Atriyal fibrilasyonlu hastalarda oral antikoagülan kullanımı
Faruk Ertaş, Hamza Duygu, Halit Acet, Nihan Kahya Eren, Cem Nazlı, Asım Oktay ErgeneAtatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kardiyoloji Kliniği, İzmirAmaç: Oral antikoagülan tedavinin atriyal fibrilasyonlu (AF) hastalarda vasküler olay riskini düşürdüğü gösterilmiştir. Bu çalışmada AF tanısı konmuş hastalarda oral antikoagülan tedavinin uygulanma sıklığı, oral antikoagülan tedavi görenlerin etkili INR değerlerine ulaşıp ulaşmadığı ve hastaların hangi nedenle oral antikoagülan ilaç kullanmadığı araştırıldı.
Çalışma planı: Çalışmada Ekim 2007- Kasım 2008 tarihleri arasında polikliniğimize AF tanısıyla başvuran ardışık 426 hasta (256 kadın, 170 erkek; ort. yaş 66±11) değerlendirildi. Hastaların warfarin ve/veya aspirin kullanıp kullanmadığı, oral antikoagülan kullanmıyorsa nedeni sorgulandı. Ayrıca, oral antikoagülan kullanan hastaların INR değerleri ölçüldü.
Bulgular: Hastaların %72.8’inde sürekli/kalıcı AF, %27.2’sinde paroksismal AF vardı. Hastaların %32.4’ü 75 yaş ve üstü gruptaydı. İnme gelişim riski açısından hastaların %69.3’ü yüksek, %21.8’i orta, %8.9’u düşük risk grubundaydı. İnme açısından hipertansiyon (%66.7) en sık görülen risk faktörüydü. Hastaların 107’si (%25.1) aspirin ve warfarin, 21’i (%4.9) sadece warfarin, 237’si (%55.6) sadece aspirin kullanırken, 61 hasta (%14.3) hiçbirini kullanmamaktaydı. Oral antikoagülan kullanma oranı %30.1 bulundu. Yetmiş beş yaş ve üstü hastalarda (p=0.0001), hipertansiyon (p=0.023) ve koroner arter hastalığı (p=0.004) olanlarda oral antikoagülan kullanımı anlamlı derecede azdı. Oral antikoagülan kullanan hastaların %47.7’si (n=61) kılavuzların önerdiği hedef INR değerlerine ulaşabilmişti. Cinsiyet, yaş, klinik risk faktörleri ve sosyoekonomik parametrelerin hiçbiri hastaların hedef INR değerine ulaşmasında etkili bulunmadı. Oral antikoagülan kullanmama nedenleri arasında ilk sırada ilacın hekim tarafından reçetelendirilmemesi (%74.3), ikinci sırada tıbbi kontrendikasyonlar (%9.8) gelmekteydi.
Sonuç: Özellikle inme riski yüksek olan AF’li hastalarda yetersiz oral antikoagülan kullanımının en önemli nedeninin hekimlerden kaynaklandığı görülmekte; bu durum kılavuzların klinik uygulamaya yeterince yansımadığını düşündürmektedir.
Oral anticoagulant use in patients with atrial fibrillation
Faruk Ertaş, Hamza Duygu, Halit Acet, Nihan Kahya Eren, Cem Nazlı, Asım Oktay ErgeneAtaturk Training And Research Hospital, Cardiology, IzmirObjectives: Oral anticoagulant therapy has been shown to decrease the risk for vascular complications in patients with atrial fibrillation (AF). We evaluated the frequency of oral anticoagulant use in patients with AF, whether oral anticoagulant use was associated with effective INR values, and the reasons for not including an anticoagulant in the treatment.
Study design: The study included 426 consecutive patients (256 women, 170 men; mean age 66±11 years) who presented with a diagnosis of AF between October 2007 and November 2008. The patients were inquired about whether they were using warfarin and/or aspirin and the reasons for not taking an oral anticoagulant. The INR levels were measured in those receiving warfarin.
Results: Permanent AF was present in 72.8%, and paroxysmal AF was present in 27.2%. Patients ≥75 years of age accounted for 32.4%. The risk for stroke was high in 69.3%, moderate in 21.8%, and low in 8.9%, hypertension being the most frequent risk factor (66.7%). Inquiry about medications showed that 107 patients (25.1%) were taking aspirin and warfarin, 21 patients (4.9%) and 237 patients (55.6%) were taking warfarin and aspirin alone, respectively, while 61 patients (14.3%) used none. The incidence of oral anticoagulant use was 30.1%, being significantly low in patients ≥75 years of age (p=0.0001), and having hypertension (p=0.023) or coronary artery disease (p=0.004). Effective INR values recommended by the guidelines were attained in 47.7% (n=61) of patients receiving warfarin. Sex, age, clinical risk factors, and socioeconomic parameters were not associated with achievement of target INR values. The most frequent reason for not starting anticoagulant treatment was the low tendency of physicians to prescribe the drug (74.3%), followed by the presence of contraindications (9.8%).
Conclusion: The most important factor for inadequate oral anticoagulant use especially in patients having a high risk for stroke is the low incidence of prescription of the drug by the physicians, suggesting low influence of the guidelines on the clinical practice.
Sorumlu Yazar: Faruk Ertaş, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |