Wolff-Parkinson-White Sendrom'lu Hastalarda Aksesuar Yol Yerleşimini Belirlemede Kullanılan 7 Algoritma
Hakan TIKIZ1, Sedat KÖSE2, Yücel UZUN3, Ahmet D. DEMİR3, Mustafa SOYLU3, Uğur K. TEZCAN11Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kardiyoloji Anabilim Dalı, Manisa2Tükiye Yüksek İhtisas Hastanesi, Kardiyoloji Kliniği, Ankara
3GATA, Kardiyoloji Anabilim Dalı, Ankara
4GATA, Kardiyoloji Anabilim Dalı, Ankara
5GATA, Kardiyoloji Anabilim Dalı, Ankara
Bu çalışmada Wolff-Parkinson-Wiıite (WPW) sendromlu hastalarda aksesuar yolun yerleşimini belirlemek üzere geliştirilmiş 7 algoritm (Skeberis ve ark., Xie ve ark., Chiang ve ark. , Fitzpatrick ve ark., Davilla ve ark., Adalet ve ark., ile Arnıda ve ark.) tamsal duyarlı lık, pozitif öngörii değeri, gözlemci-içi ve göz lemciler-arası de,~ işkenlik/er açıs111dan karşılaştırı ld ı. Çalışmaya, 12-derivasyon/u elektrokardiyogram111da (EKG) aşikar WPW sendromu saptanan ve elektrofizyolojik inceleme ile yerleşimi kesin olarak belirlenen ve aksesuar yolu (A Y) başan/ı abiasyon ile ortadan kaldm/an 100 hasta oluşturdu. Tüm EKG'/er 3 deneyimli e/ektrofizyolog hekim tarafmc/an farklı zamanlarda olmak üzere ikişer kez değerlendirildi. Algoritmlerin aksesuar yolun yerleşimini göstermedeki duyarlıfığ mill o/o 29-51, pozitif öngörii değerinin de o/o31- 60 aras ında değ işt(~ i gözlendi. En yüksek duyarlılık ve pozitif öngörii değerinin Clıiang ve ark. 'mn önerdiği algoriflnde olduğ u saptandı (sı rasıyla %51 Fe %60). AY yerleşiminde, tüm algoritmler birlikte ele alındığında sollateral yerleş imli A Y'lann en kolay tanman AY olduğ u (ort.%70), bununla birlikte özellikle sol ya da sağ posrerosepta/ yerleş imi aylrf etme açısmdan en yiiksek duyarlı lığ ın Adalet ve aı-k. 'nın ön erdiğ i a/gorirnıde olduğu gözlendi (sırasıyla %75 ve %77). Ayrıca, de/ta dalgasım göz öniine almayan a/goritmlerdeki pozillf öngörii değ erin in, de/ta dalgasım içeren a/goritm/ere göre dalw diişiik olduğu saptandı (sırasıyla %34 ve %43.3, p=0.045). Gözlemci-içi ve gözlemciler-arası değişken likle de en güçiii uyumla rın yine Clıiang ve ark.'mn önerdiği a/gorillnde o ldu,~ u (sıras ıyla kappa=0.78-0.82 Fe kappa= 0.76, [%95 Cl: 0.73-0.79]), en z ayıf uyumlarlll ise Fitzparric ve ark.'mn ön erdiği algoritmde olduğu gözlendi (sırasıyla kappa=0.56-0.72 ve kappa= 0.40, [%95 CI: 0.36- 0.44]). Sonuç olarak, algoritmlerin genel olarak tanı sal duyarlı lık ve pozitif öngörü değerlerinin algoritma çalışmalarında bildirilen sonuçlara göre belirgin derecede diişiik olduğu , riim algoritmlerde sol lareral yerleşimli AY'Iarın en kolay tamnan AY olduğu ve de/ta dalgasmın algorirme kafilması ile pozirif öngörii değerinin y iikseldi.~i de gözlenmiştir. Ayrıca yedi algoritm aras111da genel olarak tanısa l duyarlılı k, pozitif öngörii değeri, gözlemci-içi ve gözlemciler-arası uyumu en yüksek olan a/gorirmin Clıiang ve ark.'nm önerdiği a/goritm o lduğu saptanmıştır. Algoritm kullammında ya da yeni a/goritnılerin öneriminde bu bilgilerin elektrofizyolog lıekimlerce göz önüne a/mmasınm faydalı olabileceği düşünülmüştür
Anahtar Kelimeler: WPW sendromu, algoritm, EKG, ablasyonComparison of Seven Algorithms to Localize the Accessory Pathway in Patients with Wolff-Parkinson-White Syndrome
Hakan TIKIZ1, Sedat KÖSE2, Yücel UZUN3, Ahmet D. DEMİR3, Mustafa SOYLU3, Uğur K. TEZCAN112
3
4
5
The purpose of thi s study was to compare the sensitivity, (+) predictive value (PPY), inter and intraobserver variability of published 7 a lgori thıns (Skeberis et al, Xie et al., Chiang et al. , Fitzpatrick et al. , Davilla et al., Adalet et al., and Arruda et al.) which were developed to localize atrioventricular accessoı·y pathways (AP's) in patients with the Wolff- Parkinson- White (WPW) syndrome. One h undred consecutive patients, diag nosed to have WPW syndrome from 1 2-lead electrocardiogram (ECG), who underwent successful radiofrequency catheter ablation of a single overt AP, were included in the study. The 12-lead ECGs were evaluated for two of each in diffe rent times by three independent and experienced electrophysiologist. The sensitivity and PPY was found to vary between 29-51% and 3 1-60%, respecti vely. Chiang's algorithm was shown to have the highest sensitivity and PPV amongst the 7 a l gorith ıns (5 ı % and 60%, respectively). In general, for localizing the APs, best results were obtained in left lateral APs (mean 70%). Adalet's algorithm had the highest sensit ivity to differentiate the right and left APs (75% and 77%, respectively). The PPY tended to be lower when delta-wave polarity was not included in the algorithm's architecture (34% and %43.3, respectively, p=0.045). The strongest correlation ininter and intraobserver variation was found in Chiang's algorithm (kappa=0.78-0.82 and kappa= 0.76, [%95 CI: 0.73-0.79], respectively), nevertheless Fitzpatrics's algorithm exhibited the weakest intra and interobserver agreement (kappa=0.56-0.72 and kappa= 0.40, [%95 CI: 0.36-0.44], respectively) . In conclusion, the sensitivity and PPY of the included a l g orithıns were clearly lower than those repor ted by the corresponding authors. Left lateral APs were the only pathways that could easily be recognized by all algorithms. The algorithms that included the delta-wave polarity was shown to increase PPY s. In o ur series, consisting of 100 patients with the WPW syndrome, Chiang's algorithın had the highest PPV and inter and intraobserver agreeınent aınong st all a lgorithıns. These findings should be considered when using these a lgorithıns in elinical settings or when building new ones.
Keywords: WPW syndrome, algorithm, ECG, ablation| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Benzer makaleler Google Scholar |