Stabil Angina Pektoris'de Dilaltı Kaptopril'in Efor Testi Parametreleri ve Nörohormonal Aktivasyon Üzerine Etkileri
Kani GEMİCİ1, Ali Rıza KAZAZOĞLU1, Dilek YEŞİLBURSA1, Akın SERDAR1, Serdar ENER2, Ali AYDINLAR1, Levent BÜYÜKUYSAL3, Nedim ÇOBANOĞLU11Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kardiyoloji, Anabilim Dalları, Bursa2Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Göğüs Kalp Damar Cerrahisi, Anabilim Dalları, Bursa
3Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Farmakoloji, Anabilim Dalları, Bursa
Stabil angina pektorisli olgularda dilaltı kaptopril (K)'in efor testi parametreleri ve nörohormonal aktivasyon üzerine etkilerini araştırmak amacıyla prospektif bir çalışma düzenlendi. Çalışma stabil angina pektorisli 31 olguda (28 erkek, 3 kadın; ortalama yaş 55.4±9.4 yıl) randomize, çift kör ve plasebo kontrollü olarak gerçekleştirildi. Tüm olgularda koroner anjiyografi ve sol ventrikülografi yapıldı ve olgular sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonuna (EF) göre sınıflandırıldı (EF>%56, Grup A; EF=% 50-55, Grup B; EF=% 40-49, Grup C; EF<% 40, Grup D). Dilaltı plasebo (veya 25 mg K) uygulamasını takiben bazal plazma renin, anjiyotensin II, norepinefrin (NE) ve serum aldosteron düzeyleri ölçüldü ve modifiye Bruce Protokolü ile maksimal efor testi yapıldı. Testten hemen sonra hormon ölçümleri tekrarlandı. Ertesi gün, aynı işlemler dilaltı K (veya plasebo) verilerek yinelendi. Dilaltı K uygulaması, angina başlama zamanı (p<0.001), 1 mm ST depresyonu başlama zamanı (p<0.01), maksimal efor kapasitesi (p<0.001) ve maksimal efor süresini (p<0.001) arttırırken; maksimal ST depresyonu (p<0.001), maksimal sistolik kan basıncı (p<0.001) ve maksimal kan basıncı-nabız çarpımını (p<0.01) azalttı. Maksimal kalp hızında ise anlamlı bir fark olmadı. Anjiyotensin II, aldosteron ve NE düzeylerinde maksimal efor testini takiben görülen artışlar, K uygulamasından sonra, plaseboya göre anlamlı derecede daha düşük, renin düzeylerindeki artış ise daha yüksek bulundu (p<0.001). Dialtı K kullanımının egzersiz parametrelerine olumlu etkisi sol ventrikül sistolik fonksiyon alt gruplarında ayrıca değerlendirildi. A grubunda yalnızca iskemi başlama zamanında gecikme istatistiksel olarak önemli bulundu. B, C, ve D gruplarında maksimal efor süresi de dahil olmak üzere hemen bütün parametreler üzerinde olumlu etki görüldü. Ayrıca A grubundan D grubuna doğru gidildikçe maksimal efor süresi ve maksimal efor kapasitesi üzerindeki olumlu etkinin giderek arttığı belirlendi. Dilaltı uygulamasına bağlı istenmeyen etki gözlenmedi. Sonuç olarak, stabil angina pektorisli olgularda dilaltı K uygulaması, nörohormonal aktivasyonu baskılamış ve efor testi parametrelerini iyileştirici yönde etki göstermiştir. Sol ventrikül disfonksiyonu ağır olanlarda bu olumlu etki daha belirgin olmuştur. Dil altı K'in stabil angina pektorisli hastalarca planlı günlük aktiviteler öncesinde etkin olarak kullanılabileceğini düşünüyoruz.
Anahtar Kelimeler: Stabil angi na pektoris, dilaltı kaptopril, nörohormonal aktivasyonEffects of Sublingual Administration of Captopril on Parameters of Exercise Test and Neurohormonal Activation in Patient with Stable Angina Pectoris
Kani GEMİCİ1, Ali Rıza KAZAZOĞLU1, Dilek YEŞİLBURSA1, Akın SERDAR1, Serdar ENER2, Ali AYDINLAR1, Levent BÜYÜKUYSAL3, Nedim ÇOBANOĞLU112
3
A prospective study was designed to investigate the effects of sublingual captopril (C) on parameters of exercise test and neurohormonal activation in patients with stable angina pectoris. The study was performed as randomized, double-blind and placebo controlled in 31 patients (28 male, 3 female; mean age 55.4±9.4 years) with stable angina pectoris. Coronary angiography and ventriculography were performed in all cases and the patients were classified according to the left ventricular ejection fraction (EF) (EF >56 %, Group A; EF=50-55 %, Group B; EF=40-49%, Group C; EF<40%, Group D). Following sublingual placebo, basal plasma renin, angiotensin II, norepinephrine (NE) and serum aldosterone levels were measured and a maximal exercise test was performed by modified Bruce protocol. Hormone levels were remeasured immediately after exercise. The same procedure was completely repeated using either placebo or C the next day. Sublingual C administration increased the time to angina (p<0.001), the time to 1 mm ST depression (p<0.01), maximal exercise capacity (p<0.001) and maximal exercise duration (p<0.001); decreased maximal ST depression (p<0.001), maximal systolic blood pressure (p<0.001), and maximal double product (p<0.01). Maximal heart rate was not significantly different. After the maximal exercise test following C administration, the increments of angiotensin II, aldosterone and norepinephrine levels were found to be significantly lower and the increment of the renin level was found to be significantly higher than those of placebo (p<0.001). The effects of sublingual C use on exercise parameters were assessed in different left ventriculr systolic function subgroups additinally. Delay in the time to angina was found statistically significant in group A. A favorable effect on about all parameters including maximal effort time were observed in groups B, C and D. An increasing favorable effect on maximal effort time and capacity was recognized from group A to group D. There were no adverse reactions related to sublingual C use. As a result, sublingual administration of C improved the parameters of maximal exercise test and supressed the neurohormonal activation during exercise. The favorable effects were more prominent in cases with left ventricular systolic dysfunction. We suggest that sublingual C can be used effectively before planned daily activities in patients with stable angina pectoris.
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Benzer makaleler Google Scholar |