Prehipertansif hastalarda atriyal ileti süresinin doku Doppler ekokardiyografi ve P dalga dispersiyonu ile değerlendirilmesi
Necip Ermiş, Nusret Açıkgöz, Erdoğan Yaşar, Hakan Taşolar, Jülide Yağmur, Mehmet Cansel, Halil Ataş, Hasan Pekdemir, Ramazan Özdemirİnönü Üniversitesi, Turgut Özal Tıp Merkezi, Kardiyoloji Ana Bilim Dalı, MalatyaAmaç: Prehipertansiyon gelecekte gelişebilecek hipertansiyon için öngördürücüdür ve artmış kardiyovasküler morbidite ve mortalite riski taşır. P dalgası dispersiyonu (PD) ve doku Doppler ekokardiyografi (DDE) ile gösterilebilen atriyum içi/atriyumlar arası ileti zamanı uzaması atriyum fibrilasyonu gelişimi ile ilişkilidir. Çalışmamızda prehipertansif hastalarda atriyal ileti zamanını PD ve DDE ile değerlendirmeyi amaçladık.
Çalışma planı: Çalışmamızda prehipertansif 46 hastada (22 erkek, 24 kadın; ort. yaş 56.5±12.3) ve normotansif 39 sağlıklı gönüllüde (19 erkek, 20 kadın; ort. yaş 55.8±11.7) P dalga süresi ve dispersiyonu 12 derivasyonlu elektrokardiyografi ile ölçüldü ve atriyal elektromekanik çiftleşme aralığı (PA) DDE ile değerlendirildi.
Bulgular: Maksimum P dalga süresi (Pmaks) ve PD prehipertansiflerde kontrol grubuna göre daha uzun bulundu (Pmaks için 110.1±13.8 ve 91.4±7.7 msn, p<0.001; PD için 55.7±11.1 ve 36.8±5.7 msn, p<0.001). Lateral ve septal mitral halkalardan ölçülen atriyal PA kontrol grubuna kıyasla prehipertansif grupta daha uzun idi (Lateral PA için 76.5±10.1 ve 65.4±10.4 msn, p<0.001; septal PA için 59.0±6.4 ve 53.5±7.5 msn, p=0.002). Hem atriyumlar arası (lateral PA-triküspit PA) hem de atriyum içi (septal PA-triküspit PA) ileti zamanları prehipertansif grupta kontrol grubuna kıyasla uzamış bulundu (sırasıyla 25.8±9.3 ve 17.0±9.5 msn, p<0.001; 9.2±3.7 ve 6.7±3.0 msn, p=0.008). Korelasyon analizinde, Pmaks ve PD atriyumlar arası (sırasıyla r=0.38, p<0.001 ve r=0.40, p<0.001) ve atriyum içi (sırasıyla r=0.31, p=0.01 ve r=0.38, p<0.001) elektromekanik gecikme ile anlamlı ilişki gösterdi.
Sonuç: Atriyal elektromekanik çiftleşme zamanı ve PD’nin prehipertansiflerde anlamlı derecede uzamış olması, prehipertansif hastalarda atriyum fibrilasyonu gelişme riskine işaret edebilir.
Evaluation of atrial conduction time by P wave dispersion and tissue Doppler echocardiography in prehypertensive patients
Necip Ermiş, Nusret Açıkgöz, Erdoğan Yaşar, Hakan Taşolar, Jülide Yağmur, Mehmet Cansel, Halil Ataş, Hasan Pekdemir, Ramazan ÖzdemirDepartment Of Cardiology, Turgut Özal Medical Center, İnönü University, Malatya, TurkeyObjectives: Prehypertension is a predictor for the future development of hypertension and represents an increased risk for cardiovascular morbidity and mortality. Prolonged intra/interatrial conduction times demonstrated by P wave dispersion (PD) and tissue Doppler echocardiography (TDE) are related to the development of atrial fibrillation. The aim of this study was to evaluate atrial conduction time by PD and TDE in patients with prehypertension.
Study design: In 46 prehypertensive patients (22 males, 24 females; mean age 56.5±12.3 years) and 39 normotensive healthy controls (19 males, 20 females; mean age 55.8±11.7 years), we measured P wave duration and dispersion on 12-lead electrocardiography, and atrial electromechanical coupling intervals (PA) by TDE.
Results: Maximum P wave duration (Pmax) and PD were prolonged in prehypertensives compared to controls (Pmax 110.1±13.8 vs. 91.4±7.7 msec, p<0.001; PD 55.7±11.1 vs. 36.8±5.7 msec, p<0.001). Atrial PAs measured at the lateral and septal mitral annuluses were significantly delayed in the prehypertensive group (lateral PA 76.5±10.1 vs. 65.4±10.4 msec, p<0.001; septal PA 59.0±6.4 vs. 53.5±7.5 msec, p=0.002). Both interatrial (lateral PA-tricuspid PA) and intra-atrial (septal PA-tricuspid PA) conduction times were delayed in the prehypertensive group (25.8±9.3 vs. 17.0±9.5 msec, p<0.001; 9.2±3.7 vs. 6.7±3.0 msec, p=0.008, respectively). Correlation analysis showed that both Pmax and PD were correlated with interatrial (r=0.38, p<0.001 and r=0.40, p<0.001, respectively) and intra-atrial (r=0.31, p=0.01 and r=0.38, p<0.001, respectively) electromechanical delays.
Conclusion: Our finding of significant prolongation of atrial electromechanical coupling and PD may indicate an increased risk for the development of atrial fibrillation in prehypertensive subjects.
Sorumlu Yazar: Necip Ermiş, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |