Çocuk yoğun bakım ünitesinde kardiyak cerrahi sonrası hastaların değerlendirilmesinde kullanılan düşük kardiyak debi sendromu skorlaması
Nagehan Aslan1, Dinçer Yıldızdaş1, Uğur Göçen2, Sevcan Erdem3, Fadli Demir3, Ahmet Yontem1, Özden Özgür Horoz1, Yaşar Sertdemir41Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Yoğun Bakım Bilim Dalı, Adana2Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Kalp ve Damar Cerrahisi Bilim Dalı, Adana
3Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Kardiyoloji Bilim Dalı, Adana
4Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Biyoistatistik Anabilim Dalı, Adana
Amaç: Düşük kardiyak debi sendromu (DKDS) tanımlanması ve bu hasta grubunun takibi ile ilgili net bir fikir birliği bulunmamaktadır. Bu klinik tanımlama eksikliğinden yola çıkarak, hastaların izleminde daha önce literatüre sunulmuş olan düşük kardiyak debi skoruna benzer bir DKDS skoru (DKDSs) kullandık ve yüksek DKDSs ile kötü klinik seyir ile ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık.
Yöntemler: Kardiyak cerrahi uygulanmış 54 hasta postoperatif dönemde ileriye dönük olarak incelendi. Düşük kardiyak debi gelişimini değerlendirmek için DKDSs kullanıldı. Her parametre 1 puan olacak şekilde skorlama yapıldı. DKDS skoru postoperatif 24 saat boyunca saatlik hesaplandı ve en yüksek skor tepe skoru (tDKDSs) olarak kaydedildi. Çocuk yoğun bakım ünitesine başvuru anında, 4., 8. ve 16. saatteki DKDSs kaydedildi ve skorların toplamından oluşan bir kümülatif skor (kDKDSs) hesaplandı.
Bulgular: Ortalama yaş 49.40±53.15 ay, DKDS oranı %24.07 idi. DKDS gelişen grupta kDKDSs, tDKDSs, vazoaktif inotropik skor (VİSt), laktat ortalaması, aort klemp ve total kardiyopulmoner baypas süreleri anlamlı olarak yüksekti. Çalışmamızda, kDKDSs ve tDKDSs ile hastane yatış süresi, çocuk yoğun bakımda yatış süresi, VİSt, laktat ortalaması, aort klemp süresi arasında anlamlı ve pozitif korelasyon saptandı.
Sonuç: Amacımız hastada kötü perfüzyonu gösteren parametreleri içeren ve daha önce tanımlanmış olan bir skorlama ile kardiyak cerrahi geçiren kritik çocuk hasta bakımında ortak bir dil kullanımına dikkat çekmekti. Geniş hasta grupları ile yapılacak bir çalışmanın ülkemizde postoperatif kardiyak cerrahi hastalarında kullanılabilecek bir skor gelişimi için önemli olacağını düşünmekteyiz.
Low cardiac output syndrome score to evaluate postoperative cardiac surgery patients in a pediatric intensive care unit
Nagehan Aslan1, Dinçer Yıldızdaş1, Uğur Göçen2, Sevcan Erdem3, Fadli Demir3, Ahmet Yontem1, Özden Özgür Horoz1, Yaşar Sertdemir41Çukurova University Faculty of Medicine, Department of Pediatric Intensive Care, Adana2Çukurova University Faculty of Medicine, Department of Pediatric Cardiovascular Surgery, Adana
3Çukurova University Faculty of Medicine, Department of Pediatric Cardiology, Adana
4Çukurova University Faculty of Medicine, Department of Biostatistics, Adana
Objective: There is no clear consensus regarding the definition of low cardiac output syndrome (LCOS) or the follow-up of this patient group. Given this lack of a clinical definition, the aim of this study was to use a LCOS score (LCOSs) similar to the low cardiac output score previously presented in the literature and evaluate the relationship between a high LCOSs and poor clinical outcome.
Methods: A total of 54 patients were prospectively evaluated after cardiac surgery. The LCOSs was used to evaluate the deve-lopment of low cardiac output. Each parameter was scored as 1 point. The score was calculated every hour for 24 hours postoperatively and the highest score was recorded as the peak score (pLOCSs). The LOCSs at the time of admission to the pediatric intensive care unit, at the 4th, 8th, and 16th hour were recorded and a cumulative score (cLOCSs) score was calculated.
Results: The mean age of the patients was 49.40±53.15 months and 24.07% had LOCS. In the group with LCOS, the cLOCSs, vasoactive-ınotropic score (VIS), lactate mean, aortic clamp time, and the total cardiopulmonary bypass time were significantly higher. In this study, a significant and positive correlation was found between the cLOCSs and pLOCSs and the length of hospital stay, length of stay in the pediatric intensive care unit, VIS, lactate mean, and aortic clamp duration.
Conclusion: The objective of this study was to draw attention to the potential use of a common language in the care of critical pediatric patients undergoing cardiac surgery with a previously defined scoring method that includes parameters indicating poor perfusion in the patient.
Sorumlu Yazar: Nagehan Aslan, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |