Pandemi döneminde pediatri eğitimi: Korunmak mı öğrenmek mi?
Ayşe Gültekingil1, Elif Canbolat1, FAZIL SERDAR GÜREL2, Esra Baskin11Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı, Ankara, TÜRKİYE2Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıp Eğitimi Ana Bilim Dalı, Ankara, TÜRKİYE
GİRİŞ ve AMAÇ: Mart 2020 itibariyle COVID-19 salgının Türkiye’de de görülmeye başlamasıyla beraber tüm sağlık merkezlerinde enfeksiyon bulaşını engellemeye yönelik yoğun önlemler alınmıştır. Özellikle kişisel koruyucu ekipman kullanımı ve hastaya olabildiğince az personel ile müdahale edilmesi bu tedbirlerin başında gelmektedir. Bu önlemler tıp öğrencilerini de olası enfeksiyon riskinden korumakta ancak pratik imkanını azaltarak eğitim sürecine olumsuz etkisi de olabilmektedir.
Çalışmamızın amacı, pandemi döneminin Dönem 6 tıp fakültesi öğrencilerinin pediatri eğitimine etkisini değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Temmuz 2020-Haziran 2021 arasında Dönem 6 tıp eğitimini almış olan kişilerin anket metodu ile kapalı ve açık uçlu sorular sorularak pediatrik hastaları değerlendirme ve girişim yapma konusunda kendine güvenleri değerlendirilmiştir ve çözüm önerileri öğrenilmiştir.
BULGULAR: Kırk dokuz dönem 6 tıp fakültesi öğrencisi çalışmaya dahil edilmiştir. Öğrencilerin genel yeterlilik algıları ortalama düzeydedir (Pediatri hastalarını değerlendirmedeki yeterlilik 5 üzerinden 2,31±0,94 ve klinik uygulamalar konusunda yeterlilik 2,65±1,42). Çeşitli pratik uygulamalarda kendilerini ne kadar yeterli hissettikleri 5 üzerinde değerlendirildiğinde, en yeterli hissettikleri alanın el yıkama (4,44±1,16), en yetersiz hissettikleri alanın ise damar yolu açma (1,94±1,09) olduğu görülmüştür. En sık gözlemledikleri işlem damar yolu açma (%74), en sık yaptıkları işlem idrar sondası takmadır (%20), en az gözlemledikleri işlem ise lomber ponksiyondur (%12). Öğrencilerin %80,9’u bu dönemde internlik yaptıkları için kendilerini şanssız hissettiklerini belirtmişlerdir. Açık uçlu sorularda hasta sayısı ve çeşitliliğindeki azalmanın eğitimlerini olumsuz etkilediğini belirtmişler ve çözüm önerisi olarak gerekli koruyucu ekipmanlar sağlanarak daha fazla hastanın tanı ve tedavisine müdahil olmayı gerekli bulduklarını belirtmişlerdir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Tıp fakültesinin 6. yıl eğitimine pandeminin olumsuz etkisi olmuş, hasta sayısının azalması, hastaları değerlendirme ve pratik işlemleri uygulama imkanları azalmıştır. Öğrencileri hastalardan uzak tutmak yerine kişisel koruyucu ekipman sağlanarak hasta ile ilgilenmelerini sağlamak bu zorluğun aşılmasında en önemli adım olarak görülmektedir.
Medical Education in Times of Pandemic: To Practice or To Protect?
Ayşe Gültekingil1, Elif Canbolat1, FAZIL SERDAR GÜREL2, Esra Baskin11Baskent University Faculty of Medicine Department of Pediatrics, Ankara, TURKEY2Baskent University Faculty of Medicine Department of Medical Education, Ankara, TURKEY
INTRODUCTION: In the beginning of March 2020 with first case of COVID-19 reported in Turkey, measures that were assumed to decrease the spread of SARS-CoV-2 were taken quickly. Use of personel protective equipments and limiting number of people contacting with the patients were some of the most important precautions. Although these precautions protected medical student from risk of infection, they limited their practical learning oportunities and probably negatively effected their education.
Aim of our study was to measure the effect of pandemic on medical education of Grade 6 medical students.
METHODS: We had 6th grade medical students that finished their education between July 2020 and June 2021 fill out a questionnaire that measures their self-esteem on evaluation and procedural practice in pediatric patients and presents their subjective opinions on this period and their solution suggestions with closed and open ended questions.
RESULTS: Forty nine Grade 6 student was included in the study. Their self-esteem was average (general competency in pediatric patients was 2,31±0,94 and general self reported competency in clinical practices was 2,65±1,42). The practice they feel most confident was hand washing (4,44±1,16), and the practice the feel least confident was establishment of vascular access (1,94±1,09). When they were asked to evaluate their self-competency in pediatric patients from 1 to 5,the procedure they most frequently observed was establishment of vascular access (74%) and least frequently observed was lumbar puncture (%12). Most frequently performed procedure was urinary catheterization (20%). 80,9% them stated that they felt unlucky to be 6th grade in COVID-19 pandemic and they would like to have more opportunities to contact with the patients with personal protective equipment (PPE).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Education of 6th grade medical students affected negatively with decreasing number and diversity of patients and limited opportunity to evaluate patients and observe and perform procedures. Improvements should be made in pediatric departments to increase possibility of student to encounter patients and continue hands on learning with the right precautions.
Sorumlu Yazar: Ayşe Gültekingil, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |