Diyabetik ve Diyabetik Olmayan Akut Miyokard İnfarktüsü Olgularında Primer Koroner Stent İmplantasyonu: Hastane İçi ve Klinik Takip Sonuçları
İbrahim DEMİR1, Hüseyin YILMAZ1, İbrahim BAŞARICI1, Oktay SANCAKTAR1, Necmi DEĞER1Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dalı, AntalyaAmaç: Trombolitik tedavi öncesi ve trombolitik tedavi döneminde de akut miyokard infarktüsü (AMİ) geçiren diyabetik olgularda klinik seyirin diyabetik olmayanlara göre daha kötü olduğu bilinmektedir. Primer koroner stent implante edilen AMİ olgularında diyabetin akut ve orta dönem klinik sonuçlara etkisini ve, diyabetik ve diyabetik olmayan AMİ olgularında hastane içi ve klinik takip sonuçlarını karşılaştırmak istedik. Materyel ve Metod: Kliniğimizde 1997-2001 yılları arasında primer koroner stent implante edilen 774 olgu çalışmaya alındı. Akut Mİ nedeniyle primer stent implante edilen diyabetik ( yaş 56.8 ± 11.7 yıl, %63.1'i erkek) ve diyabetik olmayan (yaş 55.9 ± 10.6 yıl, %82.6'sı erkek) hastaların anjiyografik ve klinik sonuçları karşılaştırıldı. Tüm olguların hastane içi ve klinik takip sonuçları retrospektif olarak analiz edildi. Bulgular: Diyabetik olmayan hasta (DOH) grubunda 633 (%81.8), diyabetik hasta (DH) grubunda 141 (%18.2) hasta vardı. Diyabetik hasta grubunda hipertansiyon, hiperlipidemi ve hemodinamik kararsızlık daha fazla iken DOH'da erkek cinsiyet ve sigara içiciliği daha fazla saptandı (sırasıyla p=0.001, 0.003, 0.001, 0.001, 0.001). Anjiyografik ve klinik başarı DH'de %96.4 ve %90.7 iken DOH'de %96.7 ve %95.1 bulundu (sırasıyla p=0.006, 0.04). İstenmeyen olay ve hastane içi ölüm DH'de daha yüksek bulundu (p=0.028). Bir aylık izlemde sorumlu lezyon revaskülarizasyonu DH'de %5.6 DOH'de %1.6 saptanırken major kardiyak olay sıklığı DH'de %20.6 DOH'de %7.4 saptandı (sırasıyla p=0.006, 0.003). Ortalama 7.2 ± 2.7 aylık izlemde DH'lerin %88'i DOH'lerin ise %92.9'unun yaşadığı saptandı (p=0.05). Ortalama 7.2 ± 2.7 aylık izlemde olaysız sağkalım ise DH'lerde %58.1 iken DOH'lerde %75.8 saptandı (p<0.001). Yapılan çok değişkenli regresyon analizinde yaş, diyabet, şok, hemodinamik kararsızlık ve kadın cinsiyeti major kardiyak olaylar için önemli belirleyiciler olarak saptandı. Sonuç: Primer stent implantasyonunun diyabetik ve diyabetik olmayan AMİ olgularında erken TİMİ 3 akım sağlanmasında etkili olduğu bulunmuştur. Akut Mİ'de primer stent implantasyonunun her iki grupta da mortalite üzerine olumlu etkileri vardır. Trombolitik tedavi çalışmalarının sonuçlarına bakıldığında özellikle DH'lerde primer stent implantasyonunun olumlu etkisi daha belirgindir. Bununla birlikte 1 aylık ve orta dönem takipte major kardiyak olay sıklığı diyabetik hasta grubunda daha fazladır.
Primary Coronary Stent Implantation for Acute Myocardial Infarction in Diabetic versus Nondiabetic Patients: In-hospital and Clinical Follow-up Results
İbrahim DEMİR1, Hüseyin YILMAZ1, İbrahim BAŞARICI1, Oktay SANCAKTAR1, Necmi DEĞER1Diabetic patients had poorer clinical outcomes during acute myocardial infarction (AMI) compared to nondiabetic patients in the prethrombolysis era. Less is known about the impact of diabetes on early and late clinical outcomes in patients undergoing coronary stent implantation during AMI. This study compares the in-hospital and long term clinical outcomes of AMI patients with and without diabetes. Seven-hundred seventy-four patients who underwent primary coronary stent implantation for AMI in our clinic between 1997 and 2001 were included in the study. We compared the angiographic and clinical outcomes of nondiabetic (aged 55.9 ± 10.6 years; 82.6% male) and diabetic (aged 56.8 ± 11.7 years; 63.1% male) patients treated by primary stenting for acute MI. The in-hospital results and follow-up clinical outcomes of each group were retrospectively analyzed. Results: The nondiabetic group consisted of 633 (81.8%) patients and the diabetic group of 141 patients. Diabetic patients had a higher incidence of hypertension, hyperlipidemia, and unstable hemodynamic status compared to nondiabetic patients (p=0.001, 0.003, 0.001 respectively). Smoking and male gender rates were significantly higher in nondiabetic patients (p= 0.001, and 0.001, respectively). Angiographic success rates and prominent clinical improvement rates were 96.4% and 90.7% vs 96.7% and 95.1% in diabetic and nondiabetic patients, respectively (p=NS, 0.04, respectively). Diabetic patients had a higher incidence of in-hospital deaths and overall events (p=0.028). At 1-month follow-up, diabetic patients had required more target vessel revascularization (5.6% vs. 1.6%; P = 0.006), which accounted for the majority of the major cardiac events at 1 month (20.6% vs. 7.4%; P = 0.003). At a mean follow-up of 7.2 ± 2.7 months, 92.9% of nondiabetic and 88% of diabetic patients were alive (p = 0.05). Overall survival from a major cardiac event (death, MI, target vessel revascularization) at 7.2 ± 2.7 month follow-up was 75.8% for nondiabetics and 58.1% for diabetic patients (P <001). By multivariate analysis, age, diabetes, shock, hemodynamic instability and female gender were the most important predictors for development of 1-month and late major cardiovascular events. Conclusion: Primary stenting in the setting of acute MI is effective in restoring immediate TIMI 3 coronary flow both in diabetic and nondiabetic patients. This procedure may prove tobe of benefit in reducing mortality in both groups, particularly in diabetic patients, where this benefit is more prominent compared to thrombolytic therapy. Nevertheless, major cardiovascular events at 1 month and intermediate term follow-up are more frequent in diabetic patients.
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Benzer makaleler Google Scholar |