Yapay Triküspid Kapaklı Hastaların Orta Vadeli Takip Sonuçları
M.Murat DEMİRTAŞ1, M.Nuri KARABULUT1, Mehmet KAPLAN1, Bülent KETENCİ1, Sabri DAĞSALI1, Azmi ÖZLER1, Ergin EREN1Siyami Ersek Thoracic and Cardiovascular Surgery Center, Istanbul, TurkeyOcak 1980, Ocak 1996 tarihleri arasında 620 mültivalvüler kalp hastasına çeşitli tiplerde triküspid kapak girişimi uygulandı (De Vega annüloplasti: 483, Kay annüloplasti: 8. Duran ringi implantasyonu: 15, Puig-Massana ringi: 18). Bunların 96'sına (% 15.5) 100 prostetik triküspid kapağı (69 mekanik, 31 biyolojik) takıldı. Bu olgulara aynı zamanda 65-mitral, 21 aort kapağı implante edildi. Kırk üç hasta daha önce kapalı mitral komissürotomi (12), mitral kapak replasmanı (18), mitral ve aort kapak replasmanı (6), ventriküler septal defekt tamiri (2), atriyal septal defekt tamiri (2), Fallot tetralojisi tam düzeltme operasyonu (1) ve Ebstein anomalisi onarımı (2) gibi cerrahi girişimler geçirmişlerdi. Ortalama yaş 35±11 (14-56) yıldı ve olguların % 20'si erkekti. Tüm hastalarda önce bir annüloplastik teknik denendi. Fakat yeterli sonuç alınmayan olgularda triküspid kapak replasmanı yapıldı. Konjenital olgular dışındaki hastalarda triküspid girişimleri kardiopulmoner bypass (CPB) altında çalışan kalpte gerçekleştirildi. Preoperatif pulmoner arter basıncı (PAP): 54 ± 21, pulmoner kapiller basınç (PCWP): 23±8, santral venöz basınç (CVP): 16 ± 5 mmHg olarak ölçüldü. Olguların % 95'i atriyal fibrilasyondaydı. Erken mortalite % 26 oldu. Olguların % 84'ü 2 ay ile 121 ay arasında (ortalama 45 ± 22 ay) izlendi. Dört olgu triküspid kapak disfonksiyonu (tromboz: 2, biyolojik kapak dejenerasyonu: 1, paravalvüler kaçak: 1) nedeniyle tekrar ameliyat edildi. İzleme döneminde 6 olgu (% 8.5) kaybedildi. Oniki, 36 ve 48 aylık yaşama oranları sırasıyla % 66, % 52 ve % 30 olarak hesaplandı. Mediyan yaşam süresi 42 ay oldu. Hayatta kalanların NYHA fonksiyonel kapasiteleri % 67 olguda klas I ve II düzeyindeydi. Sonuç olarak, tamiri başarılı olmayan triküspid kapakların prostetik kapaklarla değiştirilmesi, yüksek erken mortaliteye rağmen orta vadede kabul edilebilir bir yaşam süresi sağlamaktadır.
Anahtar Kelimeler: Triküspid kapak, annüloplasti, mekanik kapak, biyoprotez, replasman.Midterm Follow-up of Patients Following Tricuspid Valve Replacement
M.Murat DEMİRTAŞ1, M.Nuri KARABULUT1, Mehmet KAPLAN1, Bülent KETENCİ1, Sabri DAĞSALI1, Azmi ÖZLER1, Ergin EREN1Between January 1980 and January 1996, 620 patients with valvular heart diseases underwent several types of tricuspid valve procedures (De Vega annuloplasty: 483, Kay annuloplasty: 8, implantation of Duran ring: 15, implantation of Puig-Massana ring: 18) associated valvular heart surgery. Of these cases 96 patients (15.5%) received 100 prosthetic tricuspid. valves (96 mechanical, 31 biologic). Sixty-five mitral, 21 aortic concomitant valve replacements were also made. Forty-three cases (45%) had previous heart surgery including closed mitral commissurotomy (12), mitral valve replacement ( 18), mitral and aortic valve replacement (6), repair of ventricular septal defect (VSD: 2), repair of atrial septal defect (ASD: 2), total correction of tetralogy of Fallot ( 1 ), and repair of Ebstein's anomaly (2). Mean age was 35 ± 1 1 years (range 14-56 years), and 20% of the patients were males. In all cases, an annuloplastic technique was first attempted for the tricuspid valve, but when this was not successful, valve replacement was performed. Nearly in all patients, except congenital cases such as repair of an ASD, VSD or Ebstein's anomaly, tricuspid procedures were accomplished under cardiopulmonary bypass with the beating heart, without aortic clamping. Preoperative hemodynamic measurements of the patients were as follows: PAP 54±21, PCWP 23±8, CVP 16±5 mmHg. Atrial fibrillation was present in 95% of the cases. Early (30 days or hospital) mortality was 26%. Eighty-four percent of cases were followed-up from two months to 121 months (mean 45±22 months). Four (4%) of the patients required reoperation for tricuspid valve dysfunction (thrombosis 2, degeneration of the bioprosthesis 1, paravalvular leakage 1). During the follow-up period there were six (8.5 %) Iate deaths. survival rates for 12, 36, and 48 months were 66%, 52%, and 30%, respectively, the median survival being 42 months. Sixty- seven percent of the survivors were in NYHA functional class I and II. We conclude that, in cases in which repairing is not possible nor successful, tricuspid valve replaccment should be performed , keeping in mind that the early mortality rate is high, however, the mid-term survival is barely in acceptable limits.
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Benzer makaleler Google Scholar |