İleri Yaş Pnömoni Olgularının Analizi ve Tedavi Başarısına Etkili Faktörler

Amaç: Kliniğimizde yatarak tedavi gören 70 yaş ve üzeri pnömoni olgularının analizi ve tedavi başarısına etkili faktörleri belirlemek.
Yöntemler: Ocak 2012-Ocak 2013 tarihleri arasında kliniğimizde pnömoni tanısı ile yatarak tedavi gören hastaların dosyaları retrospektif olarak incelendi. Yetmiş yaş ve üzeri olanlar çalışmaya dahil edildi. Ölen veya yoğun bakım ünitesine nakledilen olgular tedavi başarısızlığı olarak kabul edildi, tedavi başarısızlığı olanlar ile taburcu edilen hastaların verileri karşılaştırıldı.
Bulgular: Olgulardan 55’inin 70 yaş ve üzeri olduğu tespit edildi. Olguların yaş ortalaması 79,7±6,3 yıl (70-97); 27’si (%49,1) erkek, 28’i (%50,9) kadındı. Tedavi başarısızlığı kabul ettiğimiz grupta toplam 7 olgu (%12,7), tedavisi başarılı grupta toplam 48 olgu (%87,3) bulunmaktaydı. Tedavi başarısızlığı grubunda yaş ortalaması 83,8 ±6,8 yıl (75-97), en sık semptom %57,1 ile öksürük, en sık eşlik eden hastalık %42,9 ile diyabetes mellitus, %42,9 ile serebrovasküler hastalık idi. Tedavisi başarılı olan olgularda yaş ortalaması 79,1 ±6,0 yıl (70-94), en sık semptom %66,7 ile öksürük, en sık eşlik eden hastalık %50 ile hipertansiyon ve konjestif kalp yetmezliği ve %33,3 ile kronik obstrüktif akciğer hastalığı idi. Tedavi başarısızlığı kadınlarda (p=0,04), bakımevinde yaşayanlarda (p=0,04), multilober tutulum olanlarda (p=0,009), plevral sıvı varlığında (p=0,03) ve Türk Toraks Derneği pnömoni sınıflamasına göre grup 3 pnömoni sınıfında olanlarda (p=0,04) anlamlı düzeyde daha yüksek bulundu. Tedavinin başarılı olduğu grupta serum sodyum düzeyleri anlamlı derecede düşüktü.
Sonuç: İleri yaş pnömoni olgularında hastanın bakımevinde yaşıyor olması, kadın cinsiyette olması, radyolojik olarak multilober tutulumlu pnömoninin olması ve plevral sıvı varlığı, olgunun grup 3 pnömoni sınıfında olması tedavi başarısızlığına etkili faktörlerdir.