Atriyal fibrilasyonda demir eksikliği ve hematinik eksiklikler: Eşlik eden hastalıklara yeni bir bakış açısı
Muhammed Keskin1, Dilek Ural2, Servet Altay3, Onur Argan2, Edibe Betül Börklü4, Ömer Kozan11Sultan Abdülhamid Han Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Kardiyoloji Kliniği, İstanbul2Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kardiyoloji Bilim Dalı, Kocaeli
3Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kardiyoloji Bilim Dalı, Edirne
4Dr. Siyami Ersek Göğüs, Kalp ve Damar Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Kardiyoloji Kliniği, İstanbul
Amaç: Demir eksikliği (DE) en sık görülen nutrisyonel eksikliktir ve kalp yetersizliği (KY) gibi bazı durumların varlığında demir metabolizmasında daha ciddi bozukluklar meydana gelebilir. KY ve atriyal fibrilasyonun (AF) kronik enflamatuvar patofizyoloji ve diğer birçok sayıdaki ortak özelliklerine rağmen AF hastalarında DE ve diğer hematinik eksikliklerin prevelansı ortaya konulmamıştır.
Yöntemler: Bu çalışmada, demir (serum ferritin <100 μg/L veya ferritin 100–299 μg/L olmakla beraber transferrin satürasyonu <20%), vitamin B12 (<200 pg/mL) ve folat eksikliği (<4.0 ng/mL) valvüler olmayan AF tanısı olup korunmuş sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonuna sahip KY semptomu olmayan 101 hastada değerlendirildi ve sonuçlar yaş ve cinsiyet bakımından benzer 35 kontrol hastasıyla karşılaştırıldı.
Bulgular: Hastaların %26’sında anemi saptandı. Toplam 48 (%47.6) hastada DE, 10 (%9.9) hastada vitamin B12 eksikliği ve 13 (%12.9) hastada folat eksikliği saptandı. Kontrol ve paroksismal AF grupları arasındaki DE prevelansı benzer olmakla beraber persistan ve permanent AF hastalarında DE prevelansı tedrici artış göstermekteydi. Tek değişkenli lojistik regresyon analizinde paroksismale kıyasla permanent AF [Odds oranı (OO): 2.17; 95% güven aralığı (GA): 0.82–5.69; p=0.011], yüksek duyarlı C-reaktif protein (OO: 1.47; 95% GA: 0.93–2.36; p=0.019), N-terminal pro b-tip natriüretik peptid (OO: 1.24; 95% GA: 0.96– 1.71; =0.034) ve beyaz kan hücresi sayısı (OO: 1.21; 95% GA: 0.95–1.58; p=0.041) DE ile ilişkili saptandı. Çoklu değişkenli analizde ise permanent AF, DE ile bağımsız olarak ilişkili tek klinik değişken olarak saptandı (OO: 4.30; 95% GA: 0.83–12.07; p=0.039).
Sonuç: DE permanent AF’de aynen KY’de olduğu gibi sık olarak görülür. Enflamasyon ve nörohormonal aktivasyonun bu duruma katkısı göze çarpmaktadır.
Iron deficiency and hematinic deficiencies in atrial fibrillation: A new insight into comorbidities
Muhammed Keskin1, Dilek Ural2, Servet Altay3, Onur Argan2, Edibe Betül Börklü4, Ömer Kozan11Department of Cardiology, Sultan Abdülhamid Han Training and Research Hospital, İstanbul, Turkey2Department of Cardiology, Kocaeli University Faculty of Medicine, İstanbul, Turkey
3Department of Cardiology, Trakya University Faculty of Medicine, Edirne, Turkey
4Department of Cardiology, Dr. Siyami Ersek Thoracic and Cardiovascular Surgery Training and Research Hospital, İstanbul, Turkey
Objective: Iron deficiency (ID) is the most common nutritional deficiency, and iron metabolism becomes further deteriorated in the presence of certain conditions, such as heart failure (HF). Atrial fibrillation (AF) has many similarities to HF, including a chronic inflammatory pathophysiology; however, the prevalence of ID and other hematinic deficiencies in AF patients have not been determined.
Methods: In this study, the prevalence of iron (serum ferritin <100 µg/L or ferritin 100–299 µg/L with transferrin saturation <20%), vitamin B12 (<200 pg/mL), and folate deficiency (<4.0 ng/mL) was evaluated in 101 patients with non-valvular AF with preserved left ventricular ejection fraction and no signs of HF, and the results were compared with 35 age- and gender-matched controls.
Results: Anemia was detected in 26% of the patients. A total of 48 (47.6%) patients had ID, 10 (9.9%) had a vitamin B12 deficiency, and 13 (12.9%) had a folate deficiency. The prevalence of ID was similar in the controls and the paroxysmal AF patients, but increased gradually in persistent and permanent AF. Univariate logistic regression analysis demonstrated that permanent vs. paroxysmal AF [Odds ratio (OR): 2.17; 95% confidence interval (CI): 0.82–5.69; p=0.011], high sensitive C-reactive protein (OR: 1.47; 95% CI: 0.93–2.36; p=0.019), N-terminal pro b-type natriuretic peptide (OR: 1.24; 95% CI: 0.96–1.71; p=0.034), and white blood cell count (OR: 1.21; 95% CI: 0.95–1.58; p=0.041) were associated with ID. In multivariable analysis, permanent AF remained as an independent clinical associate of ID (OR: 4.30; 95% CI: 0.83–12.07; p=0.039).
Conclusion: ID is common in permanent AF, as in HF. Inflammation and neurohormonal activation seem to contribute to its development.
Sorumlu Yazar: Muhammed Keskin, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |