Seksen yaş altı ve üstü hastalarda ST yükselmeli miyokart enfarktüsü için başarılı birincil anjiyoplasti sonrası erken ve geç dönem klinik sonuçların karşılaştırılması
Vecih Oduncu1, Ayhan Erkol2, Ali Cevat Tanalp3, Cevat Kırma4, Mustafa Bulut4, Atila Bitigen1, Selçuk Pala4, Kürşat Tigen5, Ali M. Esen41Fatih Medical Park Hastanesi, Kardiyoloji Kliniği, İstanbul2Kocaeli Derince Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Kardiyoloji Kliniği, Kocaeli
3Medicana International Hastanesi, Kardiyoloji Kliniği, Ankara
4Kartal Koşuyolu Kalp Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Kardiyoloji Kliniği, İstanbul
5Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kardiyoloji Anabilim Dalı, İstanbul
Amaç: Birincil (primer) perkütan koroner girişimin (p-PKG), ≥80 yaş ve <80 yaş ST yükselmeli miyokart enfarktüslü (STYME) hastalarda etkinliğini karşılaştırmayı amaçladık.
Çalışma planı: Akut STYME nedeniyle p-PKG uygulanan 2213 hasta geriye dönük olarak çalışmaya alındı. Hastalar ileriye dönük olarak (median süre 42 ay) takip edildi. Erken ve geç dönem klinik sonlanımlar yaşa göre karşılaştırıldı.
Bulgular: Hastaların 179’u 80 yaş ve üzerinde idi. İşlem sonrası TIMI 3 akım 80 yaş ve üzeri hastalarda anlamlı olarak daha nadirdi (%82.1 ve %91.1, p<0.001). Hastane içi erken dönemde mortalite (%14.5 ve %3.4, p<0.001), kalp yetersizliği (%20.7 ve %10.5, p<0.001), majör kanama (%9.5 ve %3.3, p<0.001), ikincil VT/VF (%10.1 ve %4.2, p=0.002) ve atriyum fibrilasyonu (%12.8 ve %4.3, p<0.001) oranları, 80 yaş ve üzeri grubu hastalarda anlamlı olarak daha yüksek idi. Toplam mortalite (%40 ve %9.7, p<0.001) ve inme (%5.6 ve %1.1, p=0.005) oranları uzun dönem takipte 80 yaş ve üzeri grubu hastalarda daha yüksek idi. Ancak, iki grup arasında tekrarlayan enfarktüs/revaskülarizasyon oranları açısından fark yoktu. Cox orantısal risk modeli ile yapılan analiz, 80 ve üzeri yaşın uzun dönem mortalite için bağımsız öngördürücü olduğunu gösterdi (risk oranı 2.17, %95 güven aralığı 1.23-4.17, p=0.02).
Sonuç: Yaş, STYME nedeniyle p-PKG yapılan hastalarda mortalitenin bağımsız öngördürücüsüdür. Erken dönem klinik sonuçları olumlu gözükse de, p-PKG’nin uzun dönem klinik etkinliği çok yaşlı hastalarda kısıtlı gözükmektedir.
Comparison of early and late clinical outcomes in patients ≥80 versus <80 years of age after successful primary angioplasty for ST segment elevation myocardial infarction
Vecih Oduncu1, Ayhan Erkol2, Ali Cevat Tanalp3, Cevat Kırma4, Mustafa Bulut4, Atila Bitigen1, Selçuk Pala4, Kürşat Tigen5, Ali M. Esen41Department of Cardiology, Medical Park Fatih Hospital, İstanbul, Turkey2Department of Cardiology, Kocaeli Derince Training and Research Hospital, Kocaeli, Turkey
3Department of Cardiology, Medicana International Hospital, Ankara, Turkey
4Department of Cardiology, Kartal Koşuyolu Heart Training and Research Hospital, İstanbul, Turkey
5Department of Cardiology, Marmara University Faculty of Medicine, Istanbul, Turkey
Objectives: We aimed to compare the efficacy of primary percutaneous coronary intervention (p-PCI) in patients ≥80 versus <80 years of age with ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI).
Study design: We retrospectively enrolled 2213 patients with acute STEMI. The patients were prospectively followed up for a median of 42 months. Early and late clinical outcomes were compared according to age.
Results: One-hundred and seventy-nine (8.1%) of the 2213 patients were aged ≥80 years. Post-procedural TIMI grade 3 flow was significantly less frequent in the age ≥80 years patients (82.1% vs. 91.1%, p<0.001). Rates of mortality (14.5% vs. 3.4%, p<0.001), heart failure (20.7% vs. 10.5%, p<0.001), major hemorrhage (9.5% vs. 3.3%, p<0.001), secondary VT/VF (10.1% vs. 4.2%, p=0.002) and atrial fibrillation (12.8% vs. 4.3%, p<0.001) during the early hospitalization period were significantly higher in the age ≥80 years patient group. Overall rates of mortality (40% vs. 9.7%, p<0.001) and total stroke (5.6% vs. 1.1%, p=0.005) at long-term follow-up were also higher in the age ≥80 years patient group. However, there was no difference between the two groups with respect to the reinfarction/revascularization rates. Analysis, using the Cox proportional hazards model, revealed that age ≥80 to was an independent predictor of longterm mortality (hazard ratio 2.17, 95% CI 1.23-4.17, p=0.02).
Conclusion: Age is an independent predictor of mortality after p-PCI for STEMI. Although it seems to improve early outcomes, the efficacy of p-PCI at long-term follow-up is limited in elderly patients.
Sorumlu Yazar: Ayhan Erkol, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |