Kronik tam veya kısmi koroner arter tıkanıklıklarında intrakoroner stent uygulamasının sol ventrikül sistolik fonksiyonları ve fonksiyonel kapasite üzerine etkisi
Doğan Erdoğan1, Mehmet Özaydın2, Yılmaz Nişancı3, Faruk Erzengin31Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi, Konya Araştırma ve Uygulama Merkezi Kardiyoloji Anabilim Dalı, Konya2Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dalı, Isparta
3İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dalı, İstanbul
Amaç: Kronik tam ve kısmi tıkanıklıklarda başarılı intrakoroner stent uygulamasının sol ventrikül genel ve bölgesel sistolik fonksiyonları ve fonksiyonel kapasite üzerine etkisi değerlendirildi.
Çalışma planı: Başarılı intrakoroner stent uygulanan 36 hasta (31 erkek, 5 kadın; ort. yaş 52.5; dağılım 40-65) herhangi bir koroner arterde kronik tam (n=24) veya kısmi tıkanıklık (n=12) bulunmasına göre iki gruba ayrıldı. Kontrol anjiyografileri işlem sonrası 3-9. aylarda yapıldı. İşlem sonrası sol ventrikül global ejeksiyon fraksiyonundaki ve sol ventrikül bölgesel duvar hareket bozukluğundaki değişiklikler ve fonksiyonel kapasitedeki düzelme değerlendirildi. Hastaların semptom durumu Kanada Kalp Derneği’ne göre sınıflandırıldı. Ortalama takip süresi tam tıkanıklık grubunda 6.0±3.1 ay, kısmi tıkanıklık grubunda 5.8±2.9 ay idi.
Bulgular: İşlem sonrasında her iki grupta koroner darlık ve yeniden tıkanma oranları benzer bulundu. Yeniden tıkanıklık veya darlık olan hastalarda fonksiyonel kapasite olmayanlara göre anlamlı derecede daha düşük idi (p<0.001). Tam tıkanıklık grubunda stent uygulaması sonrasında sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonunda anlamlı artış sağlanırken (p=0.01), kısmı tıkanıklık grubundaki artış anlamlı değildi (p=0.07). Bu açıdan işlem sonrasında iki grup arasındaki fark anlamlı idi (p=0.04). Her iki grupta da işlem öncesine göre bölgesel sistolik fonksiyonlarda (sırasıyla p=0.008 ve p=0.02) ve fonksiyonel kapasitede (sırasıyla p<0.0001 ve p=0.02) anlamlı etki gözlendi; ancak takipte her iki açıdan da iki grup arasında anlamlı farklılık yoktu (p>0.05).
Sonuç: Başarılı stent uygulamasından sonra sol ventrikülün bölgesel ve genel sistolik fonksiyonlarında ve fonksiyonel kapasitede görülen düzelme kronik tam koroner arter tıkanıklıklarında kısmi tıkanıklıklara göre daha belirgindir.
The effect of intracoronary stent implantation on left ventricular systolic functions and functional capacity in patients with chronic total or subtotal occlusions
Doğan Erdoğan1, Mehmet Özaydın2, Yılmaz Nişancı3, Faruk Erzengin31Baskent University Faculty of Medicine, Department of Cardiology Research Center of Konya Konya, Turkey2Süleyman Demirel University Faculty of Medicine, Department of Cardiology, Isparta, Turkey
3Istanbul University Faculty of Medicine, Department of Cardiology, Istanbul, Turkey
Objectives: We evaluated the effect of successful intracoronary stent implantation on regional and global left ventricular systolic functions and functional capacity in patients with chronic total or subtotal occlusions.
Study design: Thirty-six patients (31 males, 5 females; mean age 52.5 years; range 40 to 65 years) who underwent successful stent implantation were divided into two groups depending on the presence of chronic total (n=24) or subtotal (n=12) occlusion in coronary arteries. Control angiographies were obtained after three to nine months and changes in global ejection fraction and regional wall motion of the left ventricle and functional capacity were assessed. Symptoms were assessed according to the Canadian Cardiovascular Society classification system. The mean follow-up periods were 6.0±3.1 months and 5.8±2.9 months in total and subtotal occlusion groups, respectively.
Results: Following the procedure, coronary restenosis and reocclusion rates were similar in both groups. Patients with restenosis and reocclusion had significantly lower functional capacity than those without restenosis and reocclusion (p<0.001). Left ventricular ejection fraction significantly improved in the total occlusion group (p=0.01), whereas the increase was not significant in patients with subtotal occlusion (p=0.07). The two groups differed significantly in this respect (p=0.04). Although both groups had improved regional systolic functions (total, p=0.008; subtotal, p=0.02) and functional capacity (total, p<0.0001; subtotal, p=0.02) following the procedure, these improvements did not differ significantly between the two groups (p>0.05).
Conclusion: Successful stenting is associated with more pronounced improvements in regional and global left ventricular systolic functions and functional capacity in patients with chronic total occlusion than in those with subtotal occlusion.
Sorumlu Yazar: Doğan Erdoğan, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |