Elektriki Kardiyoversiyon ile Sinüs Ritmine Dönen Atriyum Fibrilasyonlu Hastalarda Nüksün Yüzeyel EKG ile Tahmini: Standart ve Sağ Göğüs Derivasyonlarında P Dalga Süresi Dispersiyonunun Analizi
B. Görenek1, B. Çavuşoğlu1, B. Timuralp1, S. Alpsoy1, Y. Ahmet ÜNALIR1, N. Ata1Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dalı, EskişehirÇalışmamızda etektiriki kardiyoversiyon ile sinüs ritmine dönen atriyum fibrilasyonlu (AF) hastalarda AF nüksünün tahmininde P dalga süresi dispersiyonunun önemi araştırıldı. Atriyum fibrilasyonunun transtorasik kardiyoversiyonla sinüs ritmine çevrildiği fakat 6 aylık takiplerinde tekrar AF'nun meydana geldiği tespit edilen, yaş ortalamaları 49 ± 1 (SE) olan 12'si kadın 20 olgudan grup A, yaş ortalamaları 51 ± 2 (SE) olan ve transtorasik kardiyoversiyon sonrası altı aylık izlemlerinde sinüs ritminin sebat ettiği gözlenen benzer etyolojik özellikteki 13'ü kadın 20 olgudan da grup B oluşturuldu. Araştırmaya dahil edilen hastaların kardiyoversiyon işlemi sonrası çekilen EKG'Ierinde P dalga süreleri ölçüldü ve herbir EKG için P dalgasının maksimum (Pmaks) ve minumum ( Pmin) değerleri belirlendi. Bu değerler kullanılarak her standart 12 derivasyon EKG için P dalga süresi dispersiyonu (Pd) Pd= Pmaks – Pmin, ilave olarak çekilen sağ derivasyonlardaki (V³R-V6R) P dalga süresi dispersiyonu (sağ Pd) sağ Pd= sağ Pmaks - sağ Pmin şeklinde hesaplandı. Ayrıca, standart derivasyonlar ve sağ derivasyonların birarada değerlendirilmesi ile tespit edilen en uzun P dalga süresi Pmakstotal, en kısa P dalga süresi ise P mintotal olarak tanımlandı. Pmakstotal ve Pmintotal arasındaki fark ise ?p şeklinde ifade edildi. A ve B gruplarının karşılaştırılması yapıldığında, Pmakstotal ve sağ Pmaks değerlerinin A grubunda (sırası ile 125,3 ± 0,7 (SE) ms'ye karşılık 121,8 ± 0,6 ms ve 123,8 ± 0,7 ms'ye karşılık 121 ,0 ± 0,6 ms p<0.01, p<0.01 ), Pmin değerinin ise B grubunda daha yüksek olduğu bulundu (sırası ile 109,1± 1,0 ms'ye karşılık 111,6 ± 0,5 ms p<0.05). P dalga süresi dispersiyonuna ait parametrelerden Pd ve sağ Pd'nin A grubunda B grubuna göre daha yüksek olduğu dikkat çekerken (sırası ile 14,0 ± 1,3 ms'ye karşılık 9,7 ± 0,9 ms ve 13,3 ± 0,9 ms'ye karşılık 10,0 ± 0,9 ms p<0.05, p<0.05 ), iki grup arasındaki en bariz farklılığın ?p düzeylerinden kaynaklandığı görüldü (sırası ile 17,1 ± 1,0 ms'ye karşılık 12,0 ± 0,8 ms p<0.001). Sonuç olarak, elektriki kardiyoversiyonla sinüs ritmine dönen AF'Iu hastalarda nüksün önceden belirlenmesinde yüzeyel EKG'de P dalga analizinin ve dispersiyonun incelenmesinin önemli olduğu görüldü. EKG değerlendirmelerine V³R- V6R derivasyonların da katılması ile nüksün önceden tahmini hakkında daha fazla ipuçları elde edilebilmektedir. Özellikle ?p yüksekliğinin gözlendiği olgularda AF'un yineleme şansı yüksek olmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Atriyum fibrilasyonu, elektriki kardiyoversiyon, P dalga süresi dispersiyonuPredicting Recurrence of Atrial Fibrillation in Patients Converted to Sinus Rhythm by Electrical Cardioversion Using Surface ECG: Analysis of Dispersion of P Wave Duration in Standard and Right Precordial ECG Leads
B. Görenek1, B. Çavuşoğlu1, B. Timuralp1, S. Alpsoy1, Y. Ahmet ÜNALIR1, N. Ata1We investigated the role of P-wave dispersion in predicting recurrence of atrial fibrillation (AF) in patients converted to sinus rhythm by electrical cardioversion. Twenty patients with AF, mean age of 49 ± 1 (SE) years ( 12 females), who were converted to sinus rhythm by cardioversion, but during their six months follow-up period recurrence of AF was observed were taken into group A. Twenty patients ( 13 females) with AF, with the mean age of 51 ± 2 (SE) years, who were converted to sinus rhythm by cardioversion and during their six months follow-up period sinus rhythm was maintained were taken into group B. P-wave durations were measured in each ECG recorded after cardioversion with the rate of 50 mm/sec for a ll patients. Maximum P-wave durations (Pmaks) and minimum P-wave durations (Pmin) were detected for every ECG recording. The P-wave dispersion in standard 12 lead ECG, Pd, was described as Pd= Pmaks - Pmin, the P-wave dispersion in additional right precordial leads (V³R- V6R ) (rPd) was described as rPd= rPmaks - rPmin for each patients. The maximum P-wave duration in all detected leads was described as Pmakstotal, and the minimum P-wave duration in all detected leads was described as Pmintotal for every patient. The difference between Pmakstotal and Pmintotal was defined as largest P-wave dispersion (?p). Pmakstotal and rPmax values were higher in group A than group B (125,3 ± 0,7 (SE) msec versus 121,8 ± 0,6 msec, and 123,8 ± 0,7 msec versus 121,0 ± 0,6 msec p<0.01, p<0.01, respectively). Pmin values were higher in group B (109,1 ± 1,0 msec versus 111,6 ± 0,5 msec, respectively, p<0.05). Pd and rPd values were higher in group A(14,0 ± 1,3 msc versus 9,7 ± 0,9 msc, and 13,3 ± 0,9 msc versus 10,0 ± 0,9 msc p<0.05, p<0.05, respectively). The main difference between two group was in oup was in ?p values ( 17,1 ± 1,0 msc in group A, 12,0 ± 0,8 msc in group B, p<0.001). In conclusion, P-wave analysis and P-wave dispersion can be used in predicting of recurrence of AF in patients converted to sinus rhythm by cardioversion, and adding right precordial leads (V³R- V6R) can be more helpful. In patients with large ?p values, the risk of recurrence of AF is higher.
Keywords: Atrial fibrillation, electrical cardioversion, dispersion of P wave duration| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Benzer makaleler Google Scholar |