Down Sendromu Olan ve Olmayan Çocuklarda Hipotiroidizm ile Kardiyak Bulgular Arasındaki İlişki
Büşra Süzen Celbek1, Hazım Alper Gürsu2, Emine Azak3, Eda Mengen4, Pınar Kocaay5, İbrahim İlker Çetin61Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Hematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara, Türkiye2Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Ankara Şehir Hastanesi, Çocuk Kardiyolojisi Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye
3Ankara Şehir Hastanesi Çocuk Kardiyolojisi Kliniği, Ankara, Türkiye
4Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Endokrinolojisi Kliniği, Ankara, Türkiye
5Ankara Şehir Hastanesi Çocuk Endokrinoloji Bölümü, Ankara, Türkiye
6Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Ankara Şehir Hastanesi Çocuk Kardiyolojisi Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye
Amaç: Down sendromu, çeşitli dismorfizmler ve doğumsal kalp hastalıkları gibi doğumsal malformasyonlarla karakterize genetik bir sendromdur. Down sendromu, hipotiroidizm ve kardiyak bulgular arasındaki ilişkiyi değerlendirmeyi amaçladık.
Yöntemler: Tiroid hormon profilleri, elektrokardiyografik ve ekokardiyografik bulgular değerlendirildi. Hipotiroidi ve Down sendromlu hastalar Grup 1 olarak adlandırıldı. Down sendromlu olmayan hipotiroidili hastalar Grup 2 ve kontrol grubu Grup 3 olarak adlandırıldı. Ekokardiyografik parametreler (interventriküler septum ve sol ventrikül sistolik-diastolik arka duvar kalınlığı, sol ventrikül diastol sonu çapı, ejeksiyon fraksiyonu) vücut yüzey alanına endekslendi. Sol ventrikül kitle indeksi (SVKİ) ve rölatif duvar kalınlığı (RDK) hesaplandı. RDK’sı 0.42’ye eşit veya altında olan hastalar eksantrik hipertrofi veya normal geometri, 0.42’nin üzerinde olanlar ise konsantrik yeniden şekillenme veya konsantrik hipertrofi olarak sınıflandırıldı.
Bulgular: Grup 1 ve 2’nin TSH değerleri Grup 3’e göre anlamlı olarak yüksekti. Grup 1 ve 2 arasında SVKİ açısından anlamlı fark yoktu. RDK açısından; Grup 1’deki 29 hastanın 16’sında konsantrik yeniden şekillenme, 12’sinde normal geometri, bir hastada eksantrik hipertrofi saptandı. Grup 2’de 6 hastada konsantrik yeniden şekillenme, 14 hastada normal geometri saptandı. Üç grup arasında sol ventrikül diastol sonu kalınlık açısından istatistiksel anlamlı fark yoktu.
Sonuç: Down sendromlu hastalarda kardiyak morfoloji ve fonksiyonların hipotiroidizmden önemli ölçüde etkilendiği belirlendi. Down sedromunda hipertrofi varlığının miyokarttaki hücresel değişikliklerden kaynaklanabileceği düşünülmektedir.
The Relationship Between Hypothyroidism and Cardiac Findings in Children With and Without Down Syndrome
Büşra Süzen Celbek1, Hazım Alper Gürsu2, Emine Azak3, Eda Mengen4, Pınar Kocaay5, İbrahim İlker Çetin61Ankara Child Health and Diseases, Hematology Oncology Training and Research Hospital, Ankara, Türkiye2Department of Pediatric Cardiology, University of Health Sciences, Ankara City Hospital, Ankara, Türkiye
3Department of Pediatric Cardiology, Ankara City Hospital, Ankara, Türkiye
4Department of Pediatric Endocrinology, Ankara Training and Research Hospital, Ankara, Türkiye
5Department of Pediatric Endocrinology, Ankara City Hospital, Ankara, Türkiye
6Department of Pediatric Cardiology, Yıldırım Beyazıt University, Ankara City Hospital, Ankara, Türkiye
Objective: Down syndrome is a genetic syndrome characterized with various dysmorphisms and congenital malformations such as congenital heart diseases. We aimed to evaluate the relationship between Down syndrome, hypothyroidism, and cardiac findings.
Methods: Thyroid hormone profiles and echocardiographic findings were evaluated. Patients with hypothyroidism and Down syndrome were named group 1; patients with hypothyroidism without Down syndrome group 2 and group 3 was control. The echocardiographic parameters (interventricular septum and left ventricular systolic, diastolic posterior wall thickness, left ventricular end-diastolic diameter, ejection fraction) were indexed to body surface area. Left ventricular mass index and relative wall thickness were calculated. Patients with relative wall thickness equal to or below 0.42 were classified as eccentric hypertrophy or normal geometry, while those over 0.42 as concentric remodeling or concentric hypertrophy.
Results: Thyroid stimulating hormone values of groups 1 and 2 were significantly higher than those of group 3. There were no significant differences for fT4 between the groups. Interventricular septum and left ventricular posterior wall end-diastolic and end-systolic thickness were significantly higher in group 1 than groups 2 and 3. There was no statistically significant difference in left ventricular mass index between groups 1 and 2. In terms of relative wall thickness, 16 out of 29 patients in group 1 were revealed as concentric remodeling, 12 as normal geometry, 1 patient as eccentric hypertrophy. In group 2, 6 patients were revealed as concentric remodeling, 14 as normal geometry. There was no statistically significant difference of left ventricular end-diastolic thickness between 3 groups.
Conclusion: Cardiac morphology and functions were significantly affected by hypothyroidism in patients with Down syndrome. Hypertrophy in Down syndrome may be caused by the cellular changes in myocardium.
Sorumlu Yazar: Hazım Alper Gürsu, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |