Takılabilir kardiyoverter defibrilatör ile tedavi edilen malign ventrikül taşiaritmili hastaların uzun dönem sonuçları
Abdurrahman Eksik1, Ahmet Akyol1, Tuğrul Norgaz1, İzzet Erdinler1, Nazmiye Çakmak1, Ahmet Taha Alper1, Hakan Hasdemir1, Kadir Gürkan1, Tanju Ulufer1Siyami Ersek Göğüs Kalp ve Damar Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kardiyoloji Bölümü, İstanbulAmaç: Takılabilir kardiyoverter defibrilatör (TKD) ventrikül taşikardisi (VT) ve ventrikül fibrilasyonundan (VF) dolayı ani ölümü önlemede en etkin tedavidir. Bu çalışmada hastanemizde son altı yıl içinde kardiyoverter defibrilatör takılan hastaların uzun dönem takip sonuçları geriye dönük olarak değerlendirildi. Çalışma planı: Çalışmaya kardiyoverter defibrilatör takılan ardışık 70 hasta (63 erkek, 7 kadın; ort. yaş 64.6±8.5) alındı. Altı hastada iki odacıklı, 64 hastada tek odacıklı TKD kullanıldı. Elektrofizyoloji laboratuvarımızın kayıtları kullanılarak hastaların demografik verileri, ekokardiyografik sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonları, klinik durumları, TKD endikasyonları, TKD kullanım şekli ve kullanılan ilaçlar araştırıldı. Ortalama takip süresi 3.08±1.31 yıl idi. Bulgular: İzlem sırasında 10 hasta (%14.3) yaşamını yitirdi. İki hastada (%20) ani aritmik ölüm görülürken, diğer ölümlerin ikisi kardiyak olmayan nedenlere (serebral atak, solunumun durması), altısı kardiyak nedenlere (konjestif kalp yetersizliği) bağlıydı. Yirmi hastada (%28.6) tedavi gerektirecek taşikardi epizodu saptanmadı. Kırk iki hastada 631 adet sürekli VT epizodu görüldü; bunlar için toplam 1188 antitaşikardik pacing (ATP) girişimi vardı (ort. 1.9 ATP). Sürekli VT epizodlarının 535’i (%84.8) ATP ile sonlanırken, 96’sında (%15.2) kardiyoversiyon gerekti. Ventrikül fibrilasyonu epizodlarının hepsinde (n=160) defibrilasyon tedavisi başarılı olmuştu. Beş hastada (%7.1) 11 adet uygunsuz şok uygulandığı görüldü; bunların hepsinde tek odacıklı TKD kullanılmıştı. Ayrıca, 11 hastada (%15.7) replasman gerekti. New York Heart Association sınıflamasına göre, sınıf III'deki 12 hastada epizod sıklığının anlamlı derecede fazla olduğu görüldü (p=0.019). Sonuç: Çalışmamız, TKD’nin ventrikül taşiaritmilerini ATP ve/veya şok tedavisi uygulayarak, yüksek güvenlik ve etkinlikte başarılı bir şekilde sonlandırdığını gösterdi.
Anahtar Kelimeler: Aritmi; defibrilatör, takılabilir; taşikardi, ventrikül; ventrikül disfonksiyonu, sol; ventrikül fibrilasyonuLong-term results of cardioverter defibrillator implantation in patients with malignant ventricular tachyarrhythmias
Abdurrahman Eksik1, Ahmet Akyol1, Tuğrul Norgaz1, İzzet Erdinler1, Nazmiye Çakmak1, Ahmet Taha Alper1, Hakan Hasdemir1, Kadir Gürkan1, Tanju Ulufer1Objectives: Implantable cardioverter defibrillator (ICD) is the most effective treatment for the prevention of sudden death in patients with ventricular tachycardia (VT) or ventricular fibrillation (VF). We retrospectively evaluated the long-term results of patients who had undergone cardioverter defibrillator implantation during the past six years. Study design: The study included 70 consecutive patients (63 men, 7 women; mean age 64.6±8.5 years) who received treatment with a dual-chamber (n=6) or single-chamber (n=64) ICD. Data on demographic and clinical features, echocardiographic left ventricular ejection fractions, ICD indications, clinical course, ICD performance, and medications were derived from the records of our electrophysiology laboratory. The mean follow-up period was 3.1±1.3 years. Results: Mortality occurred in 10 (14.3%) patients due to sudden arrhythmic death (n=2), noncardiac (cerebrovascular accident, respiratory arrest) causes (n=2), and cardiac (congestive heart failure) causes (n=6). No tachycardiac episodes were detected in 20 patients (28.6%). Forty-two patients had 631 spontaneous sustained VT episodes, for which 1,188 attempts of antitachycardia pacing (ATP) were made (mean 1.9 ATP). The large majority of sustained VT episodes (n=535, 84.8%) were successfully terminated by ATP, while the rest (n=96, 15.2%) required cardioversion. Defibrillation was successful in all the VF episodes (n=160). There were 11 inappropriate interventions in five patients (7.1%), all of whom had a single-chamber ICD. Eleven patients (15.7%) required replacement. According to the New York Heart Association (NYHA) functional class assessment, 12 patients with NYHA III had a significantly greater number of episodes (p=0.019). Conclusion: Our results show that ICD is successful in terminating ventricular tachyarrhythmias either by ATP or shock treatment with high efficacy and safety.
Keywords: Arrhythmia; defibrillators, implantable; tachycardia, ventricular; ventricular dysfunction, left; ventricular fibrillation| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Benzer makaleler Google Scholar |