The Evaluation of Patients Diagnosed with Monosymptomatic Nocturnal Enuresis
Mehmet Tekin, Velat Çelik, Habip Almış, Çapan Konca, İbrahim Hakan Bucak, Sümeyye Ercan, Mehmet TurğutDepartment Of Pediatrics, School Of Medicine, Adiyaman University, Adiyaman, TurkeyINTRODUCTION: In this study, we aimed to investigate the factors associated with monosymptomatic nocturnal enuresis, as well as the socio-demographic characteristics and treatment modalities of children diagnosed with MNE.
METHODS: Data was recorded on age, gender, frequency of nocturnal bedwetting, diurnal enuresis history, constipation, encopresis, history of urinary tract infection, number of siblings, familial history of enuresis, sleep habits, school performance status, income level of the family, education level of the parents, and treatment methods.
RESULTS: A total of 60 patients participated in the study; 36 (60%) were male and 24 (40%) were female. The mean age of the patients was 8.9 ± 2.8 years. The average number of bedwetting days per week was 4.8 ± 2.5 days. The average number of siblings was 4.2 ± 2.4. Thirty-four (56.7%) patients had a history of deep sleep. In 95% of cases, patients had a family history of enuresis. Of patients in the study, 81.7% were from low-income families and 65% of their mothers were educated to primary school level or less. The treatment modalities applied to these patients were Desmopressin (11.7%), Imipramine (1.7%), and fluid restriction (13.3%). Twenty-five (41.7%) mothers thought that enuresis would decrease with advancing age, whereas 11 (18.3%) mothers worried that this condition may be permanent. Twenty-nine (48.3%) mothers believed that the medications would have an infertility effect on the children. Only five (8.3%) mothers had information about the alarm treatment.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although monosymptomatic nocturnal enuresis is a common problem in childhood which leads to behavioral problems and decreased school performance, we observed a very low rate of MNE-related applications to the clinics. Considering the socio-demographic characteristics of these families, we believe there should be greater efforts to raise of awareness of enuresis, its potential to lead to future problems and that it is a problem that should be treated.
Monosemptomatik Enürezis Noktürna Tanısı Alan Hastalarımızın Değerlendirilmesi
Mehmet Tekin, Velat Çelik, Habip Almış, Çapan Konca, İbrahim Hakan Bucak, Sümeyye Ercan, Mehmet TurğutAdıyaman Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağ. Ve Hast. Anabilim Dalı, Adıyaman,türkiyeGİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada monosemptomatik enürezis noktürna (MEN) tanısı alan çocuklarda MEN ile ilişkili faktörlerin değerlendirilmesi, sosyodemografik özelliklerin ve uygulanan tedavi yöntemlerinin incelenmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Olguların yaş, cinsiyet, gece yatak ıslatma sıklıkları, gündüz idrar kaçırma öyküsü, kabızlık, kaka kaçırma, idrar yolu enfeksiyonu öyküsü, kardeş sayısı, aile bireylerinde enürezis öyküsü, uyku alışkanlıkları, okul başarı durumu, ailenin gelir düzeyi, ebeveynlerin eğitim düzeyi ve uygulanan tedavi yöntemleri kaydedildi.
BULGULAR: Çalışmaya alınan 60 hastanın 36’sı (% 60) erkek, 24’ü (% 40) kız idi. Hastaların yaş ortalaması 8,9±2,8 yıl idi. Haftada ortalama yatak ıslatma gün sayısı 4,8±2,5 gün idi. Ortalama kardeş sayısı 4,2±2,4 idi. Otuz dört (% 56,7) hastada derin uyku öyküsü vardı. Ailede enürezis öyküsü % 95 oranında mevcut idi. Hastaların % 81,7’sinin düşük gelir düzeyli aile bireyleri olduğu ve annelerin % 65’inin ilkokul ya da daha az eğitim düzeyine sahip olduğu gözlendi. Tedavi yöntemi olarak hastaların % 11,7’sine desmopressin, % 1,7’sine imipramin ve % 13,3’üne su kısıtlama tedavisi uygulanmıştı. Enürezisin ilerleyen yaşlarla beraber azaldığını düşünen anne sayısı 25 (% 41,7) iken, 11 (% 18,3) anne bu durumun kalıcı olabileceği endişesini taşıyordu. Yirmi dokuz (% 48,3) anne ilaç tedavisinin çocuklarda kısırlık yapıcı etkisi olduğuna inanıyordu. Yalnızca beş (% 8,3) annenin alarm tedavisi hakkında bilgisi vardı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Monosemptomatik enürezis noktürna çocukluk yaşlarında sık karşılaşılan bir sorun olmasına, okul başarısında azalmaya ve davranış bozukluklarına yol açmasına karşın, çalışmamızda MEN nedeniyle polikliniğe başvuru oranlarının çok düşük düzeyde olduğunu gördük. Bu ailelerin sosyodemografik özelliklerinin göz önüne alınarak, enürezisin tedavi edilmesi gereken bir sorun olduğu ve gelecekte yol açabileceği sorunlar açısından bilinçlendirme konusunda daha fazla çaba gösterilmesi gerektiğini düşünüyoruz.
Corresponding Author: Mehmet Tekin, Türkiye
| TOOLS |
 Print Download citation RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager Share with email Share Send email to author
Similar articles Google Scholar |