Kardiyoloji pratiğinde trombositopeniye olgu bazlı ve pratik yaklaşım
Erman Öztürk1, Ferit Onur Mutluer21Koç Üniversitesi Hematoloji Kliniği, İstanbul2Koç Üniversitesi Kardiyoloji Kliniği, İstanbul
Kardiyoloji pratiğinde atikoagülan ve antitrombosit tedaviler birçok hasta için vazgeçilmezdir. Bu tedaviler trombositopenik hastalarda büyük bir sorundur ve bu hastalarda kanıt derecesi yüksek veriler bulunmamaktadır. Trombositopeni, trombosit sayısı <150x109/L olarak tanımlanırken, ciddi trombositopeni, trombosit sayısı <50x109/L olarak tanımlanmıştır. Psödotrombositopeni, ilaca bağlı trombositopeni, immün trombositopeni, heparine bağlı trombositopeni, trombotik trombositopenik purpura trombositopeninin ana nedenlerinden bazılarıdır. Kanıt yokluğunda tedavi önerileri konservatif, kanama komplikasyonundan çekinilen, defansif tedavi stratejilerinin üzerine kurulmuştur. Trombositopenisi olan birçok akut miyokart enfarktüslü hastanın başarılı acil perkütan koroner girişime gittiği olgu sunumları ile rapor edilmiştir. Bu nedenle antitrombosit tedaviler fayda zarar oranına göre verilmelidir. Konuyla ilgili rehberlerde de düşük molekül ağırlıklı heparinlerin trombosit sayısı >50x109/L olan hastalarda tam doz, trombosit sayısı 25–50x109/L olan hastalarda da yarı dozda verilmesi önerilmektedir. Güncel rehberlerde ciddi trombositopenisi olan hastalarda (trombosit sayısı <25x109/L) antitrombosit ve antikoagülan tedavilerin kesilmesi önerilmektedir fakat bu konuda yeni kanıtlara ihtiyaç duyulmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Antikoagülan, antitrombosit; kardiyoloji; heparine bağlı trombotik trombositopeni; immün trombositopenik purpura; trombositopeni.A practical and case-based approach to thrombocytopenia in cardiology practice
Erman Öztürk1, Ferit Onur Mutluer21Department of Hematology, Koç University Faculty of Medicine, İstanbul, Turkey2Department of Cardiology, Koç University Faculty of Medicine, İstanbul, Turkey
In cardiology practice, anticoagulation and antiplatelet therapies are essential for most patients. As of yet, there is no high quality evidence regarding these treatments in thrombocytopenic patients, which continues to be an issue. Thrombocytopenia is defined as a platelet count of <150x109/L and is classified as severe when the platelet count is <50x109/L. Pseudothrombocytopenia, drug-induced thrombocytopenia, immune thrombocytopenia, heparin-induced thrombocytopenia, and thrombotic thrombocytopenic purpura are some of the main causes of thrombocytopenia. The current treatment suggestions are conservative, as a result of the lack of evidence, built on defensive treatment strategies and the fear of bleeding complications. Many patients with acute myocardial infarction with thrombocytopenia have undergone percutaneous coronary intervention successfully with adjunctive antiplatelet and anticoagulant use, as has been described in case reports. A risk-benefit ratio should be evaluated for antiplatelet therapy. In the relevant guidelines, while full dose low-molecular-weight heparin (LMWH) is recommended for patients with a thrombocyte count of >50x109/L, a half-dose of LMWH is recommended in patients with thrombocytopenia between 25 and 50x109/L. According to the current guidelines, avoiding antiplatelet and anticoagulant treatment should be restricted to patients with very severe thrombocytopenia (i.e., a platelet count <25x109/L), but new data and recommendations are needed.
Keywords: Anticoagulant, antiplatelet; cardiology; heparin induced thrombotic thrombocytopenia; immune thrombocytopenic purpura; thrombocytopenia.Sorumlu Yazar: Erman Öztürk, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |