Evaluation of pneumothorax and subcutaneous emphysema cases in intensive care patients with COVID-19
Mehtap PEHLİVANLAR KÜÇÜK1, Burcu Öksüz Güngör2, Ahmet Oğuzhan KÜÇÜK3, OLCAY AYÇIÇEK4, Atila Turkyilmaz2, Funda Öztuna4, Yilmaz Bulbul4, TEVFIK OZLÜ41Department of Chest Diseases, Division Of Intensive Care Medicine, Faculty of Medicine, Karadeniz Technical University, Trabzon, Turkey2Department of Thoracic Surgery, Faculty of Medicine, Karadeniz Technical University, Trabzon, Turkey
3Department of Anesthesiology and Reanimation, Division of Intensive Care Medicine, Faculty of Medicine, Karadeniz Technical University, Trabzon, Turkey
4Department of Chest Diseases, Faculty of Medicine, Karadeniz Technical University, Trabzon, Turkey
INTRODUCTION: Pneumothorax (PNX)/subcutaneous emphysema (SCE) has increased in importance as a frequently occurring complication. In this study, we aimed to reveal the frequency, timing, and possible risk factors of PNX/SCE cases followed up with the diagnosis of COVID-19 in our tertiary intensive care unit.
METHODS: All confirmed COVID-19 patients who were followed up and treated in our unit between 28 August 2020 and 20 February 2021 in a 16-bed tertiary intensive care unit and who developed PNX and SCE during their hospitalization were included.
RESULTS: PNX/SCE developed in 16 (9.6%) of 165 patients who were followed up in our intensive care unit due to COVID-19. Of these 16 patients, 3 (18.8%) survived. The median age of the patients was 66.5 years (IQR: 58.5–75.5). Diabetes mellitus was the most common comorbidity in patients with PNX/SCE, and 12 (75%) of the patients had a smoking history. Four (25%) of 15 (93.8%) patients who developed pneumothorax were bilateral. Subcutaneous emphysema developed in 9 (56.3%) patients. While twelve (75%) patients with PNX/SCE were under invasive mechanical ventilation, three (18.8%) patients were under spontaneous breathing, and one (6.2%) was under non-invasive mechanical ventilation treatment. While the number of days of oxygen support until the time PNX/SCE developed was 9 (6.25–17) days in the whole group, the median time was 6 days in the survival group and 9 days in the non-survival group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In the COVID-19 pandemic, complications such as PNX/SCE are observed more frequently (9.5%) than in the general intensive care population and in the later period of intensive care admission (median 9 days). Although smoking is defined as a risk factor in most of these patients, we think that this increase in pneumothorax rates is related to both COVID-19 pneumonia and parenchymal damage caused by cytokine storm.
COVID-19 tanılı yoğun bakım hastalarında pnömotoraks ve subkutan amfizem olgularının değerlendirilmesi
Mehtap PEHLİVANLAR KÜÇÜK1, Burcu Öksüz Güngör2, Ahmet Oğuzhan KÜÇÜK3, OLCAY AYÇIÇEK4, Atila Turkyilmaz2, Funda Öztuna4, Yilmaz Bulbul4, TEVFIK OZLÜ41Karadeniz Teknik Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı, Yoğun Bakım Bilim Dalı, Trabzon2Karadeniz Teknik Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Göğüs Cerrahisi Anabilim Dalı, Trabzon
3Karadeniz Teknik Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Yoğun Bakım Bilim Dalı, Trabzon
4Karadeniz Teknik Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı, Trabzon
GİRİŞ ve AMAÇ: COVID -19 ile takipli yoğun bakım hastalarında Pnömotorax (PNX)/cilt altı amfizem (SCE) pandeminin ilk zamanlarında yapılan tanımlamaların aksine sık ortaya çıkan bir komplikasyon olarak önemini arttırmaktadır. Bu çalışma ile 3. düzey yoğun bakım ünitemizde COVID 19 tanısı ile takip edilen PNX/SCE olgularının sıklığını, zamanlamasını ve olası risk faktörlerini ortaya koymak hedeflenmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 16 yataklı 3. düzey yoğun bakım ünitesinde, 28 Ağustos 2020 ve 20 Şubat 2021 arasında ünitemizde takip ve tedavi edilmiş tüm teyidli COVID-19 hastalarından, yatışları sırasında pnömotoraks (PNX) ve subkutan amfizem (SCE) gelişen olgular dahil edilmiştir.
BULGULAR: Hedef tarih aralığında yoğun bakım ünitemizde COVID-19 nedeni ile 165 hasta takip edilmiş olup bu hastaların 16’sında (%9.6) PNX)/SCE gelişmiştir. Bu 16 hastanın 4’ü (25%) sağ kalmıştır. Hastaların medyan yaşı 66.5 (IQR: 58.5-75.5) idi. PNX/SCE gelişen hastalarda en sık komorbidite DM olarak tespit edildi. Hastaların 12 (75%)’sinin sigara kullanım öyküsü mevcuttu. Pnömotoraks gelişen 15 (93.8%) hastanın 4 (25%)’ü bilateraldi. Cilt altı amfizem ise 9 (56,3%) hastada gelişti. PNX/SCE saptanan 12 (75%) hasta IMV tedavisi altındayken, 3 (18.8%) hasta spontan solunumda, 1 (6.2%) hasta NIMV tedavisi altındaydı. PNX/SCE geliştiği ana kadar oksijen desteği verilen gün sayısı tüm grupta 9 (6.25-17) gün iken, survived grupta medyan değer 6 gün non-survived grupta 9 gün idi. Oksijen destek gün süresi non-survived grupta yüksek olsa da istatistiksel anlamlı fark saptanmadı (p=0.439).
TARTIŞMA ve SONUÇ: COVID-19 pandemisinde PNX/SCE gibi komplikasyonlar uzun süreli oksijen desteğini takiben genel yoğun bakım popülasyonundan daha sık (%9,5) ve yoğun bakım yatışının daha geç döneminde (median 9 gün) gözlenmektedir. Bu hastaların çoğunda bir risk faktörü olarak sigara tanımlansa da, pnömotoraks oranlarındaki bu artışın hem COVID-19 pnömonisi hem de sitokin fırtınasına bağlı oluşan parankimal hasar ile ilgili olduğunu düşünüyoruz.
Corresponding Author: Mehtap PEHLİVANLAR KÜÇÜK, Türkiye
| TOOLS |
 Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |