Pediatristlerin üst solunum yolu enfeksiyonu olan çocuk hastalarda semptomatik tedavi yaklaşımlarının akılcı ilaç kullanımı açısından değerlendirilmesi
Aslı İzgi1, Zehra Yılmaz1, Elif Oğuz2, İbrahim Koruk31Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, Şanlıurfa, Türkiye2İstanbul Medeniyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye
3Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı, Şanlıurfa, Türkiye
GİRİŞ ve AMAÇ: Pediatrik hastalarda üst solunum yolu enfeksiyonunun (ÜSYE) semptomatik tedavisi için çok sayıda ilacın reçete edilmesi ilaç etkileşimlerinin daha sık olmasına ve istenmeyen yan etkilerin artmasına neden olabilmektedir. Bu çalışmanın amacı, ÜSYE tanısı almış çocuk hastalara semptomatik tedavi amacıyla reçete edilen ilaçları akılcı ilaç kullanımı açısından değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Şanlıurfa Eğitim ve Araştırma Hastanesindeki 14 çocuk polikliniği çalışmaya dahil edildi. Örnek sayısı 1064 olarak belirlendi ve çocuk doktorlarının ÜSYE tanısı almış hastalar için yazdığı ilk 76 reçetesi Hastane Bilgi Yönetim Sistemi kullanılarak geriye dönük olarak tarandı.
BULGULAR: Reçetelerde ortalama 4, maksimum 9 ilaç bulunurken, etken madde sayısı 6 ile 19 arasındaydı. En çok analjezik-antipiretikler (%86.7) ve antibiyotikler (%69.1) reçete edilirken, bunu dekonjestanlar (%47.9) ve antihistaminikler (%47.1) takip etti. Semptomatik tedavide en çok analjezik-antipiretikler (%36,4) tercih edilirken, en az antiseptikler (%0,9) tercih edildi. Kombine preparatların reçete edilmesinden dolayı analjezikler (%36,2), ekspektoranlar (%18,7), dekonjestanlar (%16,5), antihistaminikler (%8,8) ve vitaminler (%5) için aynı etken maddenin tekrarı vardı. idi. Uygun olmayan dozlarda en çok antihistaminikler (%21.8) kullanılmış, bunu dekonjestanlar (%21.2) ve öksürük kesiciler (%16.8) izlemiştir. Dekonjestanlar diğer gruplara göre en çok uygun olmayan doz aralığında kullanılmıştı (%20,8). Çocuk hekimlerinin reçetelerine göre değerlendirildiğinde, semptomatik tedavide kullanılan ilaçlar, aynı gruptan ilaç kombinasyonları, lokal veya sistemik kullanım tercihi, uygun olmayan dozda antihistaminik ve dekonjestan tercihleri hekimler arasında istatistiksel olarak farklı bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sürekli hizmet içi eğitimler hekimlerin bu konudaki farkındalıklarını artırabilir ve hekimlerin bilgilerini güncel tutabilir. Ayrıca e-reçete sırasında uyarı sistemi kurulması veya kısıtlama getirilmesi de faydalı olabilir.
Evaluation of the symptomatic treatment approaches of pediatricians in pediatric patients with upper respiratory tract infection regarding rational drug use
Aslı İzgi1, Zehra Yılmaz1, Elif Oğuz2, İbrahim Koruk31Department of Medical Pharmacology, Faculty of Medicine, Harran University, Sanliurfa, Turkey2Department of Medical Pharmacology, Faculty of Medicine, İstanbul Medeniyet University, İstanbul, Turkey
3Department of Public Health, Faculty of Medicine, Harran University, Sanliurfa, Turkey
INTRODUCTION:
Prescribing a large number of drugs for symptomatic treatment of upper tespiratory tract infection (URTI) can cause more frequent drug interactions and an increase in undesirable side effects in pediatric patients. The aim of this retrospective study is to evaluate the drug prescriptions for symptomatic treatment to pediatric patients diagnosed with URTI in terms of rational drug use.
METHODS: Fourteen pediatric outpatient clinics of Şanlıurfa Training and Research Hospital were included in the study. The number of samples was determined as 1064. The first 76 prescriptions of the pediatricians those written for patients diagnosed as URTI were selected retrospectively by using the Hospital Information Management System.
RESULTS: There was an average of 4 and a maximum of 9 drugs, whereas the number of active substances was between 6 and 19 in prescriptions. Analgesics-antipyretics (86.7%) and antibiotics (69.1%) were most prescribed, followed by decongestants (47.9%) and antihistamines (47.1%). Analgesic-antipyretics (36.4%) was the most preferred drug group among the drugs used in symptomatic treatment whereas antiseptics was the least (0,9%). Active ingredients prescribed more than once due to combined preparations were analgesics (36.2%), expectorants (18.7%), decongestants (16.5%), antihistamines (8.8%) vitamins (5%) respectively. Antihistamines (21.8%), decongestants (21.2%), and cough suppressants (16.8%) were used at inappropriately high doses. Decongestants were used mostly in inappropriate dosage range, compared to other groups (20.8%). When assessed according to physician prescriptions, drugs used in symptomatic treatment, drug combinations from the same group, preference for local or systemic use, and inappropriate doses of antihistamines and decongestants were statistically different among physicians.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Continuous in-service trainings could increase the awareness of physicians on this subject and keep their knowledge up-to-date. Aditionally, establishing a warning system or making limitations during e-prescription may also be usefull.
Sorumlu Yazar: Elif Oğuz, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler Google Scholar |