Koroner arter baypas cerrahisi sonrası gelişen atriyum fibrilasyonu patogenezinde iskemi reperfüzyon hasarı sonucu oluşan oksidatif stresin rolü
Veysel Oktay1, Onur Baydar1, Umit Yasar Sinan1, Cuneyt Kocas1, Okay Abaci1, Ahmet Yildiz1, Zerrin Yigit1, Cenk Eray Yildiz2, Alican Hatemi2, Gurkan Cetin2, Aysem Kaya31İstanbul Üniversitesi, Kardiyoloji Enstitüsü, Kardiyoloji Anabilimdalı2İstanbul Üniversitesi, Kardiyoloji Enstitüsü, Kalp Damar Cerrahisi Anabilimdalı
3İstanbul Ünıversitesi, Kardiyoloji Enstitüsü, Biyokimya Bölümü
Amaç: Çalışmamızda koroner arter bapas cerrahisi (KABC) sonrası gelişen atriyum fibrilasyonu (AF) patogenezinde iskemi reperfüzyon hasarıyla (İRH) ilişkili oksidatif stresin rolünü araştırdık.
Çalışma planı: Çalışmaya elektif koşullarda pompa kullanılarak ve tek başına KABC uygulanan 118 hasta dahil edildi. Hastalar ameliyat sonrası atriyum fibrilasyonu (POAF) gelişimine göre iki gruba ayrıldı. (Grup 1: POAF gelişen hastalar, Grup 2: Sinüs ritminde kalan hastalar). Her iki grup ameliyat öncesi, ameliyat sırasında ve ameliyat sonrasındaki klinik özellikler ile aort kros klemp (AKK) yerleştirilmesi ve uzaklaştırılması sonrası plazma toplam oksidatif durum (TOD) değerleri açısından karşılaştırıldı. POAF öngördürücüleri çok değişkenli lojistik regresyon analiziyle belirlendi.
Bulgular: Her iki grup arasında ameliyat öncesi, sonrası ve ameliyat sırasındaki klinik özellikler açısından yapılan karşılaştırmada grup 1’deki hastaların grup 2’deki hastalara oranla daha ileri yaşta olduğu (65.6±7.20 ve 59.6±9.07, p<0.001), hematokrit seviyelerinin daha düşük olduğu (37.5±5.16 ve 39.7±5.28, p=0.034) ve sol atriyum çaplarının daha geniş olduğu görüldü (39±0.45 ve 3.6±0.48; p=0.006). Grup 1’de yer alan hastaların AKK yerleştirilmesi ve uzaklaştırılması sonrası bakılan plazma TOD değerlerindeki değişimin istatistiksel olarak anlamlı olduğu saptandı [13 (8.6-23), 30 (18.1-47.3), p=0.001 ve 14 (8.8-22.2), 24 (21.4-42.7); p=0.060]. Yoğun bakım ünitesi [3 (2-14) ve 2 (1-58); p=0.001] ve hastanede kalış süresinin [7 (6-85) ve 7 (5-58); p=0.001] Grup 1’deki hastalarda daha uzun olduğu belirlendi. Çok değişkenli lojistik regresyon analizinde yaş (odds oranı [OO]: 1.088, %95 güven aralığı (GA) 1.005- 1.177, p=0.036), hematokrit seviyesi (OO: 0.718, %95 GA 0.538-0.958, p=0.025), pompa derecesi (OO: 1.445, %95 GA 1.059-1.972 p=0.020) ve plazma TOD değerinin (OO: 1.040, %95 GA 1.020-1.050, p=0.040) POAF gelişimi için bağımsız bir belirteç olduğu tespit edildi.
Sonuç: Aort kros klemp ile ilişkili iskemi reperfüzyon hasarı POAF gelişiminde önemli bir faktör olabilir. POAF’nin önlenmesinde ameliyat sırasında oluşan oksidatif stresin azaltılması hedeflenmelidir.
The effect of oxidative stress related with ischemia-reperfusion damage on the pathogenesis of atrial fibrillation developing after coronary artery bypass graft surgery
Veysel Oktay1, Onur Baydar1, Umit Yasar Sinan1, Cuneyt Kocas1, Okay Abaci1, Ahmet Yildiz1, Zerrin Yigit1, Cenk Eray Yildiz2, Alican Hatemi2, Gurkan Cetin2, Aysem Kaya31Department of Cardiology, Cardiology Institute, İstanbul University, İstanbul2Department of Cardiovascular Surgery, İstanbul University, Institute of Cardiology, İstanbul
3Department of Biochemistry, Istanbul University, Institute of Cardiology, Istanbul
Objectives: We aimed to investigate the role of oxidative stress related with ischemia- reperfusion damage on the pathogenesis of atrial fibrillation (AF) developing after coronary artery bypass graft (CABG) surgery.
Study design: In our prospective, single-center study, 118 patients who underwent elective isolated on-pump CABG surgery were included. Patients were divided into two groups according to the development of postoperative atrial fibrillation (POAF) as Group 1: Patients who developed POAF, and Group 2: Patients who remained in sinus rhythm. In addition to preoperative demographic, laboratory, echocardiographic, intraoperative, and postoperative clinical characteristics, levels of plasma total oxidative status (TOS) after placement and removal of aortic cross clamp (ACC) were compared between the two groups. Predictors of POAF were also investigated by multivariate logistic regression analysis.
Results: A comparison of preoperative demographic, laboratory, echocardiographic, and postoperative clinical characteristics between the two groups showed that patients in Group 1 were significantly older (65.6±7.20 vs. 59.6±9.07, p<0.001), had a lower hematocrit level (37.5±5.16 vs. 39.7±5.28; p=0.034), and an enlarged left atrium diameter (39±0.45 vs. 3.6±0.48; p=0.006). Changes in plasma TOS levels after placement and removal of ACC were statistically significant in Group 1 [13 (8.6- 23), 30 (18.1-47.3); p=0.001 vs. 14 (8.8-22.2), 24 (21.4-42.7); p=0.060]. Length of stay in the intensive care unit [3 (2-14) vs. 2 (1-58); p=0.001] and length of stay in hospital [7 (6-85) vs. 7 (5-58); p=0.001] were prolonged in Group 1. In multivariate logistic regression analysis, aging (odds ratio (OR): 1.088, 95% confidence interval (CI): 1.005-1.177; p=0.036), hematocrit level (OR: 0.718, 95% CI: 0.538-0.958; p=0.025), pump temperature (OR: 1.445, 95% CI: 1.059-1.972; p=0.020), and plasma TOS level (OR: 1.040, 95% CI: 1.020-1.050; p=0.040) were found to be independent predictors of POAF.
Conclusion: Ischemia-reperfusion damage related with ACC placement may be an important factor on the pathogenesis of POAF. Minimizing the oxidative stress occurring intraoperatively should be targeted for preventing mortality and morbidity due to POAF
Sorumlu Yazar: Veysel Oktay, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |