Propofol indüksiyonu öncesinde verilen lidokain ve deksmedetomidinin laringeal maske yerleştirilmesi üzerine etkilerinin karşılaştırılması
Ali Sait Kavaklı1, Dilek Kitapçıoğlu21Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Kliniği, Antalya, Türkiye2Acıbadem Mehmet Ali Aydınlar Üniversitesi, Tıp Eğitimi Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye
GİRİŞ ve AMAÇ: Laringeal maske (LMA), yüz maskesi ve trakeal entübasyona alternatif olarak kullanılabilen bir havayolu aracıdır. LMA yerleşimi sırasında uygun koşulların sağlanabilmesi için farklı ilaç kombinasyonları kullanılabilir. Lidokain ve dekmedetomidin hem entübasyon hem de LMA yerleşimi sırasında hemodinamik yanıtı azaltmak ve orofarengeal refleksleri baskılamak amacıyla kullanılabilen ajanlardır.
Bu çalışmanın amacı indüksiyon öncesi verilen lidokain ve deksmedetomidinin LMA yerleştirme kalitesi üzerine etkilerini araştırmaktır. Sekonder amaç indiksiyon öncesi uygulanan lidokain ve deksmedetomidinin hemodinamik parametreler üzerine etkilerini incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya LMA ile genel anestezi altında sistoskopi uygulanması planlanan 60 hasta dahil edildi. Hastalar randomize olarak 2 gruba ayrıldı: Grup L (Lidokain (1.5 mg/kg) uygulanan grup) ve Grup D (Deksmedetomidin (1 µg/kg) uygulanan grup). LMA yerleştirilmesi için deneme sayısı, LMA yerleştirme kolaylığı, ağız açıklığı, laringospazm, öğürme, mide distansiyonu, ekstremite hareketlerinin ve spontan solunumun varlığı ve hemodinamik parametreler kaydedildi.
BULGULAR: LMA yerleştirme deneme sayıları açısından iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunamadı. İlk denemede LMA yerleştirme başarısı Grup L için %70 ve Grup D için %73.3 olarak tespit edildi. Grup D’de 1 hastada (%3.3) 3. denemede LMA yerleştirilmesi gerçekleştirilirken diğer tüm hastalarda 1. ve 2. denemelerde başarılı olundu. Grup L için tüm hastalarda 1. ve 2. denemelerde LMA yerleştirilmesi gerçekleştirildi. Ağız açıklığı, laringospazm, LMA yerleştirme kolaylığı, öğürme, mide distansiyonu, ekstremite hareketi, spontan solunum bulguları her iki grupta istatistiksel olarak benzerdi. İlaç uygulamaları sonrası Grup D’de SAB, DAB, OAB, KAH değerleri Grup L’ye göre istatistiksel olarak daha düşük seyretti. Her iki grupta ilaç uygulamaları sonrası bazal değere göre diğer zamanlardaki düşüşler istatistiksel olarak anlamlı bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızın sonuçları, propofol indüksiyonu öncesi kullanılan 1 µg/kg dexmedetomidin ve 1.5 mg/kg lidokainin LMA yerleştirilmesi için benzer koşullar sağladığını, bununla birlikte hemodinamik açıdan deksmedetomidinin lidokaine göre daha fazla hipotansif etkiye ve kalp atım hızlarında daha fazla düşüşe sebep olduğunu göstermektedir. Propofol indüksiyonu öncesi lidokain kullanımı deksmedetomidin kullanımına göre daha iyi hemodinamik kontrol sağlamaktadır.
Comparison of effects of lidocaine and dexmedetomidine given prior to propofol induction on laryngeal mask airway insertion
Ali Sait Kavaklı1, Dilek Kitapçıoğlu21University of Health Sciences, Antalya Training and Research Hospital, Department of Anaesthesiology and Reanimation, Antalya, Turkey2Acibadem Mehmet Ali Aydinlar University, Department of Medical Education, Istanbul, Turkey
INTRODUCTION: Laryngeal mask (LMA) is an airway device that can be used as an alternative to face mask and tracheal intubation. Different combinations of drugs may be used to provide suitable conditions during LMA insertion. Lidocaine and dexmedetomidine are drugs that can be used to reduce hemodynamic response and suppress oropharyngeal reflexes during both intubation and LMA insertion.
The aim of this study is to investigate the effects of lidocaine and dexmedetomidine on LMA insertion.
METHODS: Sixty patients who were scheduled to undergo cystoscopy under general anesthesia with LMA were included in the study. The patients were randomly divided into two groups: Group L (those who received lidocaine (1.5 mg/kg)) and Group D (those who received dexmedetomidine (1 μg/kg)). Number of attempts to LMA insertion, ease of LMA placement, mouth opening, laryngospasm, gumming, stomach distention, limb movements and spontaneous breathing and hemodynamic parameters were recorded.
RESULTS: There was no statistically significant difference between the two groups in terms of number of attempts to LMA insertion. In the first attempt, the LMA insertion success rate was 70% for Group L and 73.3% for Group D.
There was no statistically significant difference between the two groups in terms of mouth opening, laryngospasm, ease of LMA placement, gumming, stomach distension, limb movement and spontaneous breathing. SBP, DBP, MBP, HR were lower statistically in Group D after drug administration. In both groups, it was determined that the decreases in the other times were statistically significant compared to the baseline values after drug administration.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Based on the results of the present study, 1 µg/kg dexmedetomidine and 1.5 mg/kg lidocaine used before propofol induction provide similar conditions for LMA insertion. Dexmedetomidine leads to more hypotensive effect and a further decrease in heart rate than lidocain. Furthermore, the use of lidocaine before propofol induction provides better hemodynamic control than dexmedetomidine.
Sorumlu Yazar: Ali Sait Kavaklı, Türkiye
| ARAÇLAR |
 Yazdır Alıntıyı İndir RIS EndNote BibTex Medlars Procite Reference Manager E-Postala Paylaş Yazara e-posta gönder
Benzer makaleler PubMed Google Scholar |