Kalp Yetersizliğinde Resenkronizasyon Tedavisi
Y.Mehmet MELEK1, Özlem Batukan ESEN2, Ali Metin ESEN3, İrfan BARUTÇU31Afyon Kocatepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kardiyoloji AbD, Afyon2İstanbul Memorial Hastanesi, Kardiyoloji Bölümü, İstanbul
3Koşuyolu Kalp ve Araştırma Hastanesi, Kardiyoloji Kliniği, İstanbul
Kardiyak resenkronizasyon tedavisi (CRT) atriyoventriküler, interventriküler ve intraventriküler ileti gecikmesine bağlı sol ventrikül (SV) fonksiyonlarındaki bozulmanın kardiyak stimülasyon yöntemi ile düzeltilmesidir. Kalp yetersizliği olan hastalarda optimal medikal tedaviye CRT uygulamasının ilavesi ile semptomlarda azalma, yaşam kalitesinde artış, egzersiz kapasitesinde artış, hastaneye yatışta azalma, SV strüktür ve fonksiyonlarında iyileşme sağlanmaktadır. Ayrıca mortalite üzerine olumlu etkilerinin olduğunu bildiren çalışmalar da mevcuttur. Ancak kılavuzlarda belirtilen bütün kriterlere uygun olmasına rağmen hastaların %30-50'si uygulanan tedaviye cevap vermemektedir. Hangi hastanın CRT'ye cevap vereceğinin çok iyi tespit edilmesi ve hasta seçiminde mutlaka kişisel değerlendirme yapılması gerekmektedir. Günümüzde CRT sonrası hemodinamik iyileşme ve tedaviye cevap için intraventriküler asenkronizasyon varlığı ve miktarının en önemli öngördürücü olduğu kabul edilmektedir. CRT öncesi mutlaka doku Doppler görüntüleme gibi yöntemlerle SV segmentlerinde haritalama yapılmalı ve septum ile hangi SV duvarı arasında en fazla gecikme olduğu tespit edilmelidir. Mümkünse SV elektrodu bu bölgeye implante edilmelidir. Ayrıca dar QRS kompleksine sahip hastaların yaklaşık yarısında intraventriküler asenkronizasyon tespit edilmiştir. Önümüzdeki günlerde hasta seçiminde günümüzde önemli bir kriter olan QRS genişliğinin dikkate alınmayıp özellikle intraventriküler asenkronizasyon varlığı ve miktarının ön plana çıkması beklenmektedir. (Türk Kardiyol Dern Arş 2004; 32: 376-389)
Anahtar Kelimeler: İntraventriküler asenkronizasyon, kalp yetersizliği, resenkronizasyon tedavisiResynchronization Therapy in Heart Failure
Y.Mehmet MELEK1, Özlem Batukan ESEN2, Ali Metin ESEN3, İrfan BARUTÇU312
3
Cardiac resynchronization therapy (CRT) is the correction of disturbed left ventricular (LV) function due to atrioventricular, interventricular and intraventricular conduction delay by cardiac stimulation. The addition of CRT to optimal medical therapy in patients with heart failure improves symptoms, quality of life, functional capacity, and decreases rate of hospitalization and also improves LV function and structure. Furthermore, studies reporting decrease in mortality are present. However, despite appropriate application of guideline criteria, 30% to 50% of patients do not respond to therapy. The precise determination of patients that will respond to CRT is crucial and individual evaluation is required in patient selection. Currently, presence and quantity of intraventricular asynchrony is accepted as the most important predictor of hemodynamic improvement and response to therapy after CRT. Before CRT, LV segments should be mapped by such methods as tissue Doppler imaging and the LV wall that has the longest delay relative to the septum should be determined. If possible, LV electrode should be implanted to this wall. In addition, intraventricular asynchrony was detected in approximately half of the patients with narrow QRS complexes. In future, it is expected that QRS width which was until recently an important criterion in patient selection will not be taken into consideration and the presence and quantity of intraventricular asynchrony will become more important. (Türk Kardiyol Dern Arş 2004; 32: 376-389)
Keywords: Intraventricular asynchrony, heart failure, resynchronization therapy| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Benzer makaleler Google Scholar |