Omalizumab tedavisinin ağır derecedeki alerjik astımlı hastalarda çeşitli belirteçlere etkileri

Amaç: Biyolojik tedavi molekülü olan omalizumab’ın astım tedavisinde multifaktöryel kullanımı olduğunu bilinmektedir. Mekanizmasının halen bilinmeyenleri mevcuttur. Çalışmamızda omalizumab tedavisi alan orta ve ileri astım hastalarını biyobelirteç salınımı ve hastalık özelliklerini immun sistem ile ilişkilendirmeyi amaçladık.
Materyal ve metod: Ağır astım hastalığı olan hastalar (n=15, Grup IA- tedavi öncesi ve Grup IB- tedavi sonrası) omalizumab tedavisine alındı. Yaş ve cinsiyet olarak eş olan 25 sağlıklı kontrol grubuna Grup II olarak dahil edildi. Her iki grubun ilk kontrolleri sırasında (Grup IA and II) ve astımlı hastaların 12 aylık tedavi sonrasında kan örnekleri alındı (Group IB). Homosistein (Hcy), eozinofilik katyonik peptid (ECP), 25-hidroksivitamin D (25(OH)D), IL-1β, soluble OX2 (sCD200) serum seviyeleri ve klinik takipte fraksiyonel ekshale nitric oksid (FeNO), solunum fonksiyon testleri ve astım kontrol ölçeği (ACT) değerlendirildi.
Bulgular: Tedavi sonrası 25(OH) D seviyesi ve solunum fonksiyon testlerinin FEV1 ve FVC seviyeleri anlamlı derecede artmıştı. Ayrıca total IgE, Hcy, ECP, FeNO ve sCD200 seviyeleri anlamlı derecede azalmıştı. Regresyon analizleri ile Grup IA hastalarında ACT-FEV1, ve ACT- FVC arasında pozitif korelasyon saptanırken, FeNO-yaş ve FeNO-ECP arasında negative korelasyon saptandı.
Tartışma: Sonuçlarımız astımlı hastaların klinik durumları ile serum biyomolekülleri arasındaki uyum ile potansiyel kullanımlarını ve omalizumab tedavisi için takip parametresi olarak kullanılabilirliklerini desteklemektedir.