Gebe ve emziren kadınlarda osteoporoz: Bir güncelleme
Nidhi Mishra, Hina Masroor, Madhu GuptaMetabolik Kemik Hastalığı Araştırma Laboratuvarı, Zooloji Bölümü, Lucknow Üniversitesi, Lucknow-226007, Uttar Pradesh, HindistanAmaç: Bu derlemeyi yazmanın amacı gebelik ve emzirmeyle ilişkili osteoporoz (FKÖ) araştırmalarındaki son gelişmeler hakkında bir güncelleme sağlamak ve spesifik tedaviler için mevcut kanıtları özetlemektir.
Giriş: FKÖ, gebeliğin üçüncü üç aylık döneminde ve doğum sonrası doğurganlık çağındaki kadınları etkileyen geçici ve nadir görülen bir osteoporoz şeklidir. FKÖ'nün patofizyolojisi yeterince anlaşılmamış olsa da, FKÖ'nün ilerlemesinde geleneksel risk faktörlerinin yanı sıra hamilelik ve emzirmenin rolünü vurgulayan birkaç vaka serisi, vaka çalışması ve daha az sayıda kohort çalışması mevcuttur.
Metodoloji: 1996'dan 2023'e kadar hamilelik ve emzirmeyle ilişkili osteoporozla ilgili yaklaşık 300 araştırma ve inceleme makalesi okundu; bunlar arasında PubMed, Embase, Scopus, Google'dan çeşitli vaka çalışmaları, vaka serileri, kohort çalışmaları, meta-analizler ve anlatı incelemeleri yer alıyor. Scholar, Dünya Sağlık Örgütü (WHO) bölgesel veritabanları.
Bulgular: Yaygın klinik bulgular bel ve kalça ağrısı ve nadiren vertebral kompresyon kırıklarıdır. Hamilelik ve emzirme döneminde, kadınlar mineral dengesi ve iskelet metabolizmasında geri dönüşümlü değişikliklere uğrarlar. Hamilelik sırasında artan kalsiyum emilimi ve idrar atılımı ve laktasyonda renal kalsiyum geri emilimi ile birlikte artan kemik emilimi, sırasıyla fetüsün ve yenidoğanın iskelet büyümesini ve gelişimini destekleyen ana maternal metabolik adaptasyonlardır. FKÖ'nün yönetimi, biyokimyasal kemik döngüsü belirteçleri ve kemik histomorfometrisi kullanılarak doğru teşhis ve prognoza bağlıdır. Geleneksel yöntemler arasında kalsiyum ve D vitamini takviyesi, emzirmeyi bırakma, fizyoterapi, destekleyici diş teli ve yatak istirahati yer alır. Bisfosfonatlar, denosumab ve teriparatid, bazı yan etkilerin yanı sıra kemik mineral yoğunluğunun (BMD) iyileşmesini sağlayan, yaygın olarak reçete edilen ilaçlardır.
Sonuç: Vakaların geçici doğası ve eksik bildirimi göz önüne alındığında tedavi önerileri; doğum sayısı, laktasyon süresi, kırık varlığı veya yokluğu, toplumsal durum, yaş, etnik köken ve ırka göre kişiselleştirilmelidir.
Osteoporosis in pregnant and lactating females: An update
Nidhi Mishra, Hina Masroor, Madhu GuptaMetabolic Bone Disease Research Lab, Department of Zoology, University of Lucknow, Lucknow-226007, Uttar Pradesh, IndiaPurpose: The purpose of writing this review is to provide an update on recent advances in pregnancy and lactation-associated osteoporosis (PLO) research and summarize the current evidence for specific treatments.
Background: PLO is a transient and rare form of osteoporosis that affects women of childbearing age during the third trimester of pregnancy and post-partum. Though the pathophysiology of the PLO is poorly understood, several case series, case studies, and fewer cohort studies are available highlighting the role of pregnancy and lactation apart from conventional risk factors in the progression of PLO.
Methodology: Approximately 300 research and review articles related to pregnancy and lactation-associated osteoporosis have been read from 1996 to 2023 which include several case studies, case series, cohort studies, meta-analyses, and narrative reviews from PubMed, Embase, Scopus, Google Scholar, World Health Organization (WHO) regional databases.
Findings: Common clinical manifestations include lower back and hip pain and rarely vertebral compression fractures. During pregnancy and lactation, women undergo reversible changes in mineral homeostasis and skeletal metabolism. Increased calcium absorption and urinary excretion during pregnancy and increased bone resorption along with renal calcium reabsorption in lactation are the main maternal metabolic adaptations that support the skeletal growth and development of the fetus and newborn respectively. Management of the PLO depends upon proper diagnosis and prognosis using biochemical bone turnover markers and bone histomorphometry. Conventional methods include calcium and vitamin D supplementation, giving up breastfeeding, physiotherapy, supportive braces, and bed rest. Bisphosphonates, denosumab, and teriparatide are commonly prescribed medications, assuring the recovery of bone mineral density (BMD) besides certain side effects.
Conclusion: Considering the transient nature, and underreporting of the cases, treatment recommendations should be personalized based on the parity, duration of lactation, presence or absence of fractures, societal status, age, ethnicity, and race.
Sorumlu Yazar: Madhu Gupta, India
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |