QT Dispersiyonu ile Kanda İnsülin ve Glukoz İlişkisi
Y.M.Kemal EROL1, Y.İlyas ÇAPOĞLU2, Y.Engin BOZKURT1, Y.Zuhal UMUDUM3, Necdet ÜNÜVAR2, Necip ALP11Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dalı, Erzurum2Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Erzurum
3Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyokimya Anabilim Dalı, Erzurum
QT dispersiyonu (QTD) ventrikül miyokardının repolarizasyon inhomojenitesini yansıtan noninvazif bir yöntem olarak son yıllarda sıkça kullanılmaya başlanmıştır. Bu çalışma serum glukoz ve insülin düzeylerinin QTD ve kalp hızı ile düzeltilmiş QTD (QTcD) üzerine bir etkisi olup olmadığını araştırmak amacı ile yapıldı. Sağlıklı 22 gönüllü olguda (5 kadın, 17 erkek; yaş orlalanıası 48.7±10.1 yıl) 75 gram glukoz ile yapılan oral glukoz tolerans testi (OGGT) esnasında 0,30,60,90 ve 120. dakikalarda QTD,QTcD, serum glukoz ve c peptid düzeyleri ölçüldü. QTD sırası ile 15.6±5.1, 30.4±9.5, 35.8±11.8, 26.4±9.5 ve 20.6±7.3 ins bulunur iken; QTcD sırası ile 17.3±5.1, 34.6±ll.2, 40.4±13.5, 30.1±11.0 ve 22.7±8.0 ms olarak bulundu. Serum insülin düzeyi ile QTD (r:0.44.p<0.001) ve QTcD arasında (r:0.45.p<0.001) anlamlı pozitif korelasyon saptandı. Benzer şekilde serum glukoz düzeyi ile de QTD (r:0.4l,p<0.001), ve QTcD arasında (r:0.36, p<0.001) anlamlı pozitif korelasyon mevcuttu. 60.dakikada c-peptid piki ile birlikte QTD'nun en uzun seviyeye ulaştığı ve insülindeki azalma ile QTD'n da azaldığı saptandı . Hiperglisemi ve hiperinsülineminin QTD ve QTcD'de uzamaya neden olduğu ve bu uzamanın muhtemelen insülinin kardiyak hücre membran potansiyelini modüle edici etkisine bağlı gelişmiş olabileceği kanaatine varıldı.
Anahtar Kelimeler: QT dispersiyonu, insülin, glukoz.The Relationship Between QT Dispersion and Serum Insulin, Glucose Levels
Y.M.Kemal EROL1, Y.İlyas ÇAPOĞLU2, Y.Engin BOZKURT1, Y.Zuhal UMUDUM3, Necdet ÜNÜVAR2, Necip ALP112
3
QT dispersion (QTD) and rate-corrected QTD (QTcD) reflect inhomogeneity of repolarization of the ventricular myocardium. This study was performed to evaluate the relationship between blood insulin c-peptide, glucose levels and QTD,QTcD. In twenty-two healthy volunteers ( 17 male, 5 female; mean age 48.7±10.1 year) QTD, blood glucose, c-peptide levels were measured O, 30, 60, 90 and 120 minutes after 75 g oral glucose load. QTcD was calculated with the Bazett's formula. Mean values for QTD were 15.6±5.1, 30.4±9.5, 35.8±11.8, 24.6±9.5, 20.6±7.3 ms and for QTcD were 17.3±5.l, 34.6±11.2, 40.4±13.5, 30.1±11.0, 22.7±8.0 ms. Blood glucose averaged 81.8±16.1, 125.1 ±33.8, 160.3±38.8, 158.1±64.8, 122.5±54.5 mg/dL; and c-peptide 2.2±0.6, 6.3±1.9, 9.7±1.6, 9.3±2.7, 8.1±3.3 ng/dL, respectively. There was a positive correlation between c peptide level and QTD (r=0.412, p<0.01), QTcD (r=0.431,p<0.005) and between glucose level and QTD (r=0.512, p<0.001), QTcD (r=535, p<0.001). QTD and QTcD at the 60th min after glucose load were at the highest level. There was a parallel shortening of the QTD, QTcD with the c-peptide, glucose decrease. This study indicated that QTD and QTcD get longer with hyperglycemia and hyperinsulinemia and probably this effect is due to the modulation of cardiac cell membrane potential by insulin.
Keywords: QT dispersion, insulin, glucose| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Benzer makaleler Google Scholar |