Effects of Different Gastric Residual Volume Thresholds on Morbidity and Mortality in Intensive Care Patients
Esra Çankaya1, SERTAÇ ÇANKAYA2, Ahmet Oğuzhan KÜÇÜK3, HULYA ULUSOY31Sürmene State Hospital, The Clinic Of Anesthesiology And Reanimation, Trabzon, Turkey2Ankara Provincial Directorate Of Health, Directorate Of Public Health Services, Ankara, Turkey
3Karadeniz Technical University, School of Medicine, Department Of Anesthesiology and Reanimation, Division of Intensive Care Medicine, Trabzon, Turkey
INTRODUCTION: Enteral feeding is often limited by gastrointestinal intolerance. There is no consensus on the threshold value of gastric residual volume (GRV) on adjusting the enteral feeding rate. This study aims to determine the effects of GRV thresholds of 150 mL and 250 mL on reaching calorie and protein targets and to determine gastric intolerance in intensive care patients receiving enteral feeding.
METHODS: The study was planned retrospectively and the patients who were followed-up and treated in the intensive care unit of our clinic between 2008 and 2017 were examined for 14 days after hospitalization. The caloric values, protein values, presence of gastric intolerance, morbidity and mortality factors of the patients who were divided into two groups as 150 ml (Group 1) and 250 ml (Group 2) according to the GRV threshold were examined.
RESULTS: The amount of calories and proteins provided after fourteen days was significantly higher in Group 2 (p<0.001) and the cumulative calorie and protein deficits were significantly less in group 2 (p <0.001). When the two groups were compared in terms of morbidity and mortality, no significant difference was observed in terms of aspiration pneumonia, anemia, disseminated intravascular coagulation, septic shock, reintubation, intensive care mortality, 28th day mortality and number of mechanical ventilation-free days. In Group 2, nosocomial infection (p=0.002) and ventilator-associated pneumonia (p<0.001) were significantly higher, duration of stay in the mechanical ventilator (p<0.001) and length of stay in the intensive care unit (p<0.001) were significantly longer. No statistically significant difference was observed between the two groups in terms of the development of gastrointestinal intolerance during follow-up (p=0.896).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Target nutritional values were reached in both groups. No pathological side effects of excessive intervention were observed in the lower tolerance group. Similarly, no advantageous morbidity or mortality result was obtained for the 250 ml threshold.
Yoğun Bakım Hastalarında Farklı Gastrik Rezidüel Volüm Eşiklerinin Morbidite ve Mortalite Üzerine Etkileri
Esra Çankaya1, SERTAÇ ÇANKAYA2, Ahmet Oğuzhan KÜÇÜK3, HULYA ULUSOY31Sürmene Devlet Hastanesi, Anesteziyoloji Ve Reanimasyon Kliniği, Trabzon2Ankara İl Sağlık Müdürlüğü, Halk Sağlığı Hizmetleri Başkanlığı, Ankara
3Karadeniz Teknik Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Yoğun Bakım Bilim Dalı, Trabzon
GİRİŞ ve AMAÇ: Enteral beslenme sıklıkla gastrointestinal intolerans nedeniyle kısıtlanır. Enteral beslenme hızının gastrik rezidüel volüm (GRV)’e göre ayarlanmasının eşik değeri konusunda fikir birliği yoktur. Bu çalışmanın amacı; enteral beslenme uygulanmakta olan yoğun bakım hastalarında, 150 mL ve 250 mL GRV eşiklerinin hedef kalori ve proteine ulaşma miktarını, morbidite ve mortaliteye etkilerinin saptanmasıdır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma klinik retrospektif olarak planlandı ve 2008–2017 tarihleri arasındaki dönemde kliniğimiz yoğun bakım ünitesinde takip ve tedavisi yapılan hastalar yatış anından itibaren 14 gün süreyle incelendi. GRV eşiğine göre 150 ml (Grup 1) ve 250 ml (Grup 2) olacak şekilde 2 gruba ayrılan hastaların kalori değerleri, protein değerleri, gastrik intolerans oluşumu, morbidite ve mortalite faktörleri incelendi.
BULGULAR: On dört gün sonunda verilebilen kalori-protein oranları Grup 2’de anlamlı olarak daha yüksekti (p<0,001) ve kümülatif kalori ve protein açığı anlamlı olarak grup 2’de daha azdı (p<0,001). Morbidite ve mortalite karşılaştırıldığında; aspirasyon pnömonisi, anemi, dissemine intravasküler koagülasyon, septik şok, reentubasyon, yoğun bakım mortalitesi, 28. gün mortalitesi ve mekanik ventilatör bağımsız gün sayısı açısından anlamlı fark gözlenmemiştir. Grup 2’de anlamlı olarak nozokomiyal enfeksiyon yüksek (p=0,002), ventilatör ilişkili pnömoni yüksek (p<0,001), mekanik ventilatörde kalış süresi (p<0,001) ve yoğun bakım ünitesinde yatış süresi (p<0,001) daha uzun tespit edildi. Takip süresince gastrointestinal intolerans gelişimi açısından iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark gözlenmedi (p=0,896).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Her iki grupta da hedef beslenme değerlerine ulaşılmıştır, daha düşük tolerans grubunda aşırı müdahalede bulunmanın herhangi bir patolojik yan etkisiyle karşılaşılmamıştır, benzer şekilde 250 ml için de avantajlı bir morbidite ya da mortalite sonucuna ulaşılamamıştır.
Corresponding Author: Esra Çankaya, Türkiye
| TOOLS |
 Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |