Staphylococcus aureus İzolatlarında Metisilin Direncinin Disk Difüzyon, Kromojenik Besiyeri, Gradient Difüzyon Testi ve Oksasilin Agar Tarama Yöntemleriyle Araştırılması
Elvan Hortaç1, Ebru Evren2, Fikret Altunay3, Utku Kuyucu3, Okan Ergen31Başkent Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Ankara2Ankara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Ankara
3Başkent Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Öğrenci Çalışma Grubu, Ankara
GİRİŞ ve AMAÇ: Metisiline dirençli Staphylococcus aureus (MRSA) özellikle hastane kaynaklı enfeksiyonların önde gelen bir patojeni olarak tüm dünyada önemli bir sağlık sorunudur. Metisilin direncini kodlayan mecA gen varlığı altın standart yöntem olarak kabul edilen Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PZR) ile gösterilebilmesine rağmen, rutin mikrobiyoloji laboratuvarlarında olanakların kısıtlı olması PZR kullanımını sınırlandırmaktadır. Bu nedenle güvenilir MRSA tanısı koyabilmek için kullanılan fenotipik yöntemler hâlen tanıda önemli bir yer tutmaktadır. Başkent Üniversitesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuvarı’na gelen çeşitli klinik örneklerden izole edilmiş S. aureus izolatlarında metisilin direncini belirlemede kullanılan fenotipik yöntemlerin karşılaştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya 118 S. aureus izolatı dâhil edilmiştir. Sefoksitin disk difüzyon testi (SDD) ile bu izolatların 50’si metisiline dirençli, 68’i duyarlı olarak bulunmuştur. SDD testi referans yöntem olarak kabul edilerek metisilin direncini belirlemek için kromojenik besiyeri, gradient difüzyon testi ve oksasilin tarama besiyeri kullanılmıştır.
BULGULAR: Oksasilin tarama besiyeri, kromojenik besiyeri ve gradient difüzyon testinin duyarlılıkları sırasıyla; %100, %96 ve %92; özgüllükleri ise %91, %7 ve %100 olarak bulunmuştur. Bu sonuçlara göre, kromojenik besiyerinin metisilin direncini belirlemesi istatistiksel açıdan anlamlı bulunmamıştır (p=0.697). Diğer fenotipik yöntemlerin metisilin direncini tespiti istatistiksel açıdan anlamlı bulunmuştur (p<0.001). Yüksekten düşüğe test maliyetleri sıralaması ise gradient difüzyon testi, kromojenik besiyeri, oksasilin tarama besiyeri ve disk difüzyon testi şeklindedir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmada kullanılan fenotipik yöntemlerin tümü rutin mikrobiyoloji laboratuvarlarında metisilin direncinin tespiti için kullanılabilir niteliktedir, ancak kromojenik besiyeri ile yanlış pozitif sonuçlar elde edilebildiğinden özellikle MRSA yönünden pozitif çıkan sonuçlarda tek başına kullanılmaması, başka bir fenotipik yöntemle sonucun doğrulanması gerektiği düşüncesine varılmıştır.
Investigation of Methicillin Resistance in Staphylococcus aureus Isolates by Using Disc Diffusion, Chromogenic Media, Gradient Diffusion Test, Oxacillin Agar Screening Methods
Elvan Hortaç1, Ebru Evren2, Fikret Altunay3, Utku Kuyucu3, Okan Ergen31Başkent University, Faculty of Medicine, Department of Medical Microbiology, Ankara2Ankara University, Faculty of Medicine, Department of Medical Microbiology, Ankara
3Başkent University, Faculty of Medicine, Student Working Group, Ankara
INTRODUCTION: Methicillin- resistant Staphylococcus aureus (MRSA) is a major health concern worldwide as one of the predominant pathogens in nosocomial infections. Although Polymerase Chain Reaction (PCR) is the gold standard method for the detection of mecA gene which codes methicillin resistance, limited opportunities in routine microbiology laboratories restrict the use of PCR. Therefore, phenotypic methods for the detection of MRSA still have an important role in diagnosis. The aim of this study is to compare the phenotypic methods used to determine methicillin resistance of S. aureus strains isolated from various clinical samples at Başkent University Medical Microbiology Laboratory.
METHODS: A total of 118 S. aureus isolates were analyzed in the study. By using cefoxitin disc diffusion (CDD) method 50 of these isolates were found to be methicillin- resistant and 68 were methicillin- susceptible. Chromogenic medium, gradient diffusion test and oxacillin screening agar were used for the detection of methicillin resistance, and CDD was accepted as the reference method.
RESULTS: The sensitivities, and specificities of oxacillin screening agar, chromogenic medium and gradient diffusion test were 100%, 96% and 92% vs 91%, 7% and 100%, respectively. According to these results the detection of methicillin resistance by chromogenic media was not found to be statistically significant (p=0.697). Detection of methicillin resistance by the other phenotypic methods was detected to be statistically significant (p<0.001). The costs of the methods used based on decreasing amounts of expenses are gradient diffusion test, chromogenic media, oxacillin screening agar and cefoxitin disc diffusion test.
DISCUSSION AND CONCLUSION: All of the phenotypic methods employed in this study can be used for the detection of methicillin resistance in routine microbiology laboratories, however since false- positive results can be obtained with chromogenic media, it has been concluded that especially positive isolates detected in CDD method should be reevaluated, and confirmed by using other phenotypic methods.
Sorumlu Yazar: Elvan Hortaç, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |