Sinüs Ritmine Döndürülen Atriyal Fibrilasyonlu Hastalarda İzometrik ve İzotonik Egzersize Olan Kardiyovasküler Yanıtlardaki Düzelme
Zerrin YİĞİT1, Y.Fzt.Hülya AKDUR2, Ümit ARABACI3, Vedat SANSOY1, Fzt.Nilgün GÜRSES1, Deniz GÜZELSOY11İstanbul Üniversitesi Kardiyoloji Enstitüsü, Kardiyoloji Ana Bilim Dalı2İstanbul Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okulu
3Anestezi ve Reanimasyon Anabilim Dalı
Atriyal fibrilasyonlu (AF) hastalarda eforla çabuk yorulma ve çarpıntı yakınmaları daha sıktır. Sağlıklı kişilerde, egzersizle ortaya çıkan sempatik aktivitedeki artışa bağlı olarak kalp hızının ve sistolik arter basıncının arttığı bilinmektedir. Çalışmamızın amacı, AF'lu hastalarda ritm sinüse döndürüldükten sonra izotonik ve izometrik egzersize kardiyovasküler yanıttaki düzelmeyi saptayarak izotonik ve izometrik egzersiz toleranslarını karşılaştırmaktı. Çalışmaya valvüler olmayan kronik AF'lu (AF süresi >48 saat-<1 yıl) 27 olgu (yaş ort. 63. 10 ± 11.85; 14 kadın, 13 erkek) alındı. İki olguda sinüs ritmi sağlanamadı. Kalan 25 olgu ile çalışma sürdürüldü. Hastalara ritm sinüse çevrilmeden önce ve çevrildikten 48 saat sonra izotonik (treadmill) ve izometrik (handgrip) egzersiz testleri uygulandı. Hastaların istirahatte, egzersizin her kademesinde, maksimum egzersizde ve egzersizin kesilmesi sonrasındaki her dakikada EKG kayıtları alındı, kalp hızları ve kan basınçları ölçüldü. Egzersiz süreleri, kalp hızları, kan basınçları, hız-basınç çarpımları değerlendirildi. İstatistik değerlendirmede lineer korelasyon testi ve tekrarlanan ölçümler için ANOVA testi kullanıldı. İzometrik egzersizde istirahat kalp hızı (6.57 ± 15.02'a 81.81 ± 9.33), egzersizin 1.dk, 2.dk ve 3.dk kalp hızları ritm sinüse döndürüldükten sonra anlamlı olarak düşük bulundu (sırasıyla; p=0.0001, p=0.0014, p=0.0002 ve p<0.0001). İstirahat hız-basınç çarpımları arasında anlamlı fark bulunmamakla birlikte, egzersizin 1., 2. ve 3. dk'larında ölçülen hız-basınç çarpımları ritm AF iken anlamlı olarak yüksekti (sırasıyla; p=0.049, p=0.048 ve p=0.022). Kan basınçları arasında gerek istirahatte gerekse egzersiz sırasında anlamlı fark saptanmadı. İzotonik egzersizle istirahat kalp hızı [95.20 ± 16.16'a 82.45 ± 9.71, (p=0.0015)], egzersizin tüm kademelerindeki kalp hızları, istirahat, egzersizin tüm kademelerindeki hız-basınç çarpımları sinüs ritmi sağlandıktan sonra anlamlı olarak düşük bulundu(hepsi için p<0.0001). Sinüs ritmi sonrasında olguların egzersiz süreleri ve MET değerleri anlamlı olarak arttı (sırasıyla p=0.0014 ve p=0.0054). Sonuç olarak AF'lu hastalarda kardiyoversiyonla sinüs ritminin sağlanması gerek izometrik gerekse izotonik egzersizde, egzersize aşırı kalp hızı yanıtını belirgin olarak düzeltmekte ve olguların efor kapasiteleri anlamlı olarak arttırmaktadır.
Restoring Sinus Rhythm in Patients with Atrial Fibrillation Improves Excessive Cardiovascular Response to Isometric and Isotonic Exercises
Zerrin YİĞİT1, Y.Fzt.Hülya AKDUR2, Ümit ARABACI3, Vedat SANSOY1, Fzt.Nilgün GÜRSES1, Deniz GÜZELSOY112
3
The aim of our study was to compare the tolerance to isometric and isotonic exercises by determining if an improvement would exist, or not, in the cardiovascular response to these exercises after reverting to sinus rhythm in patients with atrial fibrillation. Twenty seven cases with nonvalvular chronic (having periods ranging between 48 hrs and 1 year) atrial fibrillation, 14 female and 13 male (mean age 63.10 ± 11.85 years) were included in the study. Sinus rhythm could not be restored in two cases. The investigation was carried on the remaining 25 cases. Isometric and isotonic exercise tests were performed with all of the patients before and 48 hours after the rhythm was reverted to sinus. Isometric exercise test was performed by handgrip test, and isotonic exercise test was performed immediately after the isometric exercise test by using modified Bruce protocol, limited by symptoms. The electrocardiograms were recorded, and heart rates and blood pressures were measured at rest, at each stage of the exercise, at maximum effort and at every minute of the recovery period. Repeated measures of ANOVA test and linear regression test were used for statistical evaluations. Heart rate at rest was significantly low after reverting rhythm to sinus at isometric exercise (p=0.0001). This decrease continued to be significant at the 1st, 2nd and 3rd minutes of the test (p=0.0014, p=0.0002 and p<0.0001, respectively). Although there were no significant difference between pressure-heart rate products at rest, this value was significantly higher at the 1st, 2nd and 3rd minutes before reverting rhythm to sinus (p=0.049, p=0.048 and p=0.022, respectively). Also, no significant difference was determined between systolic and diastolic arterial pressures neither at rest, nor during exercise. In isotonic exercise, heart rate at rest (p=0.0015), at 1st, 2nd and 3rd minutes of the 1st stage (p<0.0001, for all), at the end of exercise (p<0.0001); the increase in heart rate at 1st, 2nd and 3rd minutes of the 1st stage and at the end of the exercise (p<0.0001, for all); pressure-heart rate products at rest, at 1st, 2nd and 3rd minutes of the 1st stage and at the end of the exercise (p<0.0001, for all) were all found to be significantly low after restoring sinus rhythm. The exercise periods and MET values of the patients increased significantly after sinus rhythm was restored (p=0.0014 and p=0.0054, respectively). Hence, restoring sinus rhythm by cardioversion in patients with atrial fibrillation improves excessive heart rate response to exercise, for both isometric and isotonic exercises. Effort capacities of the cases also increased significantly.
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Benzer makaleler Google Scholar |