Kronik Kalp Yetmezliğinde D Vitamini Eksikliği ve New York Kalp Cemiyeti Fonksiyonel Sınıfıyla İlişkisiGülsüm Meral Yılmaz Öztekin, Ahmet Genç, Şakir ArslanSağlık Bilimleri Üniversitesi, Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Kardiyoloji Anabilim Dalı, Antalya
Amaç: Kalp yetersizliği, önemli bir ölüm ve morbidite nedenidir. Bu çalışmada kronik kalp yetersizliği olan ve güneşli bir bölgede yaşayan hastalarda D vitamini eksikliği sıklığını ve D vitamini eksikliği ile New York Kalp Cemiyeti fonksiyonel sınıfları arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. Yöntemler: Çalışmaya 657 hasta dahil edildi. New York Kalp Cemiyeti sınıflarına göre demografik, klinik ve laboratuvar parametreleri değerlendirildi. New York Kalp Cemiyeti sınıflarını belirleyen parametreleri belirlemek için ordinal regresyon analizi kullanıldı. Bulgular: Çalışma popülasyonunun medyan serum 25-hydroxy-vitamin D [25(OH)D] düzeyi 16,88 ng/mL idi. Hastaların %63.8’inde 25(OH)D <20 ng/mL ve %32.9’unda 20-29 ng/mL arasındaydı. 25(OH)D’nin <20 ng/mL olması kadınlarda anlamlı olarak daha yaygındı (74.1% vs. 60%, P <,001). Ayrıca 109 hastada (%16.6) ciddi D vitamini eksikliği [25(OH)D <10 ng/mL] vardı. Yalnızca 22 (%3,3) hastada 25(OH)D >30 ng/mL idi. 25(OH)D düzeyi tGFH, kalsiyum, albumin, hemoglobin, transferrin satürasyonu, serum demiri ile pozitif, kalp hızı, parathormon, NT-proBNP ve CRP ile negative bağıntılıydı. D vitamini düşüklüğü (OR: 0,970, %95 CI: 0,945- 0,996; P =,024), ß bloker kullanımının azalması, N-terminal pro-brain natriuretic peptide seviyeleri ve sol atriyum çapındaki artış ile birlikte New York Kalp Cemiyeti sınıfındaki artışla ile bağımsız ilişkiliydi. Sonuç: Kronik kalp yetersizliği hastalarında D vitamini eksikliği ve yetersizliği yaygın bir durumdur ve D vitamini seviyesi kalp yetersizliği olan hastalarda New York Kalp Cemiyeti fonksiyonel sınıfının önemli bir belirleyicisidir. Anahtar Kelimeler: Kalp yetmezliği, D vitamini, New York Kalp Cemiyeti (NYHA)
Vitamin D Deficiency and Relation to the New York Heart Association Functional Class in Chronic Heart FailureGülsüm Meral Yılmaz Öztekin, Ahmet Genç, Şakir ArslanDepartment of Cardiology, University of Health Sciences, Antalya Training and Research Hospital, Antalya, Turkey
Objective: Heart failure is an important mortality and morbidity. In this study, we aimed to investigate the frequency of vitamin D deficiency in chronic heart failure patients who live in a sunny region and to evaluate its relationship with the New York Heart Association (NYHA) functional classes. Methods: The study included 657 patients. Demographic clinical, and laboratory parameters were evaluated according to the NYHA classes. Ordinal regression analysis was used to determine the parameters defining the NYHA class. Results: The median serum 25-hydroxy-vitamin D [25(OH)D] level of study population was 16.88 ng/mL. It was <20 ng/mL in 63.8% and 20-29 ng/mL in 32.9% of the patients. A 25(OH) D <20 ng/mL was significantly more common in women compared to men (74.1% vs. 60%, P <.001). Moreover, 109 patients (16.6%) had severe vitamin D deficiency [25(OH)D <10 ng/mL]. Only 22 (3.3%) patients had a 25(OH)D level >30 ng/mL. 25(OH)D level was positively correlated with eGFR, calcium, albumin, hemoglobin, transferrin saturation, serum iron, while a negative correlation was found with heart rate, parathormon, NT-proBNP, and CRP. Together with dereased ß blocker use, increase in N-terminal pro-brain natriuretic peptide levels and left atrial diameter, a decrease in vitamin D level (OR: 0.970, 95% CI: 0.945-0996, P =.024) was independently associated with an increase in the New York Heart Association class. Conclusion: Vitamin D deficiency and insufficiency are common in patients with chronic heart failure, and vitamin D level is an important determinant of the NYHA functional class in patients with heart failure. Keywords: Heart failure, Vitamin D, New York Heart Association (NYHA)
Gülsüm Meral Yılmaz Öztekin, Ahmet Genç, Şakir Arslan. Vitamin D Deficiency and Relation to the New York Heart Association Functional Class in Chronic Heart Failure. . 2022; 50(3): 202-208
Sorumlu Yazar: Gülsüm Meral Yılmaz Öztekin |
|