Periferik arter hastalığı oluşumunda genetik polimorfizmin ve diabetes mellitusun etkisi
Zafer Yalım1, Serap Tutgun Onrat2, Sümeyra Alan3, Mustafa Aldemir4, Alaettin Avşar1, İsmet Doğan5, Ersel Onrat11Afyonkarahisar Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Kardiyoloji Ana Bi̇lim Dalı, Afyonkarahisar, Turkey.2Afyonkarahisar Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Tıbbi Genetik Ana Bi̇lim Dalı, Afyonkarahisar, Turkey.
3Afyonkarahisar Sağlık Bilimleri Üniversitesi, İç Hastalıkları Ana Bi̇lim Dalı, Afyonkarahisar, Turkey.
4Afyonkarahisar Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Kalp Ve Damar Cerrahisi Ana Bi̇lim Dalı, Afyonkarahisar, Turkey.
5Afyonkarahisar Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Biyoistatistik Ana Bi̇lim Dalı, Afyonkarahisar, Turkey.
Amaç: Periferik arter hastalığı (PAD), ateroskleroz nedeniyle ekstremite arterlerinin daralmasından kaynaklanan bir durumdur. Geçtiğimiz yıllarda, birkaç gende polimorfizmin PAD gelişme riskine katkıda bulunduğu gösterilmiştir, ancak geleneksel kardiyovasküler risk faktörlerinden bağımsız olan bu kalıtımsal faktörlerin katkısı hala belirsizliğini korumaktadır. Bu çalışmada, diabetes mellitus (DM) ve genetik arkaplanın PAD patogenezinde sadece ve birlikte etkilerini araştırdık.
Yöntemler: Çalışmamızda faktör V Leiden (G1691A), Faktör V H1299R, Protrombin G20210A, Faktör XIII V34L, B-Fibrinojen-455 G> A, PAI-1 4G/5G, HPA1, MTHFR C677T, MTHFR A1298C, ACE I/D, APO B R3500Q ve APOE polimorfizminin kardiyovasküler hastalık Strip panel kullanılarak etkilerini değerlendirmeyi planladık. Hastalar iki gruba ayrıldı: PAD’lı 100 hasta (50 DM+, 50 DM-), PAD olmayan 60 kontrol hasta (30 DM+, 30 DM-).
Bulgular: MTHFR A1298C ve PAI 4G/5G homozigot polimorfizmi, PAD hastalarında kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulundu (sırasıyla, p=0.035, p=0.004). Diğer genotipler ve polimorfizm sıklıkları arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Ayrıca DM varlığında PAI 4G/5G homozigot polimorfizmi PAD oluşumunu etkili olduğu belirlendi (p=0.021). Regresyon analizinde PAD oluşumunda DM+ hastalarda PAI-1 4G/5G gen homozigot polimorfizmi 17.1 kat daha riskli, (p=0.008) Güven Aralığı (GA) %95 (2.113–138.660), MTHFR A1298C homozigos polimorfizmi 316.6 kat daha riskli (p<0.001) GA %95 (10.763–9315.342) olduğu görüldü.
Sonuç: MTHFR A1298C ve PAI 4G/5G homozigoz polimorfizmi, PAD oluşumu ile ilişkili olabilir. PAİ 4G/5G homozigot polimorfizmi, DM varlığında PAD oluşumunda güçlü bir belirleyicidir.
The effects of genetic polymorphisms and diabetes mellitus on the development of peripheral artery disease
Zafer Yalım1, Serap Tutgun Onrat2, Sümeyra Alan3, Mustafa Aldemir4, Alaettin Avşar1, İsmet Doğan5, Ersel Onrat11Department of Cardiology, Afyonkarahisar Health Sciences University, Afyonkarahisar, Turkey2Department of Medical Genetics, Afyonkarahisar Health Sciences University, Afyonkarahisar, Turkey
3Department of Internal Medicine, Afyonkarahisar Health Sciences University, Afyonkarahisar, Turkey
4Department of Cardiovascular Surgery, Health Sciences University, Bursa Higher Specialization Training and Research Hospital, Bursa, Turkey
5Department of Bioistatistic, Afyonkarahisar Health Sciences University, Afyonkarahisar, Turkey
Objective: Peripheral artery disease (PAD) is a condition caused by the narrowing of limb arteries due to atherosclerosis. In recent years, polymorphisms in a number of genes have been shown to contribute to the risk of PAD development. However, whether the contribution of these inheritable factors is independent of traditional cardiovascular risk factors remains unclear. This study was an investigation of the effects of diabetes mellitus (DM) and genetic background, examined singly and together, on the pathogenesis of PAD.
Methods: The effects of the factor V Leiden (G1691A), factor V H1299R, prothrombin G20210A, factor XIII V34L, B-fibrinogen -455 G>A, PAI-1 4G/5G, HPA1, MTHFR C677T, MTHFR A1298C, ACE I/D, APO B R3500Q, and APOE polymorphisms were evaluated using a cardiovascular disease strip assay (CVD StripAssay). Two groups were created: 100 patients with PAD (50 with DM, 50 without DM) and 60 controls without PAD (30 with DM, 30 without DM).
Results: There was a significantly greater presence of the MTHFR A1298C and PAI 4G/5G homozygous polymorphisms in the PAD patients compared with the control group (p=0.035, p=0.004, respectively). There were no significant associations between the other genotypes and polymorphism frequencies. In the presence of DM, the PAI-1 4G/5G homozygous polymorphism was linked to the formation of PAD (p=0.021). Regression analysis indicated that the PAI-1 4G/5G gene homozygous polymorphism demonstrated a 17.1 times greater risk for DM with PAD [95% confidence interval (CI): 2.113-138.660; p=0.008] and the MTHFR A1298C homozygous polymorphism demonstrated a 316.6 times greater risk (95% CI: 10.763-9315.342; p<0.001) for the possibility of DM with PAD.
Conclusion: The MTHFR A1298C and PAI 4G/5G homozygous polymorphisms may be associated with the development of PAD. The presence of the PAI 4G/5G homozygous polymorphism with DM was a powerful predictor for the development of PAD.
Sorumlu Yazar: Zafer Yalım, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |