Göğüs hastalıkları hekimlerinin “Resüsite Etmeyin/Do Not Resuscitate” (DNR) talimatı hakkındaki görüşleri: Hasta özerkliğine saygı mı yoksa tıbbi yararsızlık mı?

Amaç: Bu çalışmada, hekimlerin kardiyopulmoner resüsitasyon (KPR) ve Resüsite Etmeyin/Do-not Resuscitate (DNR) hakkındaki bilgi, tutum ve davranışlarının ve DNR talimatını uygulama kararları ile ilişkili faktörlerin incelenmesi amaçlandı.
Gereç ve Yöntem: European Resuscitation Council (ERC) 2015 ve American Heart Association (AHA) 2015 kılavuzları, konuyla ilgili literatür ve yasal düzenlemeler baz alınarak, araştırma ekibi tarafından dizayn edilen bir e-anket, göğüs hastalıkları asistan ve uzman doktorlarına uygulandı. Tanımlayıcı veriler sayı, yüzde, ortalama, standart sapma kullanılarak sunuldu. Kategorik verilerin analizi için ki-kare testi yapıldı. İstatistiksel anlamlılık için p<0,05 kabul edildi.
Bulgular: Anketi 376 gönüllü hekim yanıtladı. Hekimlerin %59,6’sı (n=224) kadın ve ortalama yaş 40,2±9,0 yıldı. Hekimlerin %57,2’si, “eğer doktor KPR’nin tıbbi yararsızlık kararını vermişse, KPR uygulamamak etik tartışma oluşturmaz” görüşündeydi. Hekimlerin %47,7’si, DNR talimatını uygularım cevabını verdi. Hekimlerin KPR uygulamama kararı, DNR talimatını ötanazi olarak algılaması, DNR talimatını uygulamanın suç olduğunu düşünmesi ile hastanın DNR talimatını uygulaması arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,05).
Sonuç: Bu çalışmada, DNR talimatının uygulanmasında temel olarak iki faktörün etkili olduğunu gözlemledik. Bunlardan ilki, hekimin KPR ile ilgili kendi tıbbi yararsızlık kararı, diğeri ise Türkiye’de DNR ile ilgili özel yasa bulunmayışıdır. DNR gibi yaşamının sonu kararlarıyla ilgili spesifik yasal düzenlemeler yapılması, hasta özerkliğinin sağlanmasına yardımcı olabilir.