Hipertiroidide P Dalga Süresi ve P Dalga Dispersiyonu: Antitiroid Tedavinin Etkisi
Yeşim GÜRAY1, Ümit GÜRAY1, M.Birhan YILMAZ1, Hakan ALTAY1, Halil KISACIK1, Serdar GÜLER2, Şule KORKMAZ11Tiirkiye Yiiksek İh1isas Has/anesi, Kardiyo/oji Kliniği2Ankara Hastanesi, Endokrinoloji Kliniği, Ankara
Hipertiroidi hastalarında atriyal fibrilasyona (AF) normal popülasyona göre daha sık rastlanmaktadır. On iki derivasyonlu yüzey elektrokardiyogramından (EKG) hesaplanan maksimum P dalga süresi ve P dalga dispersiyonunun (PDD) uzamasının, paroksismal atriyal fibrilasyon (PAF) gelişimi ile yakından ilişkili olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada, hipertiroidi tanısı almış PAF'ı olan ve olmayan hastalarda bu P dalga parametreleri, ötiroid sağlıklı bireylerle karşılaştırılmıştır. Ayrıca antitiroid tedavi sonrası bahsedilen P dalga parametrelerindeki değişim incelenmiştir. Çalışmamıza 52 ardışık hipertiroidi tanısı alan hasta dahil edildi. Tüm hastaların 24 saatlik Holter kayıtları alındı ve PAF varlığına göre bu hastalar iki gruba ayrıldı (PAF+ 29 hasta, PAF- 23 hasta). Tüm hastaların maksimum P dalga süresi (P mak), minimum P dalga süresi (P min) 12-derivasyonlu yüzey EKG kayıtlarından ölçüldü. PDD, P mak'dan P min çıkarılarak hesaplandı. Bulgularımıza göre hem PAF+ hem de PAF- hipertiroidi grubunun P mak değerlerinin kontrol grubundan daha uzun olduğu saptandı (sırasıyla, 114.8±11.6 msn; 105.6±11msn; 91±7.6 msn, p<0.001). Aynı şekilde, PDD değerleri de daha uzundu (sırasıyla, 53.3±12 msn; 43.6±10 msn; 31.2±5 msn p<0.001). P min değerlerinde ise anlamlı fark saptanmadı. Aynı zamanda, PAF+ grubun P mak ve PDD değerleri PAF- gruba göre anlamlı şekilde daha uzundu (P mak için p=0.006, PDD için p=0.003). Her iki hasta grubu, antitiroid tedavi sonrasında ötiroid hale geldikten sonra, P mak değerleri PAF+ grupta 106±10 msn'ye gerilerken (p<0.001), PDD ise 42.2±8.7 msn'ye geriledi (p<0.001). PAF- grupta ise P mak 97±14msn'ye gerilerken (p=0.001), PDD değerleri 34.5 ±6.4 msn'ye geriledi (p<0.001). Her iki grupta da P min değerlerinde anlamlı değişiklik saptanmadı. Yaşla düzeltilmiş PWD PAF prevelansı ile anlamlı olarak birliktedir. Sonuç olarak, yüzey EKG'den hesaplanan P mak ve PDD değerlerindeki artışın hipertiroidi hastalarında yüksek AF gelişim riskini yansıttığı düşünülmüştür. Antitiroid tedavi sonrası her iki parametrede gözlenen azalmanın ise tiroid hormonlarının atriyal elektrofizyoloji üzerindeki olumsuz etkilerinin azalmasına bağlanmıştır. (Türk Kardiyol Dern Arş 2004; 32: 556-563)
Anahtar Kelimeler: Antitiroid tedavi, hipertiroidi, paroksismal atriyal fibrilasyon, P dalga dispersiyonu, P dalga süresiP Wave Duration and P Wave Dispersion in Hyperthyroidism: Effect of Antithyroid Treatment
Yeşim GÜRAY1, Ümit GÜRAY1, M.Birhan YILMAZ1, Hakan ALTAY1, Halil KISACIK1, Serdar GÜLER2, Şule KORKMAZ112
Atrial fibrillation is frequently encountered in patients with hyperthyroidism. Previously, it was shown that prolonged maximum P wave duration and increased P wave dispersion on 12-lead surface electrocardiograms (ECG) are closely related to the development of paroxysmal atrial fibrillation (PAF). In this study, these P wave parameters were measured from 12-lead surface ECG in hyperthyroid patients with or without PAF during sinus rhythm and compared to euthyroid controls. In addition, influence of pharmacologic antithyroid therapy on these P wave parameters was investigated. Fifty-two hyperthyroid patients were included in the study. All patients underwent 24-hour Holter recordings and then, patients were divided into two groups according to the presence (PAF+; n=29) or absence (PAF-; n=23) of PAF. Maximum P wave duration (P max), minimum P wave duration (P min) were measured from the 12-lead surface ECG and P dispersion (PWD=P max-P min) values were then calculated. P max values were found to be significantly longer in both PAF+ (114.8±11.6 ms) and PAF- (105.6±11ms) patient groups as compared to controls (91±7.6 ms; p<0.001 for both comparisons). PWD values of both PAF+ and PAF- groups were also significantly higher than the controls (53.3±12 ms, 43.6±10 ms and 31.2±5 ms, respectively; p<0.001 for both comparisons). Age-adjusted PWD were significatly associated with the prevalans of PAF. Moreover P max and PWD values were significantly higher in PAF+ group as compared to PAF- group (p=0.006 for P max, p=0.003 for PWD). There were no significant differences in P min among groups. After restoration of euthyroidism by antithyroid therapy, P max (106±10ms, p<0.001) and PWD (42.2±6.4 ms, p<0.001) were found to be significantly decreased in PAF+ group as compared to baseline. In PAF- patients, P max (97.7±14 ms, p=0.001) and PWD (34.5±6.4 ms, p<0.001) were also decreased. In both groups, no significant changes were detected in P min values between baseline and after treatment. It is concluded that prolongation of P max and PWD in hyperthyroid patients could reflect a propensity to develop atrial fibrillation. However, significant decline in both of these P wave parameters after management of hyperthyroidism is thought to be the result of decreased unfavorable effects of circulating thyroid hormones on atrial electrophysiology. (Türk Kardiyol Dern Arş 2004; 32: 556-563)
Keywords: Antithyroid therapy, hyperthyroidism, paroxysmal atrial fibrillation, P wave dispersion, P wave duration| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Benzer makaleler Google Scholar |