Tromboangiitis obliterans aktivitesine bağlı olarak otoimmünite faktörlerindeki farklılıklar
Abbas Shapouri-Moghadam1, Seyed Jalil Tavakkol Afshari1, Mohammad- Hadi Saeed Modaghegh2, Mahmoud Mahmoudi1, Hamid Reza Rahimi3, Seyed Morteza Ehteshamfar11Immunology Research Center, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran2Vascular and Endovascular Surgery Research Center, Alavi Hospital, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
3Department of Medical Genetics and Molecular Medicine, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
Amaç: Buerger hastalığının (BH) tedavisi, etiyolojisi hala net olmadığı için tıbbi bir sorun teşkil etmektedir. Bu çalışmanın amacı, farklı BH klinik özellikleri olan hastalarda otoimmün belirteçlerin serum seviyelerini değerlendirmektir.
Yöntemler: Bu çalışmada, 80 BH hastası, kesitsel bir tasarım kullanılarak üç gruba ayrıldı: göçmen tromboflebit, soğuğa duyarlılık ve ciltte renk değişikliği (hafif semptomlar); kronik ülserler, topallama ve geceleri ayaklarda yanma ağrısı (orta dereceli semptomlar); istirahatte ağrı ve spontan kangren (şiddetli semptomlar). İmmünoglobulin M romatoid faktöre karşı antikorlar (IgM RF), anti-nükleer antikorlar (ANA), siklik sitrüline peptide karşı antikorlar (anti-CCP), antifosfolipid antikorları (APA), anti-kardiyolipin antikorları (ACLA), anti-çift sarmallı DNA (anti-dsDNA) ve ekstrakted nükleer antijen (ENA) profili ölçmek için ELISA yöntemi kullanıldı.
Bulgular: Şiddetli semptomları olan deneklerde en düşük yaş (p=0.031), ESR (p<0.001), en yüksek iskemi prevalansı (p<0.001) gözlendi. Tüm hastalarda serum ANA ve IgM RF seviyeleri sırasıyla 1 U ve 15 IU/mL’den yüksekti. Ancak hastalığın hafif evreden orta evreye ilerlemesi bu belirteçleri anlamlı olarak etkilemedi (p>0.05). BH hastalarında diğer belirteçler negatifti.
Sonuç: Bu çalışmanın bulguları, BH’nin geçici otoimmün fenomenlerle yakından ilişkili olabileceğini göstermektedir. Bununla birlikte, geçici spesifik olmayan otoimmün reaksiyonların BH patogenezine nasıl katkıda bulunduğunu araştırmak için daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir.
Differences in autoimmunity factors based on the activity of thromboangiitis obliterans
Abbas Shapouri-Moghadam1, Seyed Jalil Tavakkol Afshari1, Mohammad- Hadi Saeed Modaghegh2, Mahmoud Mahmoudi1, Hamid Reza Rahimi3, Seyed Morteza Ehteshamfar11Immunology Research Center, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran2Vascular and Endovascular Surgery Research Center, Alavi Hospital, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
3Department of Medical Genetics and Molecular Medicine, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
Objective: The treatment of Buerger’s disease (BD) presents a medical problem as its etiology is still unclear. In this study, our objective was to evaluate the serum levels of autoimmune markers in patients with different clinical features of BD.
Methods: In this study, 80 BD patients were categorized in three groups using a cross-sectional design: migratory thrombophlebitis, cold sensitivity, and skin discoloration (mild symptoms); chronic ulcers, claudication, and burning pain of the feet at night (moderate symptoms); pain at rest and spontaneous gangrene (severe symptoms). Enzyme-linked immunosorbent assay was performed to measure antibodies against immunoglobulin M rheumatoid factor (IgM RF), anti-nuclear antibodies (ANA), antibodies against cyclic citrullinated peptide (anti-CCP), antiphospholipid antibodies (APA), anti-cardiolipin antibodies (ACLA), anti-double stranded DNA (anti-dsDNA), and extractable nuclear antigen (ENA) profile.
Results: Patients with severe symptoms showed the lowest age (p=0.031), ESR (p<0.001), and highest prevalence of ischemia (p<0.001). In all the patients, the serum levels of ANA and IgM RF were higher than 1 U and 15 IU/mL, respectively. However, the progression of the disease from mild to moderate did not affect these markers significantly (p>0.05). Other markers were negative in patients with BD.
Conclusion: The findings of this study indicate that BD may closely be correlated to transient autoimmune phenomena, despite the fact that further research is required to investigate how transient unspecific autoimmune reactions contribute to the BD pathogenesis.
Sorumlu Yazar: Abbas Shapouri-Moghadam, Iran
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |