Çocuk Hekimleri, Pratisyen ve Aile hekimlerinin çocukluk çağındaki nöbetlere yaklaşımının değerlendirilmesi
Emine Tekin1, Betül Diler Durgut2, Ilgım Yaman31Giresun Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Nörolojisi, Giresun2Giresun Kadın Doğum ve Çocuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Nörolojisi, Giresun
3Giresun Fen Edebiyat Fakültesi, İstatistik Bölümü, Giresun
GİRİŞ ve AMAÇ: Aynı ildeki hekimlerin nöbet geçiren pediatrik yaş grubundaki hastaya karşı tutum, davranış ve bilgilerinin değerlendirilmesi, sonuçlar doğrultusunda hizmet içi eğitim programları düzenlenebilmesi hedeflenerek anket çalışması yapıldı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma Giresun ilinde yapıldı. Üniversite hastanesinde, ilçe devlet hastanelerinde ve özel hastanelerde çalışan çocuk hekimlerine ve pratisyen hekimlere; aile ve toplum sağlığı merkezlerinde çalışan aile hekimlerine anket formu yollandı. Febril ve afebril nöbetle gelen hastaya yapılacak müdahaleler, kullanılan ilaçlar ve dozları, hangi hastaları çocuk nöroloji bölümüne sevk edeceklerine dair soruların gönüllülük esasına uygun olarak doldurulması istendi.
BULGULAR: Toplam 110 hekim çalışmaya katıldı. Bunların 58’ i aile hekimi, 32’si pratisyen ve 20’si çocuk hekimiydi. Nöbeti devam eden hastada ilk doz ilaçla durdurulamayan nöbette uygulanması gereken ikinci ilacın ne olduğu ve rektal diazepam uygulama dozu sorularında ünvan, kurum ve hekimlik süresine göre; nöbetin kaçıncı dakikasında status epileptikus kabul edileceği sorusunda kurum ve hekimlik süresine göre; acile geldiğinde nöbeti durmuş hastaya ilaç verilip verilmeyeceği sorusunda ünvan ve hekimlik süresine göre anlamlı farklılık vardı. İlaç tedavisinin hangi dakikada başlaması gerektiği ünvana göre, nöbeti durmayan hastada 3. uygulanacak ilaç, ateş değeri ve komplike febril nöbet kriterlerinden olmayan hangisidir sorularında kuruma göre anlamlı farklılık tespit edildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hekimlerin acile nöbet ile gelen çocuk hastalarda birbirinden farklı yaklaşımları olduğu görüldü. Hizmet içi eğitim yapılarak ortak tedavi protokollerinin kullanılmasının sağlanabileceği düşünüldü.
Assessing how pediatricians, general practitioners and family physicians take an approach to seizure in children
Emine Tekin1, Betül Diler Durgut2, Ilgım Yaman31Giresun University Faculty of Medicine, Pediatric Neurology, Giresun, Turkey2Giresun Maternity and Children's Training and Research Hospital, Pediatric Neurology, Giresun, Turkey
3Department of Statistics, Faculty of Science and Literature, Giresun University, Giresun, Turkey
INTRODUCTION: A survey was conducted with the aim of evaluating the attitudes, behaviors and knowledge of physicians in the same province towards pediatric patients with seizures.
METHODS: Questionnaires requested to be filled on a voluntary basis were distributed to pediatricians and general practitioners working in university hospitals, district state hospitals and private hospitals; family physicians working in family and community health centers. The interventions to be performed on the patient with febrile and afebrile seizures, the drugs used, their doses, and which patients to refer to pediatric neurology center were asked.
RESULTS: A total of 110 doctors -58 family physicians, 32 general practitioners, 20 pediatricians- participated in the study. There was a significant difference in the questions about the second drug should be administered in ongoing seizure and the rectal diazepam dosage according to the title, institution and duration; the duration of status epilepticus according to the institution and the duration; whether or not to give medication to the patient whose seizure had stopped according to the title and duration of the physician. Also, significance was determined in the question at which time the drug treatment should be initiated according to the title and questions asking the complicated febrile convulsion criteria, 3rd line drug to be administered and body temperature accepted as fever according to the institution.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Physicians were found to have different approaches in pediatric patients with seizures. It was thought that it would be possible to use common treatment protocols by conducting in-service training.
Sorumlu Yazar: Emine Tekin, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |