Kalp yetersizliği bulunan ejeksiyon fraksiyonu düşük hastalarda B1 adrenerjik reseptör ve sitokrom p450 2D6 enzimi genetik polimorfizmi sıklığı ve beta bloker tolerabilitesi üzerine etkisi: Beta GenTURK çalışması
Mehdi Zoghi1, Hakki Kaya2, Yuksel Cavusoglu3, Enbiya Aksakal4, Serafettin Demir5, Ceyhun Yucel6, Hasim Mutlu7, Oktay Ergene8, Mehmet Birhan Yilmaz2, On Behalf Of The Beta Genturk Study11Ege Üniversitesi, Kardiyoloji Ana Bilim Dalı, İzmir2Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kardiyoloji Ana Bilim Dalı, Sivas,
3Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kardiyoloji Ana Bilim Dalı, Eskişehir
4Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kardiyoloji Ana Bilim Dalı, Erzurum
5Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kardiyoloji Ana Bilim Dalı, Adana
6Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Balcalı Hastanesi, Adana
7İstanbul Üniversitesi, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Kardiyoloji Ana Bilim Dalı, İstanbul
8Atatürk Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Kardiyoloji, İzmir
Amaç: Bu çalışmanın amacı, ejeksiyon fraksiyonu düşük olup kalp yetersizliği (KY) bulunan hastalarda Arginine389Glycine (Arg389Gly) ve sitokrom p450 2D6*10 (Cyp2D6*10) polimorfizmi sıklıklarını belirlemek ve bu polimorfizmlerin beta bloker (BB) tedavisi yanıtına etkisini değerlendirmektir.
Yöntemler: Ejeksiyon fraksiyonu düşük olup KY bulunan 206 hasta ve sağlıklı 90 kişilik kontrol grubu ileriye dönük olarak çalışmaya dahil edildi. Kontrol grubunun tümünün, KY’li 206 hastanın ise 162’sinin Arg389Gly ve Cyp2D6*10 polimorfizmi için genotipleri, polimeraz zincir reaksiyon ve restriksiyon fragman uzunluk polimorfizmi analizi aracılığı ile belirlendi. Azalmış ejeksiyon fraksiyonlu KY’li hastalar ve sağlıklı kontroller Arg389Gly gen polimorfizmi açısından karşılaştırıldı. Ayrıca KY’li hastalar en yüksek BB hedef dozuna ulaşıp ulaşamamalarına göre iki gruba ayrıldı.
Bulgular: Azalmış ejeksiyon fraksiyonlu KY’li hastalar ile sağlıklı kontroller arasında Arg389Gly polimorfizmi için genotip dağılım sıklıkları açısından yapılan karşılaştırmada CC ve GG genotipleri ile anlamlı ilişki gözlendi (p<0.001, OR=16, CI: 3.8–67.9 ve p<0.001, OR=0.3, CI: 0.2–0.6). En yüksek BB hedef dozuna ulaşan ve ulaşamayan hastaların ise Arg389Gly ve Cyp2D6*10 polimorfizmi için genotip sıklıkları benzerdir (sırasıyla, p=0.13, p=0.60).
Sonuç: Bu seçilmiş Türk popülasyonunda Arg389Gly polimorfizmi sıklığı azalmış ejeksiyon fraksiyonlu KY’li hastalarda sağlıklı kontrol grubundan farklıdır. Ayrıca Arg389Gly ve Cyp2D6*10 polimorfizmi BB tolerabilitesi ile ilişkili değildir.
Frequency of genetic polymorphism for adrenergic receptor beta and cytochrome p450 2D6 enzyme, and effects on tolerability of beta-blocker therapy in heart failure with reduced ejection fraction patients: The Beta GenTURK study
Mehdi Zoghi1, Hakki Kaya2, Yuksel Cavusoglu3, Enbiya Aksakal4, Serafettin Demir5, Ceyhun Yucel6, Hasim Mutlu7, Oktay Ergene8, Mehmet Birhan Yilmaz2, On Behalf Of The Beta Genturk Study11Department Of Cardiology, Ege University, Izmir, Turkey2Department Of Cardiology, Cumhuriyet University, Sivas, Turkey
3Department Of Cardiology,osmangazi University, Eskisehir, Turkey
4Department Of Cardiology, Ataturk University, Erzurum, Turkey
5Department Of Cardiology, Cukurova University, Adana, Turkey
6Cardiology, Cukurova University, Balcalı Hospital, Adana, Turkey
7Department Of Cardiology, Istanbul University, Istanbul, Turkey
8Cardiology, Ataturk Hospital, Izmir, Turkey
Objective: The present objective was to determine frequency of Arginine389Glycine (Arg389Gly) and Cytochrome p450 2D6*10 (Cyp2D6*10) polymorphism in cases of heart failure-reduced ejection fraction (HFREF), and to evaluate the influence of the polymorphisms in response to beta-blocker (BB) therapy.
Methods: A total of 206 HFREF patients and 90 healthy controls were prospectively enrolled. Genotypes for Arg389Gly and Cyp2D6*10 polymorphisms of the healthy controls and 162 of the 206 heart failure (HF) patients were measured, identified by polymerase-chain-reaction- and restriction-fragment-length-polymorphism analysis. HFREF patients and healthy controls were compared regarding Arg389Gly polymorphism. The HFREF patients were separated into 2 subgroups based on achievement of maximal target dose (MTD) of BB.
Results: When comparing frequency of genotype distribution for Arg389Gly polymorphism in HFREF patients to the healthy controls, a statistically significant association was observed with CC genotype and Glisin-Glisin (GG) genotype (p<0.001, odds ratio [OR]=16, confidence interval [CI]: 3.8–67.9 and p<0.001, OR=0.3, CI: 0.2-0.6). Frequency of genotypes for Arg389Gly and Cyp2D6*10 polymorphism were similar in patients who could or could not achieve BB MTD (p=0.13 and p=0.60, respectively).
Conclusion: The frequency of Arg389Gly polymorphism in patients with HFREF in the present Turkish population differed from that of the healthy controls. However, neither Arg389Gly polymorphism nor Cyp2D6*10 polymorphism was associated with dose tolerability of BB therapy.
Sorumlu Yazar: Hakki Kaya, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |