Hipertrofik kardiyomiyopatide Irx4 geni analizi
Fatih Bayrak1, Evrim Kömürcü-bayrak2, Bülent Mutlu3, Gökhan Kahveci3, Nihan Erginel-ünaltuna21Yeditepe Üniversitesi Hastanesi, Kardiyoloji Ana Bilim Dalı, İstanbul, Türkiye2İstanbul Üniversitesi, Deneysel Tıp Ve Araştırma Merkezi, Genetik Bölümü, İstanbul, Türkiye
3Kosuyolu Kalp Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Kardiyoloji Bölümü, İstanbul, Türkiye
Amaç: Irx4 geni temel olarak kardiyak ventriküllerde eksprese olmaktadır. Hayvan çalışmalarında, Irx4 geninde meydana gelen hasarlanmanın miyozin ağır zincir gen ekspresyonunu bozarak, ventrikül gen ekspresyonunda anormalliğe yol açtığı ve kardiyak hipertrofiye neden olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmada, Irx4 geni mutasyonları ile hipertrofik kardiyomiyopati (HK) arasında olası bir ilişkinin araştırılması amaçlandı.
Çalışma planı: Çalışmaya HK tanısı konan 68 hasta (32 kadın, 36 erkek; ort. yaş 49; dağılım 17-74) ve 67 sağlıklı kontrol (33 kadın, 34 erkek; ort. yaş 45; dağılım 20-88) alındı. Tüm hastalar ayrıntılı öykü, fizik muayene, 12 derivasyonlu elektrokardiyografi ve transtorasik ekokardiyografi ile değerlendirildi. Tüm olguların DNA örnekleri çıkarıldı. Genomik DNA fragmanları polimeraz zincir reaksiyonuyla amplifiye edildikten sonra SSCP (single-strand conformation polymorphism) analiziyle tarandı. DNA dizinleri otomatik DNA dizileme sistemiyle belirlendi.
Bulgular: Irx4 geninin tüm ekzonları tarandı, HP ile ilişkili olabilecek bir mutasyona rastlanmadı. Bununla birlikte, dört polimorfizm (G355>A, A381>G, G1203>A ve C1431>T) saptandı. GA ve GG genotipli hastalarla karşılaştırıldığında, A381>G polimorfizminin AA genotipini taşıyan hastalarda sol ventrikül çıkış yolu gradiyentinin daha yüksek (p=0.03), düzeltilmiş QT dispersiyonunun daha uzun (p=0.05) ve istatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte, interventriküler septum kalınlığının daha fazla (p=0.07) olduğu görüldü.
Sonuç: Bu çalışma, insanda Irx4 geni ile HK arasındaki ilişkiyi araştıran ilk çalışmadır. Irx4 geninde belirlenen A381>G polimorfizminin septal kalınlık artışı üzerine modifiye edici etkisi olabilir; bu durum da düzeltilmiş QT dispersiyonunda ve çıkış yolu gradiyentinde artışa yol açabilir.
Genetic analysis of the Irx4 gene in hypertrophic cardiomyopathy
Fatih Bayrak1, Evrim Kömürcü-bayrak2, Bülent Mutlu3, Gökhan Kahveci3, Nihan Erginel-ünaltuna21Department of Cardiology Medicine Faculty of Yeditepe University, İstanbul2Department of Genetics, Istanbul University, Institute for Experimental Medical Research, Istanbul
3Department of Cardiology, Kartal Koşuyolu Heart Training and Research Hospital, İstanbul
Objectives: The Irx4 gene is predominantly expressed in cardiac ventricles. It has been demonstrated in animal studies that disruption of the Irx4 gene caused inhibition of chamber-specific expression of myosin heavy chain genes, resulting in abnormal ventricular gene expression and cardiac hypertrophy. In this study, we aimed to investigate a possible association between mutations in the Irx4 gene and hypertrophic cardiomyopathy (HC).
Study design: The study included 68 patients (32 females, 36 males; mean age 49 years; range 17 to 74 years) with HC and 67 healthy controls (33 females, 34 males; mean age 45 years; range 20 to 88 years). All the patients were evaluated with a detailed history, physical examination, 12-lead electrocardiography, and transthoracic echocardiography. DNA samples of all the subjects were extracted. Genomic DNA fragments were amplified by polymerase chain reaction and screened by single-strand conformation polymorphism analysis. DNA sequences were determined through an automated sequencing system.
Results: All exons in the Irx4 gene were examined. No mutations were detected associated with HC. Four polymorphisms were identified including G355>A, A381>G, G1203>A, and C1431>T. Compared with patients having the GA and GG genotyes, patients with the AA genotype of A381>G polymorphism were found to have a higher maximal left ventricle outflow tract gradient (p=0.03), prolonged corrected QT dispersion (p=0.05), and albeit not statistically significant, increased septal thickness (p=0.07).
Conclusion: This is the first human study investigating the association between the Irx4 gene and HC. Polymorphism A381>G of the Irx4 gene may have a modifier effect on septal thickness, resulting in increased corrected QT dispersion and higher outflow gradients.
Sorumlu Yazar: Fatih Bayrak, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |