Hastanemize ST-segment yükselmeli miyokart infarktüsü ile başvuran hastaların reperfüzyon tedavilerinin güncel kılavuzlara uygunluğu
Şükrü Karaarslan1, Yusuf İzzettin Alihanoğlu2, Bekir Serhat Yıldız2, Osman Sönmez3, Ahmet Soylu4, Ahmet Bacaksız3, İhsan Alur5, Kurtuluş Özdemir4, Akif Düzenli41Niğde Devlet Hastanesi, Kardiyoloji, Türkiye2Denizli Devlet Hastanesi, Kardiyoloji, Türkiye
3Bezmialem Üniversitesi, Kardiyoloji, Türkiye
4Selçuk Üniversitesi, Meram Tıp Fakültesi, Kardiyoloji, Konya, Türkiye
5Denizli Devlet Hastanesi, Kalp Damar Cerrahisi, Denizli, Türkiye
Amaç: Bu çalışmada, hastanemize ST-segment yükselmeli miyokart infarktüsü (STEMI) ile başvuran hastaların reperfüzyon tedavilerinin güncel kılavuzlara uygunluğu araştırıldı. Ayrıca optimal reperfüzyon tedavisini etkileyebilecek hastane içi ve dışı faktörlerin belirlenmesi hedeflendi.
Çalışma planı: STEMI ile başvuran 176 hastanın reperfüzyon stratejisi belirlendi. Bir sağlık kuruluşuna ilk başvurudan balon anjiyoplasti veya trombolitik tedavi başlama anına kadar geçen geçen süreler (kapı-balon ve kapı-iğne süreleri), başvurulan ilk sağlık kuruluşundan sevk edildikten sonra hastanemiz acil servisinde balon anjiyoplasti veya trombolitik başlama anına kadar geçen süreler (acil servis-balon ve acil servis-iğne süreleri) hesaplandı. Hastane içi gecikme sebeplerini belirlemek amacıyla hastanın acil servise kabulünden sonra kardiyoloğun aranma zamanı, kardiyoloğun hastayı görme zamanı ve transfer süreleri kaydedildi. Hastayı sevk eden hekimin kardiyolog olup olmaması ve başvurunun çalışma saatlerinde olup olmamasının reperfüzyon sürelerine etkisi incelendi.
Bulgular: Kapı-balon süresi başka merkezden sevk edilen hastalarda ortalama 228 dakika, doğrudan acil servisimize başvuran hastalarda ise ortalama 98 dakika olarak hesaplandı. Sevk edilen hastaların mekanik reperfüzyon süreleri, Amerikan Kalp Derneği (AHA) kılavuzuna göre sadece hastaların %6’sında uygunken, Avrupa Kardiyoloji Derneği (ESC) kılavuzuna göre hastaların %13’ünde uygun bulundu. Doğrudan hastane acil servisine başvuran hastalarda ise bu oranlar AHA kılavuzuna göre %58 iken ESC kılavuzuna göre %73 idi. Bununla birlikte başvurunun çalışma saatleri içinde olması ve sevk eden hekimin kardiyolog olup olmamasının reperfüzyon süresine anlamlı derecede etki etmediği görüldü.
Sonuç: STEMI ile hastanemize gelen hastaların reperfüzyon tedavilerinin tavsiye edilen hedef sürede gerçekleştirilmesinde günümüz kılavuzlarına çok düşük oranda uyulduğu ortaya çıkmıştır. Çalışmamız sırasında tespit ettiğimiz gecikme sebeplerine bakacak olursak gerek sağlık camiası, gerekse ülke politikası bakımından ciddi derecede önlemler almamız gerektiği ortadadır.
Appropriateness of the current guidelines on reperfusion treatment for patients applying to our hospital with ST-segment elevation acute myocardial infarction
Şükrü Karaarslan1, Yusuf İzzettin Alihanoğlu2, Bekir Serhat Yıldız2, Osman Sönmez3, Ahmet Soylu4, Ahmet Bacaksız3, İhsan Alur5, Kurtuluş Özdemir4, Akif Düzenli41Department of Cardiology, Nigde State Hospital, Nigde, Turkey2Department of Cardiology, Denizli State Hospital, Denizli, Turkey
3Department of Cardiovascular Surgery, Denizli State Hospital, Denizli, Turkey
4Department of Cardiology, Bezmialem University Faculty of Medicine, İstanbul, Turkey
5Department of Cardiology Selcuk University, Meram Faculty of Medicine, Konya, Turkey
Objectives: This study investigated the appropriateness of treatment for patients admitted with ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI) according to the current guidelines. We also aimed to determine in-patient and out-patient factors affecting optimal reperfusion therapy.
Study design: The reperfusion therapy of 176 patients with STEMI was determined. The time period from first contact with a healthcare provider to the time of balloon inflation (door to balloon time), and from the time period of first contact with a healthcare provider to the time of initiation of a thrombolytic (door to needle time) were calculated. Similarly, the time from admission at the emergency service (ES) of our hospital after referral to the moment of balloon inflation (ES to balloon time) and the period from admission to ES at our hospital to the moment of initiation of a thrombolytic (ES to needle time) were calculated. In order to determine the amount of in-hospital delay, the time from ES admission to the call to the cardiology department and the time for the cardiologist to evaluate the patient and transfer time were recorded. Whether the referring physician was a cardiologist and the effect of work hours on the reperfusion period was also recorded.
Results: The door to balloon time in the referred patient group was calculated as an average of 228 minutes, while the time for patients directly admitted to ES was calculated as an average of 98 minutes. Patients referred for the mechanical reperfusion period compared to American Heart Association (AHA) guidelines consisted of only 6% of the eligible patients, while according to the European Society of Cardiology (ESC) guidelines 13% of patients were appropriate. Patients who were directly admitted to ES, experienced rates according to AHA guidelines and 73% experienced these rates according to ESC guidelines. We also found no significant effect of working hours or referring physician’s specialty (cardiologist or other) on reperfusion time.
Conclusion: Compliance rates of reperfusion therapy for patients presenting with STEMI was very low. We realized, when taking into consideration the reasons for delay in terms of both health community and the policy of the country, it is obvious that we have to take strict measures.
Sorumlu Yazar: Bekir Serhat Yıldız, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |