COVID-19 Pandemisinin Akciğer Kanseri Tanısı Üzerindeki Etkisi
Saibe Fulya Elmastaş Akkuş1, Ali Fidan1, Nesrin Kıral1, Seda Beyhan Sağmen1, Nagehan Ozdemir Barisik2, Sevda Şener Cömert1, Recep Demirhan312
3
GİRİŞ ve AMAÇ: COVID-19 pandemisinde bulaşıcı ajana maruz kalma korkusu ile hastane başvurularında azalma görülmüştür. Bu durumun, akciğer kanseri semptomları ve şüphesi olan hastaların başvurularında azalma ve tanıda gecikmeler olabileceğini düşündürmüştür. Bunun yanı sıra COVID-19 enfeksiyonu sebebiyle çekilen toraks bilgisayarlı tomografi sayısı arttığından akciğer kanserinin erken evrelerde yakalandığı görüşü de savunulmaktadır. Biz bu çalışmada pandeminin akciğer kanseri tanısı üzerine etkisini araştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemizde 2019-2021 yılları arasında akciğer kanseri teşhisi konmuş hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların cinsiyeti, yaşı, TNM sınıflandırmaları, evreleri, patolojik teşhisleri ve tedavileri kaydedildi ve pandemi öncesi ve sonrası bir yıllık dönemler karşılaştırıldı.
BULGULAR: Çalışmaya 348 akciğer kanseri tanısı konulan hasta dahil edildi. Bu hastaların 292’sine küçük hücreli dışı akciğer kanseri tanısı, 56 hastaya ise küçük hücreli akciğer kanseri tanısı konulduğu görüldü. Küçük hücreli dışı akciğer kanserlerinin nispeten erken evre olan Evre 1A-3A evresinde 182 hasta tespit edilirken, 110 hasta ise 3B-4B evresinde tespit edildi. Pandemi öncesi dönemde erken evre küçük hücre dışı akciğer kanseri teşhisi oranı %70.3 iken, pandemi başlangıcından sonraki dönemde %56.1 olarak bulundu ve bu iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edildi (p=0.013). Küçük hücreli dışı akciğer kanseri grubunda pandemi başlangıcından sonraki dönemde küratif cerrahi geçirenlerin oranı (83/164, %50.6), pandemi öncesi döneme (80/128, %62.5) göre karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı olarak azalmış olduğu görüldü (p=0.034).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bulgularımız, pandemi sırasındaki kısıtlamalar, hastalığa yakalanma kaygısı ve sağlık sistemindeki artan yük nedeniyle akciğer kanseri teşhisinin gecikmiş olabileceğini göstermektedir.
The Impact of the COVID-19 Pandemic on Lung Cancer Diagnosis
Saibe Fulya Elmastaş Akkuş1, Ali Fidan1, Nesrin Kıral1, Seda Beyhan Sağmen1, Nagehan Ozdemir Barisik2, Sevda Şener Cömert1, Recep Demirhan31Department of Pulmonology, University of Health Sciences Kartal Dr. Lütfi Kırdar City Hospital, İstanbul, Türkiye2Department of Pathology, University of Health Sciences Kartal Dr. Lütfi Kırdar City Hospital, İstanbul, Türkiye
3Department of Thoracic Surgery, University of Health Sciences Kartal Dr. Lütfi Kırdar City Hospital, İstanbul, Türkiye
INTRODUCTION: During the COVID-19 pandemic, a decrease in hospital admissions has been observed due to fear of exposure to the infectious agent. This situation has raised concerns about a decrease in presentations and delays in diagnosis among patients with symptoms and suspicion of lung cancer. Additionally, it is argued that the increase in the number of thoracic computed tomography scans due to COVID-19 infection supports the view that lung cancer is being detected in early stages. In this study, we aimed to investigate the impact of the
pandemic on the diagnosis of lung cancer.
METHODS: Patients diagnosed with lung cancer in our hospital between 2019-2021 were evaluated retrospectively. The sex, age, TNM classifications, stages, pathological diagnoses and treatments of the patients were recorded and the one-year periods before and after the start of pandemic were compared.
RESULTS: 348 patients with lung cancers were included in the study. It was observed that 292 of these patients were diagnosed with non-small cell lung cancer, and 56 patients were diagnosed with small cell lung cancer. 182 patients were detected at the 1A-3A stages of non-small cel lung cancer, relatively early stages, while 110 were detected at the 3B-4B stages at diagnosis. The rate of early-stage non-small cell lung cancer diagnosis was 70.3% before the pandemic and 56.1% after the start of pandemic, with a statistically significant difference (p=0.013). It was found that the rate of those who underwent curative surgery in the nonsmall cell lung cancer group after the start of pandemic decreased (83/164, 50.6%) when the patient groups were compared in terms of treatment before the pandemic (80/128, %62.5) (p=0.034).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Our findings indicate that lung cancer diagnoses may have been delayed due to the restrictions during the pandemic and the anxiety of contracting the disease, or due to the increased burden on health care system.
Sorumlu Yazar: Saibe Fulya Elmastaş Akkuş, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Tam Metin PDF Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |