Yüksek hacimli üçüncü basamak merkezde ST segment yükselmeli miyokart enfarktüsü ile başvuran primer perkütan koroner girişim yapılan ve kardiyojenik şok gelişen hastalarda akut böbrek hasarının uzun dönem mortaliteye etkisi
Mert İlker Hayıroğlu1, Emrah Bozbeyoglu1, Özlem Yıldırımtürk1, Ahmet İlker Tekkeşin1, Seçkin Pehlivanoğlu21Dr.Siyami Ersek Göğüs Kalp Damar Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Kardiyoloji Kliniği, İstanbul, Türkiye2Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kardiyoloji Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye
Amaç: Akut böbrek hasarı (ABH) ST segment yükselmeli miyokart enfarktüsü (STYME) hastalarında renal ve kardiyak rezervi yansıtır, ama STYME hastalarında ABH’nın uzun dönem mortaliteye olan etkisi konusunda kanıt azdır. Bu çalışmada, STYME ile primer perkütan koroner girişim (PPKG) uygulanan ve kardiyojenik şok (KŞ) gelişen hastalarda ABH’nın uzun dönem mortaliteye olan etkisini araştırdık.
Yöntemler: Bu geriye dönük çalışmada, ABH’nın STYME nedeniyle primer perkütan koroner girişim uygulanan ve KŞ gelişen 492 hastadaki uzun dönem prognoza etkisi değerlendirildi. Serum kreatininde 0.3 mg/dL veya fazla artış, serum kreatininde %50 veya fazla artış veya idrar çıkışında azalma (6 saatten uzun süredir idrar çıkışı 0.5 mL/kg’dan az olan dökümente oligüri) ABH olarak tanımlandı. Hastalar ABH görülmesine göre iki gruba ayrıldı ve bu gruplar arasında uzun dönem mortalite karşılaştırıldı. Cox regresyon analizi uzun dönem mortalitenin bağımsız prognostik faktörlerini belirlemek için kullanıldı.
Bulgular: Cox regresyon analizindeki yaş ve cinsiyet düzeltilmiş risk oranları (HR) ABH gelişen hastalarda tüm nedenli ölümler için anlamlı olarak yüksekti (HR 4.55; %95 güven aralığı [GA] 2.370–8.759). Karışıklığa neden olan faktörler düzeltildiğinde, ABH gelişen hastalar ABH gelişmeyen hastalar ile karşılaştırıldığında HR anlamlı olarak yüksekti. (HR 2.207; %95 GA 1.150–4.739) yaş (p<0.001, HR 1.060, %95 GA 1.027–1.094), ejeksiyon fraksiyonu (p=0.012, HR 0.952, %95 GA 0.916–0.989), BUN (p=0.010, HR 1.019, %95 GA 1.005–1.034) and ABH (p=0.031, HR 2.244, %95 GA 1.077–4.676) uzun dönem mortaliteyi belirleyen bağımsız faktörler olarak bulundu.
Sonuç: Çalışmamız ABH’nın, STYME nedeniyle PPKG uygulanan ve KŞ gelişen hastalarda uzun dönem mortalite için bağımsız prognostik faktör olduğunu göstermiştir.
Effect of acute kidney injury on long-term mortality in patients with ST-segment elevation myocardial infarction complicated by cardiogenic shock who underwent primary percutaneous coronary intervention in a high-volume tertiary center
Mert İlker Hayıroğlu1, Emrah Bozbeyoglu1, Özlem Yıldırımtürk1, Ahmet İlker Tekkeşin1, Seçkin Pehlivanoğlu21Department of Cardiology, Dr. Siyami Ersek Thoracic and Cardiovascular Surgery Training and Research Hospital, İstanbul, Turkey2Department of Cardiology, Başkent University Faculty of Medicine, İstanbul, Turkey
Objective: Acute kidney injury (AKI) is a reflection of both renal and cardiac reserve in patients with ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI), but there is a lack of evidence related to the effect of AKI on long-term mortality in patients with STEMI. This study was an investigation of the prognostic value of AKI for long-term mortality in patients with STEMI complicated by cardiogenic shock (CS) and primary percutaneous coronary intervention (PPCI).
Methods: This retrospective analysis evaluated the long-term prognostic impact of AKI on 492 patients with STEMI complicated by CS who were treated with PPCI. AKI was defined as ≥0.3mg/dL increase in serum creatinine within 48 hours or a ≥50% increase in serum creatinine in 7 days, or a reduction in urine output (documented oliguria of less than 0.5mL/kg per hour >6 hours. Patients were grouped according to the incidence of AKI and long-term mortality was compared. Cox regression analysis was used to determine independent prognostic factors of long-term mortality.
Results: In Cox regression analysis, the age- and sex- adjusted hazard ratios (HRs) were higher for all-cause mortality in patients with AKI. [HR: 4.556; 95% confidence interval: (CI) 2.370–8.759]. After adjustment for confounding variables, the relative risk was greater for patients with AKI in comparison with patients without AKI (HR: 2.207; 95% CI: 1.150–4.739). Age (HR: 1.060, 95% CI: 1.027–1.094; p<0.001), left ventricular ejection fraction (HR: 0.952, 95% CI: 0.916–0.989; p=0.012), blood urea nitrogen level (HR: 1.019, 95% CI: 1.005–1.034; p=0.010), and AKI (HR: 2.244, 95% CI: 1.077–4.676; p=0.031) were found to be independent factors to determine long-term mortality.
Conclusion: The results of this study demonstrated that AKI was an independent prognostic factor for long-term mortality among patients with STEMI complicated by CS and treated with PPCI.
Sorumlu Yazar: Mert İlker Hayıroğlu, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |