Covid-19 pandemisi ve kısıtlamalarının tip-1 diyabetes mellitus hastalarında glisemik kontrol üzerine etkisi
Ebru Barsal Çetiner, Aynur Bedel, Zeynep Donbaloğlu, Berna Singin, Bilge Aydın Behram, Hale Tuhan, Mesut ParlakAkdeniz Üniversitesi Çocuk EndokrinolojiGİRİŞ ve AMAÇ: SARS-CoV-2 enfeksiyonu tip 1 diyabetes mellitus (tip 1 DM) tanılı hastalarında karantina nedeni ile zorunlu hareketsiz yaşam, egzersiz programlarının aksamasına, fazla kalori alımına ve glisemik kontrolün kötüleşmesine neden olabilmektedir. Çalışmamızda kliniğimizde tip 1 DM tanısı ile izlenen olguların Coronavirus Disease-19 (COVID-19) pandemisi süresince glisemik kontrolü ve günlük insülin ihtiyaçlarındaki değişiklikleri değerlendirmeyi planlandık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çocuk Endokrinoloji Kliniğinde tip 1 DM tanısı ile izlenen olguların Türkiye’de ilk COVID-19 vakasının görüldüğü Mart 2020 tarihinden önceki 1 yıllık ve sonrasındaki 1 yıllık izlem verileri incelendi.
Takipte olan 350 olgunun verileri geriye dönük olarak incelendi. Çalışma kriterlerine uymayan hastalar çıkarıldıktan sonra geriye kalan 167 olgunun 36’sına bu dönemde insülin pompası takılması nedeni ile ayrıca değerlendirildi. Sonuç olarak 131 hastanın dosyaları, glikolize hemoglobin A1c (HbA1c) değerleri ve günlük insülin dozları değerlendirildi.
BULGULAR: Olguların boy, boy standart deviasyon skoru (SDS), vücut ağırlığı (VA), VA SDS, vücut kitle indeksi (VKİ), ve VKİ SDS değerlerinde pandemi öncesine göre anlamlı farklılık saptanmadı. Glisemik kontrolde (HbA1c değerinde) kötüleşme saptanmadı (p: 0,16). Pandemi öncesine göre olguların ortalama günlük insülin dozu anlamlı olarak artmıştı (p<0,001). On iki yaş altı ve üstü gruplarda glisemik kontrolde kötüleşme gözlenmezken günlük insülin dozlarında artış saptandı (sırasıyla p: 0,620/0,180; p: 0,003/0,004).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda olguların HbA1c düzeylerinde pandemi öncesine göre anlamlı artış saptanmamıştır. Bu hastalara tam kapanma döneminde dahi teletıp ile hizmet verilmesine bağlanmıştır. Ancak hastaların hareketsiz olmaları nedeni ile iyi glisemik kontrolü sağlayabilmek için insülin dozlarının arttırılması gerekmiştir. Sonuç olarak, çalışmamız pandemi döneminde standart diyabet bakımının devamlılığının sağlanması halinde glisemik kontrolde bozulma olmayacağı gösterilmiştir.
The effect of the Covid-19 pandemic and its restrictions on glycemic control in patients with type-1 diabetes mellitus
Ebru Barsal Çetiner, Aynur Bedel, Zeynep Donbaloğlu, Berna Singin, Bilge Aydın Behram, Hale Tuhan, Mesut ParlakAkdeniz Univercity Pediatric EndocrinologyINTRODUCTION: Mandatory sedentary life due to quarantine, disruption of exercise programs, excessive caloric intake and worsening of glycemic control in patients diagnosed with SARS-CoV-2 infection type 1 diabetes mellitus (type 1 DM). In our study, we planned to evaluate the changes in glycemic control and daily insulin needs during the Coronavirus Disease-19 (COVID-19) pandemic of the cases followed up with the diagnosis of type 1 DM in our clinic.
METHODS: The 1-year follow-up data of the cases followed up in the Pediatric Endocrinology Clinic with the diagnosis of type 1 DM, before and after March 2020, when the first COVID-19 case in Turkey was seen, were analyzed.
The data of 350 patients who were followed up were retrospectively analyzed. After the patients who did not meet the study criteria were excluded, 36 of the remaining 167 cases were evaluated separately because of the insertion of an insulin pump during this period. As a result, files of 131 patients, glycosylated hemoglobin A1c (HbA1c) values and daily insulin doses were evaluated.
RESULTS: No significant difference was found in the subjects' height, standard deviation score (SDS), body weight (VA), VA SDS, body mass index (BMI), v and BMI SDS values compared to the pre-pandemic period. There was no worsening in glycemic control (HbA1c value) (p: 0.16). The mean daily insulin dose of the cases increased significantly compared to the pre-pandemic period (p<0.001). While no worsening was observed in glycemic control in the groups younger than 12 years of age and older, an increase was observed in daily insulin doses (respectively; p: 0.620/0.180, p: 0.003/0.004).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, no significant increase was found in the HbA1c levels of the cases compared to the pre-pandemic period. This has been attributed to the provision of telemedicine services to these patients even during the full closure period. However, due to the inactivity of the patients, insulin doses had to be increased in order to achieve good glycemic control. In conclusion, our study has shown that glycemic control will not be impaired if standard diabetes care is maintained during the pandemic period.
Sorumlu Yazar: Ebru Barsal Çetiner, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |