlarının organ bağışı konusundaki tutumlarının, yoğun bakımda hastası olmayanlara göre daha olumlu olduğunu söyleyebiliriz. Yoğun bakımdaki hastaların kritik durumlarının hasta yakınlarındaki hassasiyeti artırdığı görülmektedir. Organ bağışına ilişkin eğitim ve bilinçlendirme faaliyetleri daha yoğun ve etkin bir şekilde yürütülmelidir. Özel tasarlanmış anketler, psikolojik destek, empati, saygılı ve erken iletişimin de etkili olabileceğini düşünüyoruz.

Anahtar Kelimeler:

Gülsüm Altuntaş, Fatma Çelik, Ahmet Aksu, Gülsüm Özçelik, Furkan Doğan, İsmail Demirel. Organ donation attitudes of relatives of patients in the wards and intensive care units: Will you be a life?. . 2025; 23(2): 140-151

Corresponding Author: Gülsüm Altuntaş, Türkiye