What do pharmaceutical companies owe to patients? Examining the (un)ethical aspects of the pharmaceutical industry’s practices
Tolga GüvenMarmara University Faculty of Medicine Department of Medical Ethics and History of MedicineThis paper examines the ethically problematic aspects of the pharmaceutical industry’s practices, with particular emphasis on its drug sale promotion and direct to consumer advertising activities. Based on an analysis by Pellegrino and Thomasma, where health care professionals are defined as moral agents indebted to the public, in the first section of the paper I assert that the due to the nature of the drug development processes, the pharmaceutical industry is also morally indebted to the patients and the public and that its current role as a typical free market player can not be justified. Therefore, contrary to the common approaches, which simply try to place limits on the interaction between the pharmaceutical industry and other parties without recognizing any inherent ethical issues in the nature of the promotion and direct to consumer advertising, it is argued that these activities themselves are unethical in the healthcare context and should not be allowed.
In the second section of the paper, I first examine the paradigm shift that took place in the pharmaceutical industry’s recent past and point out that the change was not for the better. I then argue that the pharmaceutical industry needs to be reformed and that both health care professionals and patients can enforce the moral commitments required to reform the industry. Finally, I will address the lack of systematic approaches in bioethics on the issue and the need for defining a consistent moral framework where the industry practices can be critically examined.
İlaç şirketleri hastalara ne borçludur? İlaç endüstrisinin uygulamalarındaki etik(dışı) unsurların değerlendirilmesi
Tolga GüvenMarmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıp Tarihi ve Etik Anabilim DalıBu yazıda ilaç endüstrisinin uygulamalarının etik açısından sorunlu yönleri değerlendirilmekte ve özellikle ilaçların promosyonu ve doğrudan tüketiciye yönelik ilaç reklamı faaliyetlerine odaklanılmaktadır. Yazının ilk bölümünde, Pellegrino ve Thomasma’nın sağlık çalışanlarını topluma borcu olan ahlaki özneler şeklinde konumlandırdığı analizleri temel alınarak, ilaç geliştirme süreçlerinin doğası nedeniyle ilaç endüstrisinin de hastalara ve topluma karşı borcu olduğu ve endüstrinin şu an kendine biçtiği serbest pazar aktörü rolünün haklı çıkartılamayacağı ileri sürülmüştür. Dolayısıyla, ilaç endüstrisi ve diğer taraflar arasındaki etkileşimi sınırlamaya çalışmaktan ibaret olan ve ilaç promosyonu ile doğrudan tüketiciye reklam faaliyetlerine içkin etik sorunlarını ortaya koyamayan mevcut yaklaşımların aksine, bu yazıda söz konusu faaliyetlerinin kendilerinin etik dışı olduğu ve bunlara izin verilmemesi gerektiği iddia edilmektedir.
Yazının ikinci bölümünde ise öncelikle ilaç endüstrisinin yakın geçmişinde gerçekleşmiş olan paradigma değişimi incelenmekte ve bu değişimin iyi yönde olmadığı ortaya konmaktadır. Bunun ardından, ilaç endüstrisinde bir reforma ihtiyaç duyulduğu ve bu reform için gereken ahlaki taahhütlerin hem sağlık çalışanları hem de hastalar tarafından uygulanacak yaptırımlar yoluyla endüstriye empoze edilebileceği tartışılmıştır. Son olarak da, biyoetikte konuya ilişkin sistematik yaklaşımların eksikliği vurgulanmış ve endüstrinin uygulamalarının eleştirel bir biçimde değerlendirilebileceği tutarlı bir ahlaki çerçevenin tanımlanmasına ihtiyaç duyulduğuna dikkat çekilmiştir.
Corresponding Author: Tolga Güven, Türkiye
| TOOLS |
 Full Text PDF Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles PubMed Google Scholar |