Medikal Olarak Tedavi Edilen Kronik Tromboembolik Pulmoner Hipertansiyonda Sağkalımı Öngörmede TAPSE/sPAP Oranının Yararı
Ayşe Çolak1, Zeynep Kumral1, Mehmet Kış1, Bihter Şentürk1, Dilek Sezgin2, Gökçen Ömeroğlu Şimşek3, Can Sevinç3, Bahri Akdeniz11Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dalı, İzmir, Türkiye2Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Hemşirelik Bölümü, İzmir, Türkiye
3Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı, İzmir, Türkiye
Amaç: Ventriküloarteriyel ayrılmayı gösteren, noninvaziv olarak ölçülen triküspid anüler düzlem sistolik hareketinin sistolik pulmoner arter basıncına bölünmesi ile elde edilen TAPSE/sPAP oranının olumsuz sonuçlarla ilişkili olduğu gösterilmiştir. Ancak TAPSE/sPAP oranının kronik tromboembolik pulmoner hipertansiyon (KTEPH) hastalarındaki prognostik değeri sınırlıdır. Bu çalışmada KTEPH hastalarında TAPSE/sPAP oranının prognoz üzerine etkisi ve bu hastalarda mortalite prediktörlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Medikal olarak tedavi edilen 56 KTEPH olgusu analiz edildi. İki boyutlu ekokardiyografik inceleme ve sağ kalp kateterizasyon bulguları hastane veritabanından kaydedildi. New York Kalp Derneği fonksiyonel sınıfı (NYHA-FS), 6 dakika yürüme mesafesi (6DYM) ve beyin natriüretik peptid (BNP) testi sonuçları kaydedildi.
Bulgular: Olguların medyan yaşı 65,5 yıldı. Medyan 27 aylık takip süresi boyunca 29 (%51.8) hastada mortalite gözlendi. Hayatta olmayan grupta BNP değerleri anlamlı olarak daha yüksek (P = 0.008), 6DYM değerleri daha düşüktü (P = 0.004) ve NHYA-FS değerleri daha kötüydü (P = 0.0001). TAPSE (P = 0.0001) ve TAPSE/sPAP oranı (P = 0.001) hayatta olmayan grupta anlamlı olarak daha düşük ve pulmoner vasküler direnç (PVR) anlamlı olarak daha yüksekti (P = 0.03). Mortaliteyi öngörmek için TAPSE/sPAP oranı için en iyi kesme değeri 0.20 mm/mmHg idi ve sağkalım oranları TAPSE/sPAP oranı ≤0.20 grubunda anlamlı olarak daha düşüktü (log-rank P = 0.012). Mortalite belirleyicileri 6DYM (P = 0.005), NHYA-FS III-IV (P = 0.0001), TAPSE/sPAP oranı ≤0.20 (P = 0.017), PVR (P = 0.008) ve NYHA-FS III-IV ile birlikte TAPSE/sPAP oranı ≤0.20 (P = 0.0001) idi ve NYHA-FS III-IV ile birlikte TAPSE/sPAP oranı ≤0.20’nin tüm nedenlere bağlı mortalitenin bağımsız anlamlı belirleyicisi olduğu gösterildi (P = 0.003).
Sonuç: TAPSE/sPAP oranı ≤0.20 mm/mmHg olan medikal olarak tedavi edilen KTEPH hastalarında sağkalım oranları anlamlı olarak daha düşük saptanmıştır. NYHA-FS III-IV ile birlikte TAPSE/sPAP oranı ≤0.20’nin altıda olmasının kötü prognozun tek bağımsız öngörücüsü olduğu gösterilmiştir.
The Usefulness of the TAPSE/sPAP Ratio for Predicting Survival in Medically Treated Chronic Thromboembolic Pulmonary Hypertension
Ayşe Çolak1, Zeynep Kumral1, Mehmet Kış1, Bihter Şentürk1, Dilek Sezgin2, Gökçen Ömeroğlu Şimşek3, Can Sevinç3, Bahri Akdeniz11Department of Cardiology, Dokuz Eylül University Faculty of Medicine, İzmir, Türkiye2Department of Nursing, Dokuz Eylül University Faculty of Nursing, İzmir, Türkiye
3Department of Pulmonology, Dokuz Eylül University Faculty of Medicine, İzmir, Türkiye
Objective: The ventriculoarterial uncoupling has been linked with unfavorable results as measured noninvasively by tricuspid annular plane systolic excursion divided by systolic pulmonary artery pressure (TAPSE/sPAP). However, its prognostic importance in chronic thromboembolic pulmonary hypertension (CTEPH) is limited. Thus, we determine the effect of the TAPSE/sPAP ratio on outcomes and predictors of all-cause mortality in these patients.
Methods: We analyzed 56 subjects with medically treated CTEPH. Two-dimensional echocardiographic examination and right heart catheterization findings were recorded from the hospital database. Baseline New York Heart Association functional class (NYHA-FC), 6-min walk distance (6MWD), and brain natriuretic peptide (BNP) test results were recorded.
Results: The median age was 65.5 years. Over a median follow-up time of 27 months, 29 (51.8%) patients died. BNP values were higher (P = 0.008), 6MWD values were lower (P = 0.004), and NHYA-FC (P = 0.0001) was worse in the non-survivor group. TAPSE (P = 0.0001) and TAPSE/sPAP ratio (P = 0.001) were significantly lower and pulmonary vascular resistance (PVR) was higher in the non-survivor group (P = 0.03). The best cut-off value for the TAPSE/sPAP ratio for predicting mortality was 0.20 mm/mmHg and the survival rates were significantly lower in the TAPSE/sPAP ratio ≤0.20 group (log-rank P = 0.012). 6MWD (P = 0.005), NHYA-FC III-IV (P = 0.0001), TAPSE/sPAP ratio ≤0.20 (P = 0.017), PVR (P = 0.008), and TAPSE/sPAP ratio ≤0.20 combined with NYHA-FC III-IV (P = 0.0001) were significant determinants and TAPSE/sPAP ratio ≤0.20 combined with NYHA-FC III-IV was the only independent predictor of mortality (P = 0.003).
Conclusion: Medically treated CTEPH patients with a TAPSE/sPAP ratio ≤0.20 had lower survival rates. TAPSE/sPAP ratio≤0.20 combined with NYHA-FC III-IV was the independent predictor of poor prognosis.
Sorumlu Yazar: Ayşe Çolak, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |